Έρπων φασισμός ή άγνοια του κ. Γ. Μαρίνου

Ο κ. Γ. Μαρίνος έχει με τα χρόνια αποκτήσει τη φήμη ενός αξιόλογου δημοσιογράφου. Πώς εξηγούνται όμως τα ψήγματα φασισμού στο πρόσφατο άρθρο του;

Γράφει στο Βήμα της 10.06.07 ο κ. Μαρίνος:

[…] δεδομένου ότι ο σύγχρονος πολιτισμός έχει επιβάλει ακόμη και οι εγκληματίες να έχουν το δικαίωμα υπεράσπισης.

Για να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο ο κ. Μαρίνος δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή το πιστεύει ή το γράφει λόγο άγνοιας των βασικών αρχών του πολιτισμού μας.

Ο σύγχρονος πολιτισμός  δίνει το δικαίωμα υπεράσπισης σε κάθε κατηγορούμενο μέχρι τελικής κρίσης. Ο «εγκληματίας» του κ. Μαρίνου δεν είναι παρά ένας κατηγορούμενος για κάποιο έγκλημα. Ο πολιτισμός μας εναποθέτει την κρίση για το αν ο κατηγορούμενος είναι εγκληματίας ή όχι, στη Δικαιοσύνη και όχι στη δημοσιογραφία.

Δεν γνωρίζει ο κ. Μαρίνος πως ο κάθε κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο;  Και πως όταν αυτό κριθεί πρωτοβάθμια, ο καταδικασμένος συνεχίζει να διατηρεί ακέραιο το δικαίωμα για δευτεροβάθμια ή και ανώτερη κρίση από την οποία μπορεί ακόμη και να αθωωθεί;

Το δικαίωμα στην υπεράσπιστη λοιπόν, θα έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Μαρίνος που θήτευσε και στο Ευρωκοινοβούλιο, ανήκει στους κατηγορούμενους.

Λεπτομέρειες; Ίσως. Αλλά όταν χάνονται τέτοιες λεπτομερειούλες από έναν βετεράνο δημοσιογράφο, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για απλή αβλεψία.

Share

20 thoughts on “Έρπων φασισμός ή άγνοια του κ. Γ. Μαρίνου

  1. To καλύτερο το είπε ο περίφημος κύριος Κόκκινος – ο γνωστός πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου – όταν τον ρώτησαν για τις ποινές που επιβλήθηκαν στους Παντειακούς. Υπερασπιζόμενος τις ποινές είπε “μην ξεχνάτε σε ορισμένες χώρες υπάρχει και η θανατική καταδίκη” (στις ειδήσεις του Αντ1, από μνήμης παράθεση)!

  2. To καλύτερο το είπε ο περίφημος κύριος Κόκκινος – ο γνωστός πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου – όταν τον ρώτησαν για τις ποινές που επιβλήθηκαν στους Παντειακούς. Υπερασπιζόμενος τις ποινές είπε “μην ξεχνάτε σε ορισμένες χώρες υπάρχει και η θανατική καταδίκη” (στις ειδήσεις του Αντ1, από μνήμης παράθεση)!

  3. Δεν πρόκειται για άγνοια. Ο κ. Μαρίνος ανέκαθεν είχε φασίζουσες απόψεις είτε πρόκειται για κατηγορούμενους που δεν έχουν ακόμα κριθεί, είτε για εργαζόμενους που διεκδικούν ένα κομάτι ψωμί.
    Το ίδιο εγκληματίες είναι όλοι, οι πρώτοι γιατί δεν μπορεί να κάνει λάθος ο δικαστής πουτους παρέπεμψε σε δίκη, οι δεύτεροι γιατί με τις διεκδικήσεις εμποδίζουν τα αφεντικά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας να τους ξεζουμίζουν ανενόχλητοι.
    Μόνο για τα αφεντικά του και είχε πολλά, φανερά και κρυφά όλα αυτά τα χρόνια, είναι μεγαλόψυχος και με εύκαμπτη μέση.
    Αυτός ήταν από νέος και δεν θα αλλάξει στα γεράματα.

  4. Δεν πρόκειται για άγνοια. Ο κ. Μαρίνος ανέκαθεν είχε φασίζουσες απόψεις είτε πρόκειται για κατηγορούμενους που δεν έχουν ακόμα κριθεί, είτε για εργαζόμενους που διεκδικούν ένα κομάτι ψωμί.
    Το ίδιο εγκληματίες είναι όλοι, οι πρώτοι γιατί δεν μπορεί να κάνει λάθος ο δικαστής πουτους παρέπεμψε σε δίκη, οι δεύτεροι γιατί με τις διεκδικήσεις εμποδίζουν τα αφεντικά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας να τους ξεζουμίζουν ανενόχλητοι.
    Μόνο για τα αφεντικά του και είχε πολλά, φανερά και κρυφά όλα αυτά τα χρόνια, είναι μεγαλόψυχος και με εύκαμπτη μέση.
    Αυτός ήταν από νέος και δεν θα αλλάξει στα γεράματα.

  5. Πολλούς θεωρούσαμε σοβαρούς που τους διαβάζαμε από μικροί, επειδή έτυχε να πουν δυο-τρία σωστά πράγματα. Αν δεις όμως τη γενική εικόνα, ήτανε μάπα το καρπούζι. Ο Μαρίνος είναι ένας από αυτούς. Πιστεύει στον οικονομικό φιλελευθερισμό και απορρίπτει τον πολιτικό, ένας μικρός Μπους σα να λέμε. Άλλη τέτοια περίπτωση λανθασμένης εκτίμησης που μου έρχεται τώρα στο μυαλό είναι ο Καββαθάς.

  6. Πολλούς θεωρούσαμε σοβαρούς που τους διαβάζαμε από μικροί, επειδή έτυχε να πουν δυο-τρία σωστά πράγματα. Αν δεις όμως τη γενική εικόνα, ήτανε μάπα το καρπούζι. Ο Μαρίνος είναι ένας από αυτούς. Πιστεύει στον οικονομικό φιλελευθερισμό και απορρίπτει τον πολιτικό, ένας μικρός Μπους σα να λέμε. Άλλη τέτοια περίπτωση λανθασμένης εκτίμησης που μου έρχεται τώρα στο μυαλό είναι ο Καββαθάς.

  7. Ο κύριος Μαρίνος αρθρογραφούσε εξαιρετικά ως κοινός νους για πάρα πολλά χρόνια. Μετά την θητεία του όμως ως ευρωβουλευτής στις Βρυξέλλες άλλαξε(;). Πλέον τα κείμενα του είναι άκρως συντηρητικά. Τον τελευταίο καιρό αρθρογραφεί επανειλημμένως για την βαναυσότητα του ισλαμισμού μη επικεντρώνοντας την κριτική του στους φονταμενταλιστές αλλά στηλιτεύοντας το Ισλάμ ως θρησκεία. Το τελευταίο άρθρο του, στο οποίο ουσιαστικά αρνείται το δικαίωμα της υπεράσπισης, είναι απολύτως ακόλουθο με το σύνολο της αρθρογραφίας του.

  8. Ο κύριος Μαρίνος αρθρογραφούσε εξαιρετικά ως κοινός νους για πάρα πολλά χρόνια. Μετά την θητεία του όμως ως ευρωβουλευτής στις Βρυξέλλες άλλαξε(;). Πλέον τα κείμενα του είναι άκρως συντηρητικά. Τον τελευταίο καιρό αρθρογραφεί επανειλημμένως για την βαναυσότητα του ισλαμισμού μη επικεντρώνοντας την κριτική του στους φονταμενταλιστές αλλά στηλιτεύοντας το Ισλάμ ως θρησκεία. Το τελευταίο άρθρο του, στο οποίο ουσιαστικά αρνείται το δικαίωμα της υπεράσπισης, είναι απολύτως ακόλουθο με το σύνολο της αρθρογραφίας του.

  9. Καταρχήν να επισημάνω ότι και εγώ είχα παλιότερα μεγάλο σεβασμό για τις απόψεις του κυρίου Μαρίνου. Τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να τον κρίνω γιατί δεν τον πολυδιαβάζω…

    Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι έχουμε ένα false alarm, ή ότι τουλάχιστον μπορούμε να απαλλάξουμε τον κ. Μαρίνο ως “αθώος λόγω αμφιβολιών.” Διαβάζοντας το άρθρο του η συγκεκριμένη πρόταση που επισημαίνεται από το Λεωνίδα, μπορεί να διαβαστεί και ώς μία παραδοχή και επίτευγμα του σημερινού πολιτισμού το οποίο είναι σωστό και δεν αμφισβητείται από κανένα. Διαβάζοντας την πρόταση με έμφαση στη λέξη “επιβάλλει”, νομίζω ότι απλά επισημαίνεται το δικαίωμα όλων (ακόμη και των πολύ “κακών”) σε δίκη και υπεράσπιση.

    Επιπλέον ο κ. Μαρίνος στο άρθρο του επικεντρώνεται στον έλεγχο των δικηγόρων σε περίπτωση κακής εξάσκησης καθηκόντων, το οποίο είναι ένα σοβαρό πρόβλημα εάν όντως έχει τις διαστάσεις που αναφέρονται στο άρθρο. Επομένως, προσωπικά θα προβληματιζόμουν κατα πόσο ο έλεγχος αυτός των δικηγόρων είναι εφικτός ή όχι και όχι στις συντηριτικές (ή άκρως συντηριτικές για μερικούς) απόψεις του αρθρογράφου.

  10. Καταρχήν να επισημάνω ότι και εγώ είχα παλιότερα μεγάλο σεβασμό για τις απόψεις του κυρίου Μαρίνου. Τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να τον κρίνω γιατί δεν τον πολυδιαβάζω…

    Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι έχουμε ένα false alarm, ή ότι τουλάχιστον μπορούμε να απαλλάξουμε τον κ. Μαρίνο ως “αθώος λόγω αμφιβολιών.” Διαβάζοντας το άρθρο του η συγκεκριμένη πρόταση που επισημαίνεται από το Λεωνίδα, μπορεί να διαβαστεί και ώς μία παραδοχή και επίτευγμα του σημερινού πολιτισμού το οποίο είναι σωστό και δεν αμφισβητείται από κανένα. Διαβάζοντας την πρόταση με έμφαση στη λέξη “επιβάλλει”, νομίζω ότι απλά επισημαίνεται το δικαίωμα όλων (ακόμη και των πολύ “κακών”) σε δίκη και υπεράσπιση.

    Επιπλέον ο κ. Μαρίνος στο άρθρο του επικεντρώνεται στον έλεγχο των δικηγόρων σε περίπτωση κακής εξάσκησης καθηκόντων, το οποίο είναι ένα σοβαρό πρόβλημα εάν όντως έχει τις διαστάσεις που αναφέρονται στο άρθρο. Επομένως, προσωπικά θα προβληματιζόμουν κατα πόσο ο έλεγχος αυτός των δικηγόρων είναι εφικτός ή όχι και όχι στις συντηριτικές (ή άκρως συντηριτικές για μερικούς) απόψεις του αρθρογράφου.

  11. Μεταφέρω το σχόλιο και εδώ (ο οικοδεσπότης ξέρει από που)

    μία παρατήρηση. Η μάλλον δύο παρατηρήσεις. Πρώτον, ο “εγκληματίας” το γνωρίζει ο ίδιος ότι είναι εγκληματίας. Άρα είναι παιχνίδι με τις λέξεις το σχόλιό σου.

    Δεύτερον, και κυριότερον (αυτή ήταν η “μία” παρατήρηση που σκέφτηκα αρχικά), ότι εφόσον ο σύνδεσμος που δίνεις είναι λανθασμένος και δεν μπορώ να διαβάσω ολόκληρο το άρθρο, το απόσπασμα και μόνο δεν ξεκαθαρίζει την αρνητική χροιά που υποθέτεις ότι δίνει ο Μαρίνος στη φράση του.

    Θα μπορούσε να εκθειάζει (με θετική χροιά) ή έστω να περιγράφει (με ουδέτερη χροιά) ότι «ο σύγχρονος πολιτισμός έχει επιβάλει ακόμη και οι εγκληματίες να έχουν το δικαίωμα υπεράσπισης» (εννοώντας ότι αυτό δεν συνέβαινε στο παρελθόν, στην προ-νεωτερική περίοδο, πριν δηλαδή του “σύγχρονου πολιτισμού”).

    Υποθέτω ότι απλά ο σύνδεσμος άλλαξε. Πάντως δεν έχω διαβάσει το άρθρο του.

  12. Το τεκμήριο της αθωότητας είναι πλέον ντεμοντέ στις σύγχρονες δημοκρατίες. Έδω μέχρι και ο Πασχομελέτας γράφει “Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι όσοι κατηγορούνται είναι ένοχοι, απλώς είναι εντυπωσιακή η πρεμούρα αθώωσης πριν από τη δίκη, σαν να μη θέλουμε ποτέ να αποκτήσει πρόσωπο η κάθε τύπου αυθαιρεσία.” από εδώ: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_co

  13. Ανδρέα καλωσόρισες κι απο δω. Ο σύνδεσμος έχει αλλάξει και το άρθρο του ΓΜ βρίσκεται εδώ. Η συγκρκριμένη πρόταση μόνο θετική χροιά δεν έχει όπως μπορείς να δεις και στο ίδιο το άρθρο. Η ποινικολαγνεία του ΓΜ φαίνεται και αλλου όταν γράφει πως “[γ]ια πρώτη ίσως φορά φάνηκε τόσο καθαρά η αξία της βαριάς ποινής ως μέσου αποτρεπτικού του εγκλήματος“, όταν είναι γνωστό πως το έγκλημα αποτρέπεται από την ταχύτατη και άμεση απονομή δικαιοσύνης, κι όχι από τη βαρύτητα της ποινής.

  14. Σερβιτόρε, ο Πάσχος μάλλον αναφέρεται στις flimsy συλλήψεις που κάνουν οι άσχετοι αστυνομικοί, οι οποίοι στη συνέχεια δεν μπορούν να τεκμηριώσουν πειστήρια για την σύλληψη των κατηγορουμένων.

  15. Αμφιβάλω, ο Πασχομελέτας υπονοεί τους δημοσιογράφους και τον κόσμο που υποστηρίζει την αθωότητα συλληφθέντων (βλ. π.χ. την περσινή περίπτωση Ηλιόπουλου).

  16. Δεν είπα κάτι τέτοιο. Όταν ένας αστυνομικός δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει με πειστήρια μια σύλληψη που έκανε δεν του φταίνε οι μάρτυρες υπεράσπισης ακόμη κι αν είναι άσχετοι με την υπόθεση. Θα σε παρακαλέσω πάντως να αποφεύγεις χαρακτηρισμούς σαν αυτό που χρησιμοποιείς για τον Πάσχο στο ιστολόγιο αυτό.

  17. Ο αξιότιμος κος Μανδραβέλης λοιπόν γράφει:
    α. Φτιάχνεται ένα κίνημα συμπαράστασης προς τους «αδίκως συλληφθέντες» και στην επόμενη διαδήλωση
    β. Μόλις αποκτήσει πρόσωπο, μόλις δηλαδή κατηγορηθεί κάποιος, ανακλαστικά σχεδόν όλοι σπεύδουν να τον αθωώσουν: «αυτόν με το χαμόσπιτο βρήκαν;», «τι να σου κάνει ο μικρομεσαίος με τους πέντε εργαζόμενους;», «το παιδί απλώς περνούσε από τον τόπο του συμβάντος». Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι όσοι κατηγορούνται είναι ένοχοι, απλώς είναι εντυπωσιακή η πρεμούρα αθώωσης πριν από τη δίκη, σαν να μη θέλουμε ποτέ να αποκτήσει πρόσωπο η κάθε τύπου αυθαιρεσία.

    Τι σχέση έχουν αυτά που λέει ο αξιότιμος κος Μανδραβέλης με τους αστυνομικούς και την έλλειψη πειστηρίων. Αυτό που ξεκάθαρα αμφισβητεί ο συγκεκριμένος είναι το πειστήριο της αθωότητας, ενώ ταυτόχρονα θεωρεί τον οποιοδήποτε υποστηρίζει άδικα συλληφθέντες ως την πέμπτη κολώνα των μπαχαλάκηδων (αυτά τα έξυπνα, καλό θα ήταν να τα έλεγε στον πιτζαμοφόρο ή τον φοιτητή με τα πράσινα παπούτσια αυτοπροσώπος).

  18. Δεν πιστεύω πως ο Πάσχος αμφισβητεί το τεκμήριο της αθωότητας, το λέει άλλωστε κι ο ίδιος. Αλλά από την άλλη όταν έχεις ληστή που τραυματίζει αστυνομικό κατά τη διάρκεια ληστείας και στη συνέχεια τραυματίζεται από τον αμυνόμενο τραυματισμένο αστυνομικό και σου βγαίνει η Ελευθεροτυπία με τίτλο αστυνομικός-τραυματίζει-ληστή, καταλαβαίνεις κάπου πως έχουμε χάσει το μέτρο. Κι αυτό θίγει ο Πάσχος κατά την άποψή μου.

  19. Ο αξιότιμος κος Μανδραβέλης λοιπόν γράφει:
    α. Φτιάχνεται ένα κίνημα συμπαράστασης προς τους «αδίκως συλληφθέντες» και στην επόμενη διαδήλωση
    β. Μόλις αποκτήσει πρόσωπο, μόλις δηλαδή κατηγορηθεί κάποιος, ανακλαστικά σχεδόν όλοι σπεύδουν να τον αθωώσουν: «αυτόν με το χαμόσπιτο βρήκαν;», «τι να σου κάνει ο μικρομεσαίος με τους πέντε εργαζόμενους;», «το παιδί απλώς περνούσε από τον τόπο του συμβάντος». Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι όσοι κατηγορούνται είναι ένοχοι, απλώς είναι εντυπωσιακή η πρεμούρα αθώωσης πριν από τη δίκη, σαν να μη θέλουμε ποτέ να αποκτήσει πρόσωπο η κάθε τύπου αυθαιρεσία.

    Τι σχέση έχουν αυτά που λέει ο αξιότιμος κος Μανδραβέλης με τους αστυνομικούς και την έλλειψη πειστηρίων. Αυτό που ξεκάθαρα αμφισβητεί ο συγκεκριμένος είναι το πειστήριο της αθωότητας, ενώ ταυτόχρονα θεωρεί τον οποιοδήποτε υποστηρίζει άδικα συλληφθέντες ως την πέμπτη κολώνα των μπαχαλάκηδων (αυτά τα έξυπνα, καλό θα ήταν να τα έλεγε στον πιτζαμοφόρο ή τον φοιτητή με τα πράσινα παπούτσια αυτοπροσώπος).

  20. Δεν πιστεύω πως ο Πάσχος αμφισβητεί το τεκμήριο της αθωότητας, το λέει άλλωστε κι ο ίδιος. Αλλά από την άλλη όταν έχεις ληστή που τραυματίζει αστυνομικό κατά τη διάρκεια ληστείας και στη συνέχεια τραυματίζεται από τον αμυνόμενο τραυματισμένο αστυνομικό και σου βγαίνει η Ελευθεροτυπία με τίτλο αστυνομικός-τραυματίζει-ληστή, καταλαβαίνεις κάπου πως έχουμε χάσει το μέτρο. Κι αυτό θίγει ο Πάσχος κατά την άποψή μου.

Leave a Reply to Δημήτρης Βελένης Cancel reply

Your email address will not be published.