Βόλτα στο Σικάγο

Βγήκαμε την Τετάρτη μια βόλτα στο Σικάγο με τον Γιώργο (τον μπατζανάκη μου) και τη Sinead.  Σταματήσαμε λίγο να χαζέψουμε την εκπληκτική συλλογή κρασιών στο Sam’s Wine and Spirits.  Απογοητευτήκαμε κάπως με την απουσία καλών Ελληνικών κρασιών.  Κάτι που έχει να κάνει με την έλλειψη marketing από μεριάς των Ελλήνων οινοπαραγωγών, αφού το Sam’s είναι ανοιχτό και προσβάσιμο σε κάθε οινοποιείο απ΄όλο τον κόσμο.

Μετά το Sam’s πήγαμε στο Lincoln Park Conservatory και στο Lincoln Park Zoo.  Είσοδος ελεύθερη.  Περάστε κόσμε.  Νούφαρα, ορχιδέες, φώκιες, καμήλες, φλαμίγκο, κι ο κόσμος να τα απολαμβάνει.  Γονείς με τα παιδιά τους στα καροτσάκια τους, άτομα με κινητικές δυσκολίες στα αμαξίδιά τους, περιδιάβαιναν με άνεση και ευκολία τα εκθέματα.  Ούτε ένα αυτοκίνητο καβαλημένο σε πεζοδρόμιο, ούτε μια στάση λεωφορείου μπλοκαρισμένη από τριπλοπαρκαρίσματα, ούτε τίποτα.

Ποιότητα ζωής.  Που στην Αθήνα δεν μπορούν να την φανταστούν οι κάτοικοί της.  Ενώ θα μπορούσαν να την απολαμβάνουν οι ίδιοι στον τόπο τους.  Να μπορούν να βγάζουν το μωρό τους βόλτα σε κήπους και πάρκα δίχως να σπρώχνουν το καροτσάκι στη μέση του δρόμου επειδή τα πεζοδρόμια έχουν καταληφθεί από τα αυτοκίνητα λόγω στραβής αστυνόμευσης και ανύπαρκτης πολιτικής για το αυτοκίνητο.  Να έχουν κήπους καθαρούς και περιποιημένους κι όχι ξεροχώραφα λόγω έλλειψης παιδείας και οράματος.  Να υπάρχει ένα πάρκο σε απόσταση 500-1000 μέτρων από το σπίτι τους.

Και τον ρώτησα τον μπατζανάκη: αν είχατε παιδιά πού θα προτιμούσες να τα μεγάλωνες: εδώ ή στην Αθήνα;  Και δίστασε να απαντήσει ο μπατζανάκης αλλά απάντησε.  Την απάντησή του ας την αναπτύξει ο ίδιος στα σχόλια αν το επιθυμεί.

Γιατί η Αθήνα είναι μια στείρα πόλη που εκδικείται τους ανθρώπους της κι αυτοί την εκδικούνται ανταποδίδοντας το κακό.  Με δημάρχους που είναι όλο λόγια αντί να στείλουν 10 ανθρώπους σε 10 μεγαλουπόλεις και να αντιγράψουν τα best practices που θα δουν.  Με επιτροπές που το μόνο που κάνουν είναι να καλύπτουν την έλλειψη οράματος για ποιότητα ζωής.  Με ανθρώπους που έχουν παραδοθεί στην άνια και την αδιαφορία επειδή έχουν χάσει κάθε ελπίδα και όραμα.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας με τον Γιώργο και τη Sinead και φτάσαμε ως το ναό των Bahá’i στα βόρεια προάστια του Σικάγο.  Ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα σε ένα από τα πιο αριστοκρατικά προάστεια του Σικάγο.  Θυμηθήκαμε πως στην Αθήνα ρημάζει ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης διότι δεν είναι «δικός» μας ναός.

Κάναμε μεγάλη βόλτα στο Σικάγο την Τετάρτη που μας πέρασε. Κι ούτε μια στιγμή δεν σταματήσαμε να διαπιστώνουμε πως η ποιότητα ζωής σ’ έναν τόπο είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον κοινό νου.  Που επιδεικνύουν συλλογικά οι κάτοικοι του τόπου και οι ηγέτες που τους αξίζουν.

(Όλες οι φωτογραφίες του κειμένου αυτού είναι του Γιώργου Μπατζανάκη).

Share

2 thoughts on “Βόλτα στο Σικάγο

  1. Φέτος το καλοκαίρι πήγαμε για 3 βδομάδες στην Ελλάδα. Κάτσαμε συνολικά μία βδομάδα Αθήνα, μία βδομάδα Νάξο και μία βδομάδα Σαλαμίνα. Φέτος το διαφορετικό σε σχέση με τις άλλες φορές ήταν ότι είχαμε τη μικρή Αριάδνη μαζί μας με ένα πτυσσόμενο καροτσάκι για ευκολία μετακίνησης… Χα, η όλη εμπειρία μου θύμισε το παιχνίδι frogger αν θυμάσαι από τα παιδικά μας χρόνια… Προσπάθησε να περάσεις από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο (όπου υπήρχε) χωρίς να σε πατήσουν τα αυτοκίνητα στο δρόμο, τα μηχανάκια στο πεζοδρόμιο, αποφεύγοντας τα σπασμένα κράσπεδα και τις λακούβες ελισσόμενος ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μηχανάκια. Ε βέβαια που να βγεί μετά άνθρωπος με ειδικές ανάγκες σε αυτή τη ζούγκλα… Η Αθήνα από τις πόλεις της δυτικής Ευρώπης και Αμερικής που έχω ζήσει και επισκευτεί ως τώρα, παίρνει με διαφορά τον τίτλο της πιο άσχημης, βρώμικης (το καυσαέριο είναι αρκετό να τη σπρώξει στην κορυφή) και μη φιλικής στους πολίτες. Σε σχέση με την τρέλλα που επικρατεί, οι πολίτες νομίζω έχουν ακόμα αντοχές και συμπεριφέρονται σχετικά ήρεμα..Αν ήταν μια πόλη του Τεξας πχ νομίζω θα είχε καθαρίσει ο ένας τον άλλο προ πολλού…

  2. Φέτος το καλοκαίρι πήγαμε για 3 βδομάδες στην Ελλάδα. Κάτσαμε συνολικά μία βδομάδα Αθήνα, μία βδομάδα Νάξο και μία βδομάδα Σαλαμίνα. Φέτος το διαφορετικό σε σχέση με τις άλλες φορές ήταν ότι είχαμε τη μικρή Αριάδνη μαζί μας με ένα πτυσσόμενο καροτσάκι για ευκολία μετακίνησης… Χα, η όλη εμπειρία μου θύμισε το παιχνίδι frogger αν θυμάσαι από τα παιδικά μας χρόνια… Προσπάθησε να περάσεις από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο (όπου υπήρχε) χωρίς να σε πατήσουν τα αυτοκίνητα στο δρόμο, τα μηχανάκια στο πεζοδρόμιο, αποφεύγοντας τα σπασμένα κράσπεδα και τις λακούβες ελισσόμενος ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μηχανάκια. Ε βέβαια που να βγεί μετά άνθρωπος με ειδικές ανάγκες σε αυτή τη ζούγκλα… Η Αθήνα από τις πόλεις της δυτικής Ευρώπης και Αμερικής που έχω ζήσει και επισκευτεί ως τώρα, παίρνει με διαφορά τον τίτλο της πιο άσχημης, βρώμικης (το καυσαέριο είναι αρκετό να τη σπρώξει στην κορυφή) και μη φιλικής στους πολίτες. Σε σχέση με την τρέλλα που επικρατεί, οι πολίτες νομίζω έχουν ακόμα αντοχές και συμπεριφέρονται σχετικά ήρεμα..Αν ήταν μια πόλη του Τεξας πχ νομίζω θα είχε καθαρίσει ο ένας τον άλλο προ πολλού…

Leave a Reply to manblogg Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *