Η γειτονιά που δεν άφησα ποτέ

Πάνε 25 χρόνια από τότε που άφησα τον μικρόκοσμο της γειτονιάς μου στη Δράμα.  Από το 1985 κι έπειτα επιστρέφω, ολοένα και αραιότερα, στην γειτονιά μόνο ως επισκέπτης.  Άλλα πρόσωπα έχουν αλλάξει.  Σε άλλα οι ρυτίδες έχουν βαθύνει.  Οι αυλές όμως παραμένουν ανοιχτές και ενωμένες.  Ο πρωινός καφές, ο ίδιος.

Την γειτονιά δεν την άφησα ποτέ.  Κυριακή πρωί περνώ απέναντι, μ ένα φλυτζάνι τσάι, φορώντας ακόμη τις πυζάμες μου και μπαίνω από την πίσω πόρτα στην κουζίνα του Kevin.  Κάθεται στο τραπέζι με την Ena και απολαμβάνουν τον καφέ τους.  Άλλες μέρες μπαίνω στο σπίτι και βρίσκω τον Mike από δίπλα να περιμένει με ένα μπουκάλι κρασί.  Κάθε τόσο μαζευόμαστε στο σπίτι του Peter και της Jennifer για poker — στο τέλος όλοι φεύγουν με όσα ακριβώς χρήματα ήρθαν.  Το χειμώνα, όταν λείπω σε ταξίδια ο Henry θα καθαρίσει το χιόνι από το πεζοδρόμιό μας για να χει η Breeda το νου της ήσυχο.  Όταν λείπει ο Henry μας αφήνει τα σκυλιά του.  Τα καλοκαίρια στήνουμε με τον Kevin μια μεγάλη οθόνη στην αυλή μας και προβάλλουμε ταινίες για όλη τη γειτονιά.

Η πρώτη φάση της μετακόμισης ολοκληρώνεται. Η δεύτερη θα ακολουθήσει μετά την πώληση του σπιτιού.

Προχτές ήρθε το φορτηγό να πάρει καποια πράγματα και να τα παει στην Florida.  Ένας από τους εργάτες κάποια στιγμή μου είπε πως είναι η αστυνομία έξω και με ψάχνει.  Ήταν η Liz, η αστυνομικός της γειτονιάς.  Είδε το φορτηγό της μεταφορικής και σταμάτησε.  Δεν ήξερε πως σιγα-σιγά φεύγουμε από το Oak Park.  Εδώ και χρόνια της έχουμε ανοίξει το σπίτι μας.  Τα καλοκαίρια σταματάει για μια λεμονάδα και για να παίξει με τα σκυλιά.  Όταν λείπουμε στην Ελλάδα ή στην Ιρλανδία, περνάει από το σπίτι και μας στέλνει email μέρα-παρά-μέρα, πως όλα είναι ήσυχα.

Σήμερα καθώς φόρτωνα το CR-V για το ταξίδι αύριο και μεθαύριο, ήρθαν οι γείτονες με κρασί και πίτσα.  Στο πόδι, έξω, με -4 Κελσίου, σε 30 εκατοστά χιόνι, ο κορεάτης δικηγόρος, ο μαύρος ψυχίατρος, ο ιρλανδός οδοντίατρος, ο μεξικάνος επιχειρηματίας, ο κολομβιανός ξυλουργός, ο ιταλός φωτογράφος, κι ο γερμανός συνταξιούχος πυροσβέστης.

Σαρανταδύο χρόνια, την γειτονιά δεν την άφησα.

Share