Η ποιότητα προϋποθέτει αξιολόγηση και σύγκριση

Σύμφωνα με τα Νέα 22.12.10 ο υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος δήλωσε

Το γνωστό μας, όπως μέχρι σήμερα σύνθημα, ‘ήλιος και θάλασσα’ δεν αρκεί. Πρέπει να προσθέσουμε σε αυτό τη λέξη ποιότητα.

Οι τουριστικές υποδομές της Ελλάδας πάσχουν από ποιότητα και είναι καιρός, επιτέλους, να υπάρξει κάποιος προβληματισμός για το ζήτημα αυτό.

Η ποιοτική αναβάθμιση των τουριστικών υπηρεσιών προϋποθέτει δύο βασικές λειτουργίες: την αξιολόγηση και την σύγκριση.

Η αξιολόγηση προσφέρει ένα αντικειμενικό σύστημα μέτρησης και αναπαράστασης προδιαγραφών που είναι εύκολο να υλοποιηθεί μέσω πληροφορικών εφαρμογών.  Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως πρώτα θα πρέπει να σκεφτούμε τις μεθόδους ταξινόμησης και ανάλυσης των δεδομένων που χαρακτηρίζουν τις τουριστικές υπηρεσίες.  Για παράδειγμα: η βαθμολόγηση των ξενοδοχείων σε 4-5 κατηγορίες είναι μια παρωχημένη μέδοθος.  Τα σύγχρονα πληροφορικά συστήματα παρέχουν την δυνατότητα μιας πιο λεπτομερούς καταγραφής.  Υπάρχει δηλαδή, η δυνατότητα να καταγράφουμε το εμβαδόν κάθε δωματίου, τον εξοπλισμό του (πχ τηλεόραση με επίπεδη οθόνη, δικτυακή καλωδίωση, ψυγειάκι, κτλ), τον προσανατολισμό του μπαλκονιού, την απόσταση από μια στάση μετρό, κτλ.   Ένα σύστημα καταγραφής χαρακτηριστικών και δεδομένων δίνει στον χρήστη-καταναλωτή-τουρίστα τη δυνατότητα να αξιολογήσει ο ίδιος τις υπηρεσίες που επιθυμεί.  Τι να το κάνω, για παράδειγμα, το ξενοδοχείο Α’ κατηγορίας όταν με χρεώνει 10 ευρά επιπλέον για ασύρματο δίκτυο τη στιγμή που το ξενοδοχείο Β’ κατηγορίας έχει πιο άνετα δωμάτια και δωρεάν ασύρματη σύνδεση;

Η σύγκριση είναι μια λειτουργία που μας επιτρέπει να διαπιστώσουμε τα σημεία στα οποία υστερούμε έτσι ώστε να προγραμματίσουμε τις αναγκαίες βελτιώσεις.  Για παράδειγμα, ας δούμε τα λιμάνια μας.  Συγκεκριμένα ας συγκρίνουμε το επιβατικό λιμάνι του Seattle με αυτό του Πειραιά.  Την τελευταία φορά που βρέθηκα στον Πειραιά περιμένοντας το Δελφίνι για Ύδρα δεν υπήρχε ούτε μια πινακίδα με κατευθύνσεις και οδηγίες.  Δεν υπήρχε ούτε μια αξιοπρεπής τουαλέτα.  Από την άλλη, το λιμάνι του Seattle διαθέτει κλιματιζόμενους χώρους αναμονής, πεντακάθαρες τουαλέτες, πληροφορικά συστήματα απεικόνισης δρομολογίων σε πραγματικό χρόνο, και εξαιρετική σήμανση που κατευθύνει τον ταξιδιώτη στο σωστό πλοίο.  Ας δημιουργηθεί λοιπόν μια ομάδα συγκριτικής μελέτης, ας διαλέξουν 20 λιμάνια του εξωτερικού για να τα επισκεφθούν, να τα φωτογραφίσουν, να μελετήσουν τα διαγράμματά τους και την οργάνωσή τους, κι ας μεταφέρουν την τεχνογνωσία που θα αποκτήσουν στην Ελλάδα.

Μόνο έτσι πιστεύω πως θα κάνουμε ένα βήμα μπροστά για την εξασφάλιση της ποιότητας στις τουριστικές υπηρεσίες.  Σύγκριση και αξιολόγηση: δηλαδή αντικειμενική καταγραφή δεδομένων σε πρώτη φάση και ανάλυσή τους σε δεύτερη.

Share

Όταν μια κοινότητα θρηνεί νεκρούς αστυνομικούς

Λουλούδια και συλληπητήριες κάρτες από τους κατοίκους του Lakewood έξω από το αστυνομικό τμήμα που έχασε 4 αστυνομικούς.  Η φωτογραφία είναι από τους NYT.

Λουλούδια και συλληπητήριες κάρτες από τους κατοίκους του Lakewood έξω από το αστυνομικό τμήμα που έχασε 4 αστυνομικούς. Η φωτογραφία είναι από τους NYT.

Αναρρωτιέμαι, τι οδηγεί εκατοντάδες ανώνυμους πολίτες να συμπαρασταθούν στο αστυνομικό τμήμα που έχασε 4 ανθρώπους του από τις σφαίρες ενός μισότρελλου.  Γιατί αυτοί οι πολίτες αισθάνονται τους 4 νεκρούς αστυνομικούς ως δικούς τους ανθρώπους;  Γιατί δεν τους βλέπουν ως μπάτσους, γουρούνια, δολοφόνους;  Γιατί σε μια μικρή κοινότητα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από το λίκνο της δημοκρατίας, οι αστυνομικοί θεωρούνται δικοί μας άνθρωποι ενώ εκεί στο λίκνο, τους απαξιώνουμε ως επαγγελματίες και ως ανθρώπους;

Φταίει το σύστημα, θα πει κανείς.  Η αστυνομία έχει κακή προϊστορία στην Ελλάδα.  Οι αστυνομικοί είναι αγενείς και αμόρφωτοι.

Σύμφωνοι — οι δικαιολογίες τελειωμό δεν έχουν.

Υπάρχει όμως κάποιος θεσμός, κάτι τέλος πάντων στην Ελλάδα που να μην έχει κακή προϊστορία;

Είναι οι ταξιτζήδες, οι σερβιτόροι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, ή οι πολιτικοί ευγενικότεροι και πιο καλλιεργημένοι από τους αστυνομικούς;   Ο ασυνείδητος ή αδιάφορος οδηγός που παρκάρει πάνω στην ράμπα των πεζοδρομίων και πάνω στα ίδια τα πεζοδρόμια είναι πιο ευγενικός;  Ο πίθηκος που καπνίζει μέσα στο αεροδρόμιο είναι πιο καλλιεργημένος;  Εικόνα μας είναι και μας μοιάζουν οι αστυνομικοί.

Ζω σε μια μικρή κοινότητα δίπλα στο Σικάγο με τη δική της αστυνομία.  Έπειτα από 6 χρόνια στην κοινότητα αυτή έχω γνωρίσει τους περισσότερους αστυνομικούς.  Όταν με βλέπουν έξω από το σπίτι, σταματούν να πουν μια καλή κουβέντα.  Χαιρετούν στο δρόμο.  Όταν λείπουμε σε ταξίδια παιρνούν και ρίχνουν μια ματιά στο σπίτι και μετά στέλνουν email: πέρασα από το σπίτι και όλα φαίνονται εντάξει.  Αν ξεχάσω την πόρτα του γκαράζ ανοιχτή το βράδι σταματούν, αφήνουν σημείωμα στο αυτοκίνητό μου, και την κλείνουν.  Κι όταν καμιά φορά τους χρειαστώ και πάρω το 911  (τον δικό μας αριθμό έκτακτης ανάγκης δηλαδή) έρχονται το πολύ σε 2 λεπτά.

Οι αστυνομικοί αυτοί είναι γείτονες, συμπολίτες, και αξιόπιστοι επαγγελματίες.  Οι ίδιοι δεν ανέχονται μισοτελειωμένες δουλειές ούτε διεφθαρμένους συναδέλφους.  Στις στολές τους έχουν διακριτικά με το επώνυμό τους και τον αριθμό τους.  Περιπολούν στις γειτονιές.  Θυμάμαι μια καλοκαιρινή νύχτα πριν αρκετούς μήνες που δεν μου κολλούσε ύπνος και στις 2 η ώρα βγήκα βόλτα με τη σκυλίτσα μας.  Ο αστυνομικός ήταν σταματημένος στην αλέα πίσω από το σπίτι μας για το νυχτερινό του πόστο και με χαιρέτησε.  Τα καλοκαίρια, όταν έχουμε πάρτι στη γειτονιά (παράδοση αποτελεί εδώ το block party) και κλείνουμε το δρόμο μπροστά από τα σπίτια μας για ν’ απλωθούμε με την άνεσή μας, έρχεται αστυνομικό όχημα και πυροσβεστική αντλία για να παίξουν τα πιτσιρίκια.  Ανάβουν τα φώτα οι οδηγοί, αφήνουν τα παιδιά να περιεργαστούν τον εξοπλισμό, και τα οχήματα έκτακτης ανάγκης γίνονται για λίγο παιδική χαρά.

Αυτοί οι αστυνομικοί δεν είναι μπάτσοι ούτε γουρούνια ούτε δολοφόνοι.  Είναι μέλη της κοινότητάς μας, είναι άτομα στα οποία έχουμε εμπιστευθεί μεγάλη ευθύνη.  Και γι αυτό δεν τους απαξιώνουμε ούτε ως ανθρώπους ούτε ως επαγγελματίες ακόμη κι όταν κάποιος συνάδελφός τους αποδειχτεί ανάξιος της εμπιστοσύνης μας.  Ακόμη κι εδώ, εικόνα μας είναι οι αστυνομικοί και μας μοιάζουν.

Share

ΓΑΠΑ – IPRA

Γραφείο Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας έχουμε και στο Σικάγο.  Λέγεται Independent Police Review Authority.  Στελεχώνεται με πολιτικό προσωπικό (δηλαδή με άτομα εκτός αστυνομικού σώματος) και ερευνά περιστατικά παρόμοια με αυτά για τα οποία συστήνεται το ΓΑΠΑ.

Εκτός από καταγγελίες η υπηρεσία αυτή δέχεται και αναφορές για καλή και εξαιρετική συμπεριφορά αστυνομικών — κάτι που θα έπρεπε ίσως να κοιτάξει κι ο κ. Χρυσοχοΐδης.

Επιπλέον η υπηρεσία αυτή δημοσιεύει σε μηνιαία βάση τις καταγγελίες που κρίνει ως βάσιμες και για τις οποίες διενεργεί παραπέρα πειθαρχικό έλεγχο.

Share

Ενπιάρ

Εν-πι-αρ (ή N.P.R.) είναι η ακροστοιχίδα του οργανισμού National Public Radio, στις ΗΠΑ. Το Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο αποτελεί θεσμό στην ιστορία των Αμερικανικών μέσων. Κεντρικά χαρακτηριστικά του δικτύου σταθμών που συμμετέχουν στο NPR είναι η υψηλή ποιότητα του προγράμματος και ο μη-κερδοσκοπικός χαρακτήρας. Δεν υπάρχουν διαφημίσεις στη ροή του προγράμματος! Οι σταθμοί συντηρούνται κυρίως από εθελοντικές συνδρομές, δωρεές, και χρηματοδότηση από ιδιωτικά φιλανθρωπικά ιδρύματα. Οι καλύτερες εκπομπές ραδιοφώνου στις ΗΠΑ σήμερα παράγονται και μεταδίδονται από το NPR.

Παρόμοιο εγχείρημα δεν έχουμε στην Ελλάδα.  Λείπει το ποιοτικό ραδιόφωνο και η ποιοτική τηλεόραση.  Λείπουν τα ανεξάρτητα προγράμματα ενώ περισσεύει η εμπορευματοποίηση.  Γίνονται βεβαίως κάποιες προσπάθειες αλλά όπως το tvxs αλλά είναι προσωποκεντρικές, προς το παρόν.  Υπάρχουν και κάποιες ενδιαφέρουσες κινήσεις στο χώρο των podcasts.  Είναι όμως σποραδικές και πρόχειρες.

Yπάρχει ακροατήριο για ποιοτικό ραδιόφωνο (και τηλεόραση) στην Ελλάδα;  Πιστεύω πως ναι, αλλά είναι μάλλον μικρό.   Υπάρχει επίσης ταλέντ0 και μεράκι που είναι απαραίτητα συστατικά για τη δημιουργία ποιοτικού προγράμματος.  Το διαδίκτυο προσφέρει την υποδομή και μάλιστα δίχως υψηλό αρχικό κόστος και δίχως γραφειοκρατικά μπλεξίματα για την αδειοδότηση.  Το μόνο που λείπει είναι μια επένδυση, μια δωρεά από κάποιον ευεργέτη με όραμα για κάτι δημιουργικό και ποιοτικό στην Ελλάδα.

Θα βρεθεί;

Share

Φτηνοί στον καφέ, κι ακριβοί στα δεδομένα;

Το κείμενο κυκλοφορεί, καρμπόν, στα ΜΜΕ:

Μποϊκοτάζ κατά του ακριβού καφέ στις καφετέριες της Αθήνας προγραμματίζουν για το ερχόμενο Σάββατο 11 Απριλίου πολλοί καταναλωτές. Όπως αναφέρουν Τα Νέα, η κίνηση οργανώνεται μέσω Διαδικτύου, όπου κυκλοφόρησε τις προηγούμενες ημέρες ένα σκληρό κείμενο, το οποίο σκοπεύει στο να διεκδικήσουν ο πολίτης [sic] δυναμικά «τον απαιτούμενο σεβασμό προς τον πελάτη, την τσέπη του και τη νοημοσύνη του».  Οι διοργανωτές σημειώνουν χαρακτηριστικά ότι οι τιμές του καφέ στην Ελλάδα είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη. Η σχέση των Ελλήνων με τον καφέ, όπως δείχνουν και οι αριθμοί, είναι αρκετά δυνατή. Κάθε χρόνο καταναλώνονται στη χώρα μας περισσότερα από 5,8 δισ. φλιτζάνια με όλων των ειδών τους καφέδες με κόστος περίπου 1,8 δισ. ευρώ.
(Πηγή: Τα Νέα· που αναφέρουν παραπάνω τον εαυτό τους ως πηγή!  Αυτά συμβαίνουν όταν το άκριτο cut-and-paste έχει αντικαταστησει την — όποια — δημοσιογραφική δεοντολογία).

Ωραία.  Διαμαρτύρονται καταναλωτές λοιπόν επειδή οι τιμές του καφέ είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη.  Ούτε ένας όμως παραθέτει στοιχεία για το κόστος του καφέ ώστε να μπορέσουν οι πολίτες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να κάνουν τις συγκρίσεις τους.

Από τη δική μου εμπειρία, οι τιμές του καφέ στην Ελλάδα κινούνται μάλλον στον μέσο όρο της Ευρώπης.  Ένας καφές στο Zonars επί της Ακαδημίας, κοστίζει το ίδιο μ’ έναν καφέ στο Bewley’s επί της  Grafton στο Δουβλίνο — η σύγκριση γίνεται μεταξύ δύο ομοτάξιων καταστημάτων σε κεντρικούς εμπορικούς δρόμους Ευρωπαϊκών πρωτευουσών.

Βεβαίως ο καφές στον καφενέ του Βασίλη στην Κορυτσά της Αλβανίας είναι κατά πολύ φτηνότερος από τον καφέ στη Βιβλιοθήκη της Πλατείας Φιλικής Εταιρείας.  Στο αεροδρόμιο της Αθήνας προχτές ο καπουτσίνο χρεώθηκε €3.50 και στο αεροδρόμιο του Μονάχου €4.  Και μετά απορούσα που δεν έκλεισα μάτι στην πτήση προς Σικάγο.

Οι συγκρίσεις απαιτούν ποσοτικά στοιχεία για να τις καταλάβουμε.  Ισχυρισμοί τύπου «οι τιμές του καφέ στην Ελλάδα είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη» είναι για να δημιουργούνται εντυπώσεις μόνο.

Δεν ισχυρίζομαι πως ο καφές στην Ελλάδα είναι φτηνός.  Αλλά με βάση τις δικές μου εμπειρίες δεν πιστεύω πως είναι από τους ακριβότερους της Ευρώπης.  Γι αυτο χρειάζονται τα ποσοτικά δεδομένα, ώστε να μην χάνουμε το χρόνο μας και την καλή μας διάθεση σε ανούσιες συζητήσεις στηριζόμενοι σε ατομικές εντυπώσεις.

Share

Στα δύχτια [sic] του ΟΑΣΑ

Ήτοι, Πραγματεία περί Ψιψιψινίων και Κοκοψόψαρων.

Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών. 2009.  Αναζήτηση βέλτιστης διαδρομής.  Υπηρεσία χρηματοδοτημένη από το Γ΄Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.  Τεράστια βάση δεδομένων και πολύπλοκοι αλγόριθμοι (λένε).

Μπαίνεις λοιπόν στην εφαρμογή και τρως δυο τυπογραφικά λάθη στην πρώτη παράγραφο.  Το καλό quality control φαίνεται, πώς να το κάνουμε. Λες, καλά, εδώ ήρθα να βρω δρομολόγια, όχι για να θαυμάσω την επιμέλεια της γλωσσικής παρουσίασης.

Πάμε παρακάτω.  Ψάχvει κάποιος πώς να πάει από τη στάση του μετρό στην Εθνική Άμυνα, κάπου στην Αγία Παρασκευή — ας πούμε 6η στάση Αγ. Παρασκευής.

Το πρώτο πράγμα που οφείλει να γνωρίζει ο χρήστης του συστήματος είναι οι δήμοι στους οποίους βρίσκονται η αρχή και το τέλος του προορισμού του.  Ο ΟΑΣΑ θεωρεί λοιπόν πως η στάση μετρό στην Εθνική Άμυνα βρίσκεται στο δήμο Παπάγου.  Όσοι περιμένουν πως η στάση βρίσκεται και στο δήμο Χολαργού — από τη μεριά του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας δηλαδή — είναι γελασμένοι.  Με άλλα λόγια: η στάση φέρει όνομα τοποθεσίας εντός του δήμου Χολαργού αλλά ο ΟΑΣΑ την χωροθετεί μόνο στο δήμο Παπάγου!

Βεβαίως ο περιστασιακός επισκέπτης στην Αθήνα δεν γνωρίζει τα όρια των Δήμων.   Ο ΟΑΣΑ δεν δείχνει τα όρια αυτά σε κανέναν από τους χάρτες που δημοσιεύει στο διαδίκτυο.

Ο υποψιασμένος χρήστης θυμάται πως η άλλη είσοδο στο μετρό της Εθνικής Άμυνας βρίσκεται στη μεριά του υπουργείου Μεταφορών, το ψάχνει λίγο στο διαδύκτιο [sic] και βρίσκει πως πρόκειται για το δήμο Παπάγου.  Ο Γολγοθάς όμως δεν έχει τέλος.  Στη συνέχεια ο χρήστης θα πρέπει να διαλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η αναζήτηση της επιθυμητής αφετηρίας!  Υπάρχουν τέσσερεις τρόποι να διαλέξει κανείς την επιθυμητή αφετηρία για την διαδρομή που θέλει να κάνει.

Ο πρώτος τρόπος είναι με βάση τη γραμμή και στη συνέχεια τη στάση.  Πρέπει δηλαδή να γνωρίζετε εκ των προτέρων ποιά γραμμή επιθυμείτε να πάρετε.  Το σύστημα δηλαδή που υποτίθεται πως θα πρέπει να σας προτείνει αυτό τις γραμμές που συνδέουν δύο σημεία, σας ζητάει να προσδιορίσετε εσείς τη γραμμή!  Ρε είστε με τα καλά σας;  Αν ήξερα ποια γραμμή πάει από την Εθνική Άμυνα στην Αγία Παρασκευή θα είχα ανάγκη τους πολύπλοκους αλγόριθμους σας;

Ο δεύτερος τρόπος είναι με βάση την οδό στην οποία βρίσκεται η αφετηρία και στη συνέχεια την στάση.  Βρίσκεις λοιπόν την οδό Μεσογείων και στη συνέχεια πρέπει να αποφασίσεις αν η στάση σου είναι «ΣΤ.ΕΘ.ΑΜΥΝΑΣ» ή «ΣΤΑΘΜΟ ΕΘΝ.ΑΜΥΝΑΣ» (προσοχή στην απουσία διαστημάτων!).

Τους άλλους 2 τρόπους δεν τους συζητώ διότι είναι ημιτελείς κι ίσως να τους δουλεύουν ακόμη (μαζί κι εμας).

Πάντως μετά από 4 κλικ έχετε πλέον προσδιορίσει την αφετηρία σας.

Το μαρτύριο επαναλαμβάνεται για να διαλέξετε τον προορισμό σας.  Διαλέγετε πρώτα τον δήμο, μετά το δρόμο στον οποίο βρίσκεται η στάση, και τέλος τη στάση.   Βέβαια οι επισκέπτες στην Αθήνα είναι πιθανότερο να γνωρίζουν το όνομα της στάσης και όχι την οδό στην οποία βρίσκεται.  Θα ήταν προτιμότερο να μπορούσε να γίνει επιλογή στάσης δίχως να απαιτείται πρώτα να διαλέξει κάποιος την οδό.

Δηλαδή 8 και πλέον κλικ μέσα από πολλαπλά και αλληλοεξαρτώμενα pull down menus, για να μάθει κανείς πώς να πάει από ένα σημείο στο άλλο στην Αθήνα του 2009.  Δεν υπάρχει ένας διαδραστικός χάρτης.  Δεν υπάρχει η δυνατότητα αναζήτησης με βάση το όνομα της στάσης.  Δηλαδή δυο απλά πεδία αναζήτησης στα οποία ο χρήστης να γράφει την επιθυμητή αφετηρία και προορισμό.

Το έργο της αναζήτησης βέλτιστης διαδρομής, είναι προς το παρόν σε πειραματικό στάδιο κι ίσως οι όποιες ατέλειες να δικαιολογούνται ως έναν βαθμό.  Αλλά ένα τόσο κακοσχεδιασμένο interface, κατά τη γνώμη μου, είναι αποτέλεσμα πρόχειρης δουλειάς και όχι μικρολεπτομέρεια που θα βελτιωθεί μέσα από την πειραματική λειτουργία.

Το έργο αυτό το έχει αναλάβει η εταιρεία Thesa Α.Ε.  Οι πληροφορίες που παρέχει η εταιρεία στην ιστοσελίδα της είναι λακωνικότατες.  Γνωρίζουμε πως ιδρύθηκε το 1994, δεν γνωρίζουμε όμως το στελεχιακό δυναμικό της.  Στα έργα της και στις συνεργασίες της δεν συμπεριλαμβάνεται το έργο στον ΟΑΣΑ που σημαίνει πως η ιστοσελίδα της εταιρείας έχει να ανανεωθεί αρκετό καιρό.

Δυστυχώς ο ΟΑΣΑ έστησε μια δουλειά του ποδαριού στο διαδίκτυο.  Αυτό φαινεται κι απο τους χάρτες διαδρομών που διαθέτουν σε μορφή PDF.  Οι διαστάσεις των χαρτών αυτών είναι 60Χ80 εκατοστά, είναι δηλαδή βελτιστοποιημένη για επαγγελματική εκτύπωση και όχι για προβολή σε οθόνη υπολογιστή.  Και απαιτούν την εγκατάσταση 52 διαφορετικών γραμματοσειρών!

Ίσως γι αυτό επέλεξε ο κ. Καραμανλής να μιλήσει για την καινοτομία και την έρευνα ανήμερα πρωταπριλιά και γι αυτό έστειλε τον κ. Hellenic Quest στο υπουργείο μεταφορών.

Share

Κλειστά Δευτέρα (και όποτε μας καπνίσει)

Χτες έκανε μια υπέροχη μέρα στην Αθήνα.  Αποφασίσαμε να βγούμε με φίλους για μεσημεριανό στο Πόρτο Ράφτη.  Στη διαδρομή, σταματήσαμε να θαυμάσουμε το Ιερό της Βραυρώνιας Αρτέμιδος κοντά στο Μαρκόπουλο.

Φτάσαμε στις 1:30μμ και βρήκαμε τον χώρο κλειδαμπαρωμένο, ημέρα Σάββατο.  Δεν υπήρχε κάποια απεργιακή κινητοποίηση που να δικαιολογεί το κλείσιμο του χώρου.  Απλώς κάποιου του κάπνισε να πάει σπίτι του νωρίτερα (ή να μην πάει καθόλου στη δουλειά του).

Share

Αθήναιου Περιήγησις

Το παρακάτω λογάριαζα να το δημοσιεύσω στις 7-8 Δεκεμβρίου, τιμής ένεκεν για τον Αθήναιο.  Η δολοφονία του μικρού Αλέξη με σταμάτησε.  Δεν το θεώρησα σωστό εκείνες τις ώρες να γράφω για εστιατόρια και φαγητό.

Ακούγονται μακρινοί βορβορυγμοί.
Ας υποθέσουμε πως φτάνει Ο Αθήναιος.

Δείπνο 1ο.  Schwa. Δέκα τραπέζια με 26 θέσεις συνολικά.  Χωμένο σε μια βόρεια συνοικία, ανάμεσα σε εκκλησίες βαπτιστών και μάντρες μεταχειρισμένων αυτοκινήτων. Σερβιτόρος, maître d’,  ιδιοκτήτης, και δημιουργικός μάγειρας, o Michael Carlson.  Φτάνουμε με 2 μπουκάλια δικό μας κρασί: το ένα οπωσδήποτε Storybook Zinfandel (Eastern Exposure).  Το μενού αλλάζει σχεδόν καθημερινά.  Η δημιουργικότητα και η δεξιοτεχνία του Michael είναι συναρπαστική.

Δείπνο 2ο. August Grocery.  Σε μπακάλικο θα την πάω;  Γιατί όχι.  Κάποια βράδια, το μπακάλικο κλείνει και το πίσω δώμα μετατρέπεται σε underground εστιατόρειο.  Θα πάμε μιλημένοι.  Just knock three times and whisper low/That you and I were sent by Joe… Στέκεσαι γύρω από την κουζίνα και συμμετέχεις στην προετοιμασία του δείπνου σου, μαθαίνοντας μυστικά ενός εκπληκτικού μαγείρου.

Δείπνο 3ο.  North Pond.  Chef de Cuisine ο εκπληκτικός Bruce Sherman.  Έχουμε κλείσει το τραπέζι δίπλα στον πάγκο του και τον παρακολουθούμε. Μέσα στην καρδιά του Lincoln Park, απολαμβάνουμε τη δουλειά ενός από τους καλύτερους chef των ΗΠΑ.  Θαυμάζουμε το mission style χώρο και δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την άψογη εξυπηρέτηση.

Δείπνο 4ο. Kuni’s.  Λιτό κατάστημα με εκπληκτικό σούσι: ήτοι, φρεσκότατα ψάρια τα οποία τεμαχίζονται μόνο όταν δώσεις την παραγγελία. 20 κομμάτια σολωμό σασίμι, 6 κομμάτια τόρο, 2 κομμάτια άχι,  και δύο ρολά-χωνάκι τόνο.  Αφήνουμε στην άκρη το τετριμένο μείγμα σάλτσας σόγιας και wasabi και εντρυφούμε στο γλυκόξινο punzo.  Παγωμένο σάκι(ε) σε τετράγωνο κέδρινο ποτήρι.  Και βλέπουμε.

Δείπνο 5ο.  Sol de Mexico.  Χωμένο κι αυτό σε μια ασήμαντη γειτονιά.  Εδώ δεν παίζουμε με tacos, burritos και τα υποπροϊόντα του μεξικάνικου fast food.  Κεντρική θέση έχουν τα σπιτικά mole, τα ωμά θαλασσινά «ψημένα» στους όξινους χυμούς των εσπεριδοειδών, και τα ψητά κόκκινα κρεατικά.

Δείπνο 6ο. Alinea. Εμπλουτισμένος μινιμαλισμός.

Δείπνο 7ο.  Hopleaf αν έχουμε διάθεση για βελγικές μπύρες ή Amarind για ταϊλανδέζικο πέρα από τα καθιερωμένα.

Περνάμε τώρα στα ψιλά και στα χύμα: Hot Doug’s για γκουρμεδιάρικα λουκάνικα· Manny’s για σάντουιτς με corned beef και συγχρωτισμό με ντόπιους πολιτικούς· Johny’s για το καλύτερο italian beef σ’ ούλο τον ντουνιά· Buffalo Joe’s για τα κοτοπουλόφτερα από τη Νεφελοκοκκυγία· MacArthur’s όπου σύχναζε ένας νεαρός ακτιβιστής-δικηγόρος από το Harvard.

Το εύρος των εμπειριών, όπως αντιλαμβάνεστε, κυμαίνεται πολύ.  Το μεσημέρι  τρως τηγανιτά κοτοπουλόφτερα και το βράδι είσαι στους 7 γαστριμαργικούς ουρανούς του Bruce Sherman.  Μπαίνεις σε μια τραπεζαρία με 26 καθίσματα κουβαλώντας δικό σου κρασί διότι το κατάστημα δεν έχει άδεια για αλκοόλ, και ανακαλύπτεις έναν από τους ανερχόμενους μάγειρες της χώρας.  Οδηγάς 8 χιλιόμετρα έξω από το κέντρο και  βρίσκεις λουκάνικα αγριογούρουνου και μαγιονέζα με σάφρον. Περνάς μπροστά από το Johny’s και βλέπεις 200 άτομα στην ουρά να περιμένουν υπομονετικά για ένα σάντουιτς με βραστό κρέας.  Να θαμπώνουν τα γυαλιά σου από τους υδρατμούς της σούπας στο Great Seas.  Και να δακρύζουν τα μάτια σου από το σκόρδο στο kimchi.

Από hamburgers ως το σούσι, κι από τη μοριακή γαστρονομία του Alinea ως τις χειροποίητες μπύρες του Goose Island, ο κόσμος στο πιάτο σου.

Share

Προτάσεις για καλά εστιατόρια στην Αθήνα;

Βάζουμε πλώρη για Αθήνα τα Χριστούγεννα.  Έχετε να προτείνετε εστιατόρια τα οποία θα άξιζε να επισκεφτούμε;

Τί ψάχνω: εστιατόρια που πρωτοτυπούν με την Ελληνική κουζίνα καθώς και εστιατόρια που τηρούν με πίστη παραδοσιακές γεύσεις (π.χ. το Αθήρι).

Δεν ψάχνω:  εστιατόρια με γαλλική ή γαλλοστραφή κουζίνα καθώς και ethnic εστιατόρια (πχ ινδικά, κινέζικα, κτλ).

Κέντρο ή προάστεια, φτηνό ή ακριβό, χύμα ή κυριλέ, αν πιστεύετε πως αξίζει τον κόπο αφήστε ένα σχόλιο με πληροφορίες όπως: το όνομα του εστιατορίου, την περιοχή ή και τη διεύθυνσή του, και μια σύντομη περιγραφή της κουζίνας και του τι σας άρεσε εκεί.  Γράψτε όμως μόνο για εστιατόρια στα οποία έχετε πάει οι ίδιοι κι όχι για καταστήματα για τα οποία σας έχουν μιλήσει τρίτοι.

Υπόσχομαι σχόλια με εντυπώσεις άμα τῃ επιστροφῄ.

Share

Ηλεκτρονικές υπηρεσίες τοπικής αυτοδιοίκησης

e-Government.  Τί είναι, πώς δουλεύει; Είναι χρήσιμη;  Σε τι χρησιμεύει;

Θα περιγράψω τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες που προσφέρει ο δήμος στον οποίο κατοικώ. Ο δήμος του Oak Park έχει πληθυσμό περίπου 52.000 κατοίκους.  Είναι η πρώτη κοινότητα δυτικά του Σικάγο και εντάσσεται στο ευρύτερο πολεοδομικό συγκρότημα της μεγαλούπολης.  Οι κάτοικοι και επισκέπτες του δήμου μπορούν να διεκπεραιώνουν ηλεκτρονικά τις εξής συναλλαγές, με πληρωμές μέσω πιστωτικών καρτών ή απευθείας τραπεζικών εντολών:

  • ανανέωση αδειών για κατοικίδια ζώα·
  • πληρωμή ή υποβολή ένστασης για κλήση παράνομης στάθμευσης·
  • διαχείριση λογαριασμού ύδρευσης·
  • ανανέωση άδειας στάθμευσης στα δημοτικά parkings·
  • ανανέωση άδειας χρήσης οχημάτων εντός του δήμου.

Μέσω της ιστοσελίδας του δήμου, οι κάτοικοι μπορούν να ενημερώνονται για αεροψεκασμούς και νέα της κοινότητας.  Επίσης μπορούμε να προμηθευόμαστε, σε ηλεκτρονική μορφή, όλα τα έντυπα που είναι απαραίτητα για την έκδοση διαφόρων αδειών: οικοδομικών, λειτουργίας καταστήματος, εγκατάστασης συστημάτων συναγερμού, κτλ.  Δηλαδή, αν ο δήμος απαιτεί από τον δημότη να συμπληρώσει κάποια αίτηση, αυτή η αίτηση είναι διαθέσιμη μέσω της ιστοσελίδας.

Ο δήμος προσφέρει και μια σειρά από επιπλέον ηλεκτρονικές συναλλαγές για τη δημοτική βιβλιοθήκη, τα πάρκα, και άλλες  υπηρεσίες του οι οποίες διαχειρίζονται αυτόνομους ιστοτόπους (π.χ., η τοπική δημοτική βιβλιοθήκη).

Υπάρχει δήμος στην Ελλάδα που να προσφέρει κάποιες υπηρεσίες από το διαδίκτυο;  Έψαξα λίγο τις ιστοσελίδες των μεγάλων δήμων και δεν βρήκα τίποτα.

Share