ήτοι, a la recherche du temps perdu.

Εδώ και 4 τουλάχιστον χρόνια διεξάγεται ένας διάλογος, κυρίως μέσω ιστολογίων, για το ζήτημα της ανώτατης παιδείας στην Ελλάδα.  Ο διάλογος αυτός ανέδειξε ιδέες.  Γκρέμισε μύθους.  Έφερε στη δημοσιότητα σημεία και τέρατα.

Παράλληλα με τον διάλογο, η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή κατάφερε να χαντακώσει την ανώτατη παιδεία ακόμη βαθύτερα.  Με έναν άτολμο και αναιμικό νόμο πλαίσιο, με μια απαξιωτική στάση απέναντι στην πανεπιστημιακή κοινότητα, και με παραπέρα σπατάλη των ήδη ανεπαρκών πόρων.  Εδώ και ένα χρόνο μάλιστα το θέμα της εθνικής παιδείας το διαχειρίζεται, για λογαριασμό της κυβέρνησης, ένας ημιμαθής φαντασιόπληκτος.

Το κόμμα της αντιπολίτευσης δεν είναι άμοιρο ευθυνών για την κατάντια της ανώτατης παιδείας.  Ως κυβέρνηση, συνέβαλλε κι αυτό στην υποβάθμιση του πανεπιστημιακού γίγνεσθαι στην Ελλάδα.  Και ως αντιπολίτευση τήρησε μια ανεύθυνη και λαϊκιστική θέση στο ζήτημα της μεταρρύθμισης της παιδείας.

Το αποτέλεσμα το βλέπουμε.  Έχουμε διαβεί για τα καλά το κατώφλι του 21ου αιώνα.  Πριν 27 χρόνια ενταχθήκαμε στην ΕΟΚ και παραμένουμε μέλη της ΕΕ.  Και η χώρα μας καταδικάζεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν αναγνωρίζει τα πτυχία των κολεγίων που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά ΑΕΙ.

Η καταδίκη ήταν αναμενόμενη.  Η Ελλάδα (τόσο επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ όσο και επι ΝΔ) γνώριζε πως παραβιάζει το κοινοτικό δίκαιο στο θέμα αυτό.   Κουτοπόνηροι οι πολιτικοί και των δυο κομμάτων αφήσαν την ΕΕ να βγάλει το φίδι από την τρύπα.  Η κακή ΕΕ μας αναγκάζει να αναγνωρίσουμε τα πτυχία των κολεγίων.  Όχι η υποχρέωση που έχουμε να τηρούμε το κοινοτικό δίκαιο — το οποίο βεβαίως επικαλούμαστε μόνο όταν μας θίγονται τα καλά και συμφέροντα (δηλαδή η ονομασία της φέτας).

Χαθήκαν 4 χρόνια.  48 μήνες.  208 βδομάδες. 1.461 μέρες.  Στο διάστημα αυτό θα μπορούσαμε να είχαμε ολοκληρώσει έναν εθνικό διάλογο για την παιδεία που θέλουμε.  Να είχαμε σχεδιάσει ένα νέο σύστημα και να είχαμε καταλήξει σε ένα ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα προσαρμογής και υλοποίησης.

Χάθηκαν μεγάλες ευκαιρίες.  Χάθηκε πολύτιμος χρόνος.  Τώρα τρέχοντας-γυρεύοντας θα προσπαθήσουμε να μπαλώσουμε μια κατάσταση την οποία θα μπορούσαμε να αποφύγουμε αλλά και να εκμεταλλευτούμε για να κάνουμε, ως χώρα, ένα βήμα μπροστά.