Διάβασα στο GURForum την ιστορία για τον βουλευτή που πήγε στο ΔΟΑΤΑΠ προκειμένου να πληροφορηθεί τι πρόοδος έχει σημειωθεί σε υπόθεση πολίτη της εκλογικής περιφέρειάς του, και βρέθηκε να κατηγορείται από υπάλληλο του οργανισμού για απόπειρα βιαιοπραγίας.

Έχω όλη την καλή διάθεση να πιστέψω τον βουλευτή.  Υπάρχει ένα λεπτό ζήτημα όμως για το οποίο δεν έχουν δοθεί οι απαραίτητες διευκρινήσεις.

Αν δεν κάνω λάθος, οι υποθέσεις του ΔΟΑΤΑΠ συνιστούν προσωπικά και ευαίσθητα δεδομένα.   Είχε έννομο συμφέρον ο κ. Παντούλας να ζητήσει πληροφορίες για την υπόθεση;  Ήταν και τυπικώς εξουσιοδοτημένος από τον άμεσα ενδιαφερόμενο;

Διότι, σύμφωνα με την εκδοχή Παντούλα, η υπάλληλος του ΔΟΑΤΑΠ βρέθηκε αντιμέτωπη μ έναν άγνωστο ο οποίος γύρευε στοιχεία και πληροφορίες για μια υπόθεση που προφανώς δεν τον αφορούσε.  Αργότερα — σύμφωνα πάντα με την εκδοχή του ίδιου του βουλευτή — η  υπάλληλος διαπίστωσε πως ο άγνωστος περίεργος ήταν βουλευτής.  Ούτε όμως αυτή η ιδιότητα τον νομιμοποιεί να απαιτεί πληροφορίες για υπόθεση που δεν τον αφορά.

Η συμπεριφορά της υπαλλήλου είναι ελεγκτέα στον βαθμό που δεν  πέταξε έξω τον βουλευτή, από τη στιγμή που δεν είχε απολύτως κανέναν λόγο να βρίσκεται εκεί.

Άρα, δυο πράγματα είναι πιθανά: ή ο κ. Παντούλας συστήθηκε ως βουλευτής από την πρώτη στιγμή και με την ιδιότητα αυτή απαίτησε ιδιαίτερη μεταχείριση ή πήγε στο ΔΟΑΤΑΠ για ρουσφέτι ελπίζοντας σε απευθείας συννενόηση με κάποιο πολιτικά πιο μιλημένο άτομο στο οποίο και θα εξηγούσε τη θεσμική του ιδιότητα.

Το περιστατικό  βεβαίως αναδεικνύει και την ανεπάρκεια του ΔΟΑΤΑΠ — πρόκειται για το ΔΙΚΑΤΣΑ κι επειδή άλλαξε η ακροστοιχίδα του οργανισμού δεν σημαίνει πως άλλαξε και το χούι.  Προβληματικότερη όμως είναι, για μένα, η συμπεριφορά του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, κ. Παντούλα.

Αναδημοσιεύω αυτόκλητος το παρακάτω κείμενο σε ένδειξη συμπαράστασης προς τον Θέμη Λαζαρίδη.

Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

σας ενημερώνω ότι ο κ. Χρήστος Νεγκάκης κατέθεσε εναντίον μου αγωγή ζητώντας αφαίρεση από το ιστολόγιο όλων των κειμένων που αναφέρονται σε αυτόν και χρηματική αποζημίωση 90.000 ευρώ. Θα έχει ενδιαφέρον (δεν έχω πάει ποτέ σε δικαστήριο). Παρεμπιμπτόντως, δικηγόρος του κ. Νεγκάκη είναι ο γνωστός μας Βασίλης Σωτηρόπουλος.

Τα επίμαχα ποστ:

Λογοκλοπή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Νεώτερα για την υπόθεση Νεγκάκη
Επίκειται προαγωγή του κ. Νεγκάκη

Ο κ. Νεγκάκης ισχυρίζεται ότι τα περί λογοκλοπής που αναφέρονται (τεκμηριωμένα!) στα παραπάνω ποστ είναι ψευδή και με κατηγορεί για συκοφαντική δυσφήμιση. Υπό αυτές τις συνθήκες, κρίνω φρονιμότερο να κλείσω τα σχόλια στο παρόν και στα παραπάνω, τόσο για τη δική μου προστασία, όσο και για τη δική σας. Αν έχετε κάτι να μου πείτε, στείλτε μου προσωπικό ΗλΜην. Επειδή, ωστόσο, είναι η δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο που αυτό το βήμα υφίσταται επίθεση, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα εξαντλήσω κάθε δυνατότητα που μου παρέχει ο νόμος για να το προστατεύσω.

Το βρίσκω απολύτως λογικό, αν όχι επιβεβλημένο, κάποιος που αδίκως διασύρεται στο διαδίκτυο, να μπορεί να προσφύγει στη δικαιοσύνη και να ζητήσει ένδικη προστασία. Είναι, όμως, έτσι για τον κ. Νεγκάκη, όταν αποδεδειγμένα έχει αντιγράψει, όπως έχει τεκμηριωθεί στο παρελθόν και όπως θα αποδείξω και στο δικαστήριο; Και τούτο, ανεξάρτητα τί μπορεί να είπαν στη συνέχεια η ΕΔΕ, το εκλεκτορικό του σώμα ή οποιοσδήποτε άλλος… Scripta manent ! Αν ο κ. Νεγκάκης είχε πράγματι αδικηθεί από αυτό το χώρο, γνωρίζει πολύ καλά με ποιον έχει να κάνει και ποιες είναι οι προθέσεις του υπογράφοντος και όλων υμών που συμμετέχουμε στη συζήτηση για την αναμόρφωση του ελληνικού πανεπιστημίου. Το παρόν μπλογκ δεν έχει αρνηθεί ποτέ σε οποιονδήποτε να καταθέσει την άποψή του ή να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή είμαι υποχρεωμένος να φιμώνομαι και να φιμώνω κι εσάς για ένα τέτοιο ζήτημα, συνιστά ήδη βλάβη που υφίσταμαι εξ αιτίας της παράνομης και καταχρηστικής επαπειλής της καταβολής ενός υπέρογκου για μένα ποσού. Επίσης σημαντική φυσική βλάβη συνιστά το γεγονός ότι πρέπει να αποσπάσω χρόνο από τις επαγγελματικές μου ασχολίες για να ασχοληθώ με την υπεράσπισή μου. Όπως αντιλαμβάνεστε, η αυθόρμητη πρωτοβουλία και η ανιδιοτελής συνεισφορά έχουν τα όριά τους. Από την έκβαση της υπόθεσης αυτής θα κριθεί το κατά πόσο εγώ ή οποιοσδήποτε Έλληνας πολίτης μπορεί να συμμετέχει στα κοινά ασκώντας καλόπιστη κριτική στα κακώς κείμενα.

Οι βερμούδες είναι για τις διακοπές, αλλά όχι για τα πανεπιστήμια. Και μάλιστα από έναν 52χρονο άνθρωπο!
(Γ. Παπάζογλου, Καθηγητής ΔΠΘ σε επιστολή του προς Άγγλο συνάδελφό του σύμφωνα με την Καθημερινή, 30.10.09)

Εν όψει της εξεταστικής περιόδου του Σεπτεμβρίου 2009, οι φοιτητές που  επιθυμούν να εξετασθούν στα μαθήματα “Παλαιογραφία” και “Βυζαντινή Φιλολογία” οφείλουν να να το δηλώσουν, οι δηλώσεις γίνοντα καθημερινά στο θυρωρείο του Τμήματος […]
(Γ. Παπάζογλου, Καθηγητής ΔΠΘ απευθυνόμενος προς φοιτητές μέσω της ιστοσελίδας του)

Δηλαδή αν κατάλαβα καλά ο κ. Παπάζογλου έχει κάποιο πρόβλημα με τις βερμούδες (και τους «τριχωτούς ή μη μηρούς»).  Αντιθέτως δεν έχει πρόβλημα να χρησιμοποιεί το θυρωρείο του τμήματός του ως κέντρο εξυπηρέτησης φοιτητών.

Τον προσβάλλουν δηλαδή οι μηροί (τριχωτοί ή μη) αλλά δεν τον προσβάλλει το ότι ο ίδιος στέλνει τους φοιτητές του στο θυρωρείο αντί να τους ανοίξει την πόρτα του γραφείου του ή έστω να δεχτεί τα emails τους για την δήλωση συμμετοχής σε εξετάσεις.

Το ποιός σέβεται και ποιός δεν σέβεται το πανεπιστήμιο είναι ξεκάθαρο.  Φοιτητές στο θυρωρείο για δηλώσεις, διότι ο κ. καθηγητής συγγράφει επιστολές για τριχωτούς ή μη μηρούς.  Τους δικούς του πάντως τους καλύπτει με blue jeans υπογραμμίζοντας την ενδυματολογική του ευαισθησία.

Βεβαίως αν ο κ. Παπάζογλου είχε βρεθεί σε Αγγλικό πανεπιστήμιο καλοκαιριάτικα θα έβλεπε τους τριχωτούς ή μη μηρούς των καθηγητών εκεί να περιφέρονται μεταξύ γραφείων και αιθουσών διδασκαλίας, εκτεθειμένοι κάτω από βερμούδες και κοντές φούστες.  Επιπλέον, αν ο κ. Παπάζογλου είχε βρεθεί σε Αγγλικό πανεπιστήμιο ίσως να διαπίστωνε πως τα παντελόνια δεν κάνουν τους καθηγητές και πως τα θυρωρεία δεν αποτελούν κέντρα εξυπηρέτησης φοιτητών.

Ευχαριστώ τον Μάριο Δικαιάκο για την είδηση για τον Καθηγητή Μηρολογίας και Βερμουδολογίας.

Στο πρόσφατο άρθρο του ο κ. Ψαχαρόπουλος αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιτραπούν ιδιωτικά πανεπιστήμια κερδοσκοπικού χαρακτήρα στην Ελλάδα. Πιστεύω πως πρόκειται για λανθασμένη πρόταση. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά θα περιοριστώ σε αυτούς που θεωρώ βασικούς.

Continue reading →