Ως κυβέρνηση η ΝΔ ήταν ασεβής απέναντι σε θεσμούς του πολιτεύματος. Οι χειρισμοί της στην αναθεώρηση του Συντάγματος καθώς και οι αποχωρήσεις των βουλευτών της από το Κοινοβούλιο είναι δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Από τη στιγμή που δεν σεβάστηκε πολιτειακούς θεσμούς, θα μπορούσε η ΝΔ να σεβαστεί τους θεσμούς που την νομιμοποιούν και τη συγκροτούν ως πολιτικό κόμμα;

Η απάντηση είναι βεβαίως, όχι. Τέσσερεις υποψήφιοι αρχηγοί του κόμματος δεν έδειξαν την παραμικρή ευαισθησία για τις διαδικασίες του ποδαριού με τις οποίες αλλάζει το καταστατικό του κόμματος αυτές τις μέρες.

Στα ξαφνικά τους έπιασε το ενδιαφέρον για εκλογή αρχηγού από τη βάση; Τόσους μήνες δεν το είχαν ψάξει; Δεν είχαν προβληματιστεί από τα πειράματα του ΠΑΣΟΚ; Δεν υπήρχε κομματική διοίκηση για να ασχολείται (και) με αυτά τα ζητήματα;

Κάτω από θεσμοκτονικές συνθήκες, η ΝΔ θα αναδείξει αρχηγό που θα διαδεχτεί τον Κ. Καραμανλή. Καλή αρχή κάνουν!

Έληγε το ιρλανδικό διαβατήριο της Breeda κι ήρθε η ώρα να βγάλει νέο. Έστειλε ένα email στο προξενείο της Ιρλανδίας στο Σικάγο. Σε δυο μέρες ήρθε ο φάκελος με την αίτηση. Συμπλήρωσε την αίτηση και την επικύρωσε σύμφωνα με τις οδηγίες: ζητώντας από έναν μάρτυρα να προσυπογράψει. Ο μάρτυρας έπρεπε να είναι αστυνομικός, γιατρός, δικηγόρος ή εκπαιδευτικός ανεξαρτήτως εθνικότητας.

Στη συνέχεια η αίτηση ταχυδρομήθηκε και σε 4 βδομάδες ήρθε, με FedEx, στο σπίτι το νέο διαβατήριο. Ούτε άσκοπα ταξίδια στο προξενείο. Ούτε χάσιμο χρόνου με τα τερτίπια των προξενικών υπαλλήλων.

Έτσι εξυπηρετεί η Ιρλανδική διοίκηση τους πολίτες της που ζουν στο εξωτερικό.

Το κείμενο αυτό δεν είναι εκλογικής ή προεκλογικής θεματολογίας — τουλάχιστον όχι αποκλειστικά.

Καταρχήν, το ιστολόγιο είχε παραμείνει στάσιμο από τον Ιούλιο.  Κάτι ταξίδια, κάτι συσσωρευμένες επαγγελματικές δραστηριότητες και υποχρεώσεις, πάρτο κάτω το παλλικάρι!  Σύντομα το ιστολόγιο θα λειτουργεί σε δικό του, αυτόνομο server.  Γι αυτό και δεν το ανανέωσα εδώ και βδομάδες· ήμουν απασχολημένος με τη μετακόμιση του.

Ανήμερα εκλογών όμως δεν μπορώ παρά να μπω στον πειρασμό και να σχολιάσω την επικαιρότητα απευθυνόμενος κυρίως στην απερχόμενη και στην επερχόμενη κυβέρνηση.

Στους απερχόμενους:

Με καραγκιόζηδες (αξιολογικός ο χαρακτηρισμός) σαν τον Κουμουτσάκο και τον Ζαγορίτη, ελπίζω να μην απορείτε αύριο γιατί σας μαύρησε ο κόσμος.  Ο καραγκιόζης (αξιολογικός ο χαρακτηρισμός) Κουμουτσάκος, βασίστηκε σε μια χακεριά κι άνοιξε θέμα με την Λούκα Κατσέλη.  Δεν προνόησε ο άνθρωπος να αξιολογήσει και να εξακριβώσει την πληροφορία, κι από πάνω ζήτησε και τα ρέστα αντί να ζητήσει συγνώμη.  Φαντάσου αυτόν τον άνθρωπο σε υπεύθυνη θέση!  Ο άλλος καραγκιόζης (αξιολογικός ο χαρακτηρισμός) που έγινε γραμματέας του κόμματος, δύο φορές δημοσίως κοκκορεύτηκε για την παραβίαση νόμου που το ίδιο του το κόμμα ψήφισε.  Από τις χειροπέδες των κουμπάρων ενώ απαγορευόταν η φωτογράφιση των κατηγορουμένων, ως την αναφορά σε δημοσκοπήσεις ενώ απαγορευόταν η δημοσίευσή τους, ο κ. Ζαγορίτης έδειξε με ωμό τρόπο πώς αντιλαμβάνεται την ισονομία και την ισοπολιτεία.

Για τους επερχόμενους:

Το spam που έχω φάει από το κόμμα του internet δεν περιγράφεται.   Ακόμη κι από πολιτικούς των οποίων τα γραφεία με είχαν διαβεβαιώσει πως η διεύθυνσή μου έχει απομακρυνθεί από τις σπαμολίστες τους.  Όταν όμως μια πολιτικός του αναστήματος Διαμαντοπούλου οργανώνει το γραφείο της με αναξιόπιστους καραγκιόζηδες (αξιολογικός ο χαρακτηρισμός), καταλαβαίνει κανείς τι μας περιμένει από το υπουργείο της.

Από το κόμμα του internet πάντως περιμένω πολλά.  Καταρχήν, την κατάργηση των νόμων που θέσπισε η ΝΔ κατά παραβίαση του συντάγματος.  Θα τολμήσει το ΠΑΣΟΚ των 100 ημερών, για παράδειγμα, να καταργήσει τη διάταξη για τις δημοσκοπήσεις;  Περιμένω επίσης να υλοποιηθεί νομοθετικά και τεχνολογικά η δυνατότητα ψήφου για τους Έλληνες του εξωτερικού.  Στις επόμενες εκλογές να μπορώ να ψηφίσω, είτε μέσω διαδικτύου είτε με επιστολική ψήφο.  Περιμένω κι άλλα πολλά.  Αλλά κρατώ μικρό καλάθι ελπίζοντας να εκπλαγώ ευχάριστα.

Να το παίζεις αριστερός και να σε αποκαλούν κεφάλαιο, δεν είναι κολακεία:

Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει. Αλλωστε, αυτή η συζήτηση τώρα ξεκινάει στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι ο Αλαβάνος είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για την αριστερά. (Ο Αλέξης Τσίπρας για τον Αλέκο Αλαβάνο, στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 28.06.09).

Κι εγώ που νόμιζα πως το κεφάλαιο είναι φτού-κακά για την αριστερά, να σου τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ κεφαλαιούχος!  Άντε, βρε, και καλές αποδόσεις στα επιτόκια.

Για προβάδισμα της κεντροδεξιάς μιλάει το BBC στις ευρωεκλογές. Κι αντάμα-φάτσα έχει τον Γιώργο Παπανδρέου να χαιρετάει τα πλήθη της Ευρώπης με φόντο την πλαστική σημαία του ΠΑΣΟΚ  — φτιαγμένη με βιοαποικοδομήσιμο υλικό ελπίζω.

Πρόκειται μάλλον για λαθάκι.  Αλλά από τα εύστοχα λαθάκια που σε κάνουν να κοντοσταθείς και να χαμογελάσεις ενώ αναρρωτιέσαι:  Ρε μπας και;

(Ολόκληρο το screenshot εδώ).

Έκτακτου Συνεργάτη

Μια πρόβλεψη για το τι θα ακολουθήσει την συντριβή της ΝΔ στις ευρωεκλογές. Πρώτα μια αληθινή ιστορία:

Το φθινόπωρο του 2003, μεγαλόσχημο στέλεχος της τότε κυβέρνησης πούλησε 1,300 διορισμούς σε μεγάλη κρατική τράπεζα έναντι 50,000 ευρώ τον ένα. Η συνολική είσπραξη ήταν 65 εκατομμύρια ευρώ και τα χρήματα μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό με βαλίτσες μέσα σε επίσημο κρατικό αεροπλάνο.

Τι σημαίνει αυτό: ότι η επερχόμενη συντριβή στις εκλογές οδήγησε πολλούς να κάνουν την τελευταία μπάζα αφού ήταν η ύστατη ευκαιρία για αρκετά χρόνια στο μέλλον. Επειδή δεν υπάρχει καμμιά απολύτως διαφορά ποιότητας ανθρώπων και ηθικής υπόστασης μεταξύ των στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (και όσοι ζουν στην Αθήνα και συμμετέχουν με κάποιον τρόπο στην κόψη του οικονομικού, πολιτικού και δημοσιογραφικού ξυραφιού το γνωρίζουν αυτό) εγώ προβλέπω ότι θα γίνει ακριβώς το ίδιο και τώρα.

Μέχρι τις προεδρικές του 2010 θα ζήσουμε λεηλασία του δημοσίου που θα κάνει το 2003-04 να μοιάζει με παρθεναγωγείο.

Και μετά θα έλθει το ΠΑΣΟΚ (ο Θεός να μας φυλάει…). Προβλέπω ότι εντός διετίας το ΠΑΣΟΚ θα έχει πνιγεί σε σκάνδαλα πολύ χειρότερα από αυτά που βιώνουμε σήμερα.

Το πράγμα είναι απλό: η πολιτική δομή και το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι του αισχίστου είδους. Την χώρα κυβερνούν δύο συμμορίες χωρίς ιδεολογικές ή/και πολιτικές διαφορές, που κινούνται πάντα με την λογική της ομερτά και της συλλογικής λεηλασίας, σαν κοπάδια από λύκους. Πιστεύει κανείς ότι ο Παπανδρέου, ο Ραγκούσης και οι υπόλοιπες μετριότητες (1) θα μπορέσουν να κυβερνήσουν καλύτερα από το 1996-04 και (2) ότι η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών που θα διορίσουν δεν θα έχει αποκλειστικό στόχο την λεηλασία και τον προσωπικό πλουτισμό;

Ελπίζω να μην το πιστεύει κανείς αυτό. Ελπίζω ότι η συλλογική ηλιθιότητα ρομαντισμού και απώλειας επαφής με την πραγματικότητα που μας κατέλαβε μετά το 1974 να έχει πλέον ξεφτίσει. Να μπορούμε να βλέπουμε και να παραδεχόμαστε την πραγματικότητα.

Το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα. Το πρόβλημα είναι οι μηχανισμοί, δηλαδή το σύστημα και οι θεσμοί. Εάν δεν πάμε σε μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, εάν δεν απαγορευθεί η κρατική διαφήμιση και εάν δεν εξασφαλισθεί η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανόμενης της ανεξαρτησίας χρηματοδότησης της δικαιοσύνης, οποιαδήποτε πολιτική κουβέντα στην Ελλάδα θα είναι επιπέδου «τρία πουλάκια κάθονται».

Το ζήτημα με το τηλεγράφημα από την Ουρουγουάη δεν θα ήταν τόσο σημαντικό αν δεν έφερνε στην επιφάνεια ένα συστημικό πρόβλημα της Ελληνικής Διοίκησης.  Όπως έγραψε εύστοχα ο Πάσχος Μανδραβέλης, «οι θρυλούμενες «διοικητικές αρρυθμίες» δεν αφορούν τις συνταγογραφήσεις του ΙΚΑ. Εχουν να κάνουν με τον πιο ευαίσθητο μηχανισμό ασφάλειας της χώρας.» (Καθημερινή 02.06.2009).

Τόσα χρόνια στο Υπουργείο Εξωτερικών, η κ. Μπακογιάννη τι ακριβώς έχει κάνει;  Μεγάλα εθνικά θέματα δεν έχει κλείσει.  Στρατηγικές συνθήκες δεν έχει υπογράψει.  Και το Υπουργείο της παραμένει ένας ξεχαρβαλωμένος μηχανισμός που στον 21ο αιώνα λειτουργεί ακόμη με τηλεγραφήματα (τεχνολογία 19ου αιώνα).  Τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν να βάλει τον κ. Κουμουτσάκο σε εκλόγιμη θέση στο Ευρωψηφοδέλτιο.  Άξιος ο μισθός της;

Ασκώντας διεκπεραιωτική πολιτική η γυναίκα αυτή περιμένει την ευκαιρία να αναρριχηθεί στην ηγεσία του κόμματός της, προσβλέποντας στην περιστασιακή πρωθυπουργία την οποία ελπίζει να κερδίσει με μια όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη θητεία σε ένα από τα πιο κρίσιμα υπουργεία του τόπου.

Το προβλημα λοιπόν δεν είναι που παρέπεσε το τηλεγράφημα για τις ύποπτες κτηματομεσιτικές δραστηριότητες στο εξωτερικό στελέχους εταιρείας που προμήθευσε με τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό το γραφείο του αδερφού της κυρίας Μπακογιάννη.  Το πρόβλημα είναι πως αυτή η γυναίκα διεκδικεί να κυβερνήσει την Ελλάδα.  Και πως υπάρχουν άνθρωποι που την εμπιστεύονται.

Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή μεθόδευσε — νόμιμα και ανήθικα — το κλείσιμο του Ελληνικού Κοινοβουλίου νύχτα και με συνοπτικές διαδικασίες.

Η μαγκιά στη δημοκρατία.  Η δημοκρατία ως τσιφλίκι.  Η θεσμοκτονία ως επικοινωνιακή πολιτική.

Αν δεν αντισταθούμε τώρα, πότε θα αντισταθούμε;

… τίποτα δεν με εκπλήσσει.  Ούτε το κλείσιμο της Βουλής.  Το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, χαρακτηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ ως «θεσμική εκτροπή» και όχι ως «πραξικόπημα».  Φτηνός στα άλευρα κι ακριβός στα πίτουρα μου φαίνεται ο ΓΑΠ τελικά.  Αλλού όμως είναι το πρόβλημα σήμερα.

Από το 1974 ως σήμερα έχουμε γονατίσει τους θεσμούς.  Φτάσαμε στο «κανένας θεσμός μόνον ο λαός» αλλά η κατηφόρα δεν σταμάτησε εκεί.  Συνεχίσαμε ως το «έωμεν τους νόμους καθεύδειν».  Ούτε εκεί σταμάτησε η κατρακύλα μας.  Συνεχίζεται, αειφόρως τροφοδοτούμενη από τη συλλογική αμάθεια και ημιμάθειά μας.  Από την λειψή ως ανύπαρκτη παιδεία και καλλιέργειά μας.

Όταν στην καθημερινή ζωή μας δεν σεβόμαστε τους απλούς κανόνες, πώς θα συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της «θεσμικής εκτροπής» που έγινε με το κλείσιμο της Βουλής;

Κανένας θεσμός λοιπόν.  Μόνον ο λαός ο απαίδευτος, ακαλλιέργητος, βάρβαρος, εγωκεντρικός, ημιμαθής, άξεστος.  Ο λαός του 80% που αναδεικνύει τον Κώστα και τον Γιώργο τιμητές της δημοκρατίας.

Ας αφήσουμε λοιπόν τους νόμους να κοιμούνται.  Καληνύχτα.  Θα συμπλήρωνα «και καλή τύχη» αλλά δεν την βλέπω.

Θέλω να σε πιστέψω Γιώργο Παπανδρέου.  Επειδή επιθυμώ να δω λίγο προκοπή στον τόπο μου.  Θέλω να σε πιστέψω όταν λες «θέλουμε να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα».  Ξέρω όμως πως δεν το εννοείς.  Δεν είμαι βέβαιος αν το πιστεύεις κι ο ίδιος άλλωστε.

Θα το έλεγες αυτό μέσα σ’ ένα αμφιθέατρο πνιγμένο στην αφίσα, αν πραγματικά το πίστευες;  Θα δήλωνες πως θα αλλάξεις το πολιτικό σύστημα, ενώ ο ίδιος το ανέχεσαι ως περιβάλλον και ως φόντο για τις δηλώσεις σου;

Πιστεύεις πως μπορείς να αλλάξεις το πολιτικό σύστημα όταν ακόμα και σήμερα εκφωνείς τους λόγους σου μέσα στα πληγωμένα αμφιθέατρα;  Έχεις το θάρρος να κατεβάσεις τις αφίσες;  Έχεις την αισθητική να αντιληφθείς την ασχήμια και την βαρβαρότητά τους;

Πώς θα μπορέσεις να αλλάξεις το σύστημα Γιώργο Παπανδρέου;  Πώς να πιστέψω πως τα εννοείς αυτά που λες;

(Η φωτογραφία παραπάνω είναι από το www.papandreou.gr)