Η ΔΕΘ είναι ένα μεγάλο πανηγύρι. Από το πανηγύρι αυτό, κάθε χρόνο, παρελαύνει η πολιτική ηγεσία του τόπου. Ο πρωθυπουργός εκφωνεί βαρυσήμαντο λόγο για το μέλλον της χώρας και την κατάσταση της οικονομίας. Ίσως απο σεβασμό, διότι τέτοιες μαλακίες δεν είναι δυνατόν να ειπωθούν μέσα στο Κοινοβούλιο.
Δημοσιογράφοι και πολίτες κρέμονται από τα χείλη του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ για να βγάλουν συμπεράσματα περι εθνικής πολιτικής σε χίλια-δυο θέματα. Κι όλα αυτά στο πλαίσιο ενός πανηγυριού και μάλιστα κακόγουστου.
Έχουμε αντικαταστήσει τους θεσμούς με τα πανηγύρια. Στο δρόμο που χάραξε ο Ανδρέας («κανένας θεσμός, μόνο ο λαός») και ασφαλτόστρωσε ο Χριστόδουλος («έωμεν τους νόμους καθεύδειν» [αφήστε τους νόμους να κοιμούνται]).
Πώς να μην θέλει μετά η κ. Φώφη Γεννηματά να ανακηρυχθεί υποψήφια βουλευτής κατά παράβαση του Συντάγματος;
Εγω απο την αλλη τολμω να πω οτι τους εχει βαρεθει η ψυχη μου…
Εγω απο την αλλη τολμω να πω οτι τους εχει βαρεθει η ψυχη μου…
Η Έκθεση της Θεσσαλονίκης είναι κωμικοτραγική ιστορία. Ξεκίνησε με όνειρα αλλά γρήγορα συμπαρασύρθηκε από τη γενική μοιρολατρία, μιζέρια, παρεοκρατία, ανικανότητα, ίντριγκα και γκρίνια της πόλης που γεννήθηκα, σπούδασα και αγάπησα. Της πόλης που σήμερα είναι του Ψωμιάδη και του Παπαγεωργόπουλου. Τώρα δεν είναι καν ένα πανηγύρι, που ήταν όταν ήμασταν μικροί και πηγαίναμε για το λουνα-παρκ και τα λουκάνικα. Είναι ένα θλιβερό μνημόσυνο, και μια ευκαιρία για τους Αθηναίους παράγοντες να φάνε, να πιουν, να ξενυχτήσουν και να ξενογαμήσουν.
Η Έκθεση της Θεσσαλονίκης είναι κωμικοτραγική ιστορία. Ξεκίνησε με όνειρα αλλά γρήγορα συμπαρασύρθηκε από τη γενική μοιρολατρία, μιζέρια, παρεοκρατία, ανικανότητα, ίντριγκα και γκρίνια της πόλης που γεννήθηκα, σπούδασα και αγάπησα. Της πόλης που σήμερα είναι του Ψωμιάδη και του Παπαγεωργόπουλου. Τώρα δεν είναι καν ένα πανηγύρι, που ήταν όταν ήμασταν μικροί και πηγαίναμε για το λουνα-παρκ και τα λουκάνικα. Είναι ένα θλιβερό μνημόσυνο, και μια ευκαιρία για τους Αθηναίους παράγοντες να φάνε, να πιουν, να ξενυχτήσουν και να ξενογαμήσουν.