Έκτακτου Συνεργάτη
Μια πρόβλεψη για το τι θα ακολουθήσει την συντριβή της ΝΔ στις ευρωεκλογές. Πρώτα μια αληθινή ιστορία:
Το φθινόπωρο του 2003, μεγαλόσχημο στέλεχος της τότε κυβέρνησης πούλησε 1,300 διορισμούς σε μεγάλη κρατική τράπεζα έναντι 50,000 ευρώ τον ένα. Η συνολική είσπραξη ήταν 65 εκατομμύρια ευρώ και τα χρήματα μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό με βαλίτσες μέσα σε επίσημο κρατικό αεροπλάνο.
Τι σημαίνει αυτό: ότι η επερχόμενη συντριβή στις εκλογές οδήγησε πολλούς να κάνουν την τελευταία μπάζα αφού ήταν η ύστατη ευκαιρία για αρκετά χρόνια στο μέλλον. Επειδή δεν υπάρχει καμμιά απολύτως διαφορά ποιότητας ανθρώπων και ηθικής υπόστασης μεταξύ των στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (και όσοι ζουν στην Αθήνα και συμμετέχουν με κάποιον τρόπο στην κόψη του οικονομικού, πολιτικού και δημοσιογραφικού ξυραφιού το γνωρίζουν αυτό) εγώ προβλέπω ότι θα γίνει ακριβώς το ίδιο και τώρα.
Μέχρι τις προεδρικές του 2010 θα ζήσουμε λεηλασία του δημοσίου που θα κάνει το 2003-04 να μοιάζει με παρθεναγωγείο.
Και μετά θα έλθει το ΠΑΣΟΚ (ο Θεός να μας φυλάει…). Προβλέπω ότι εντός διετίας το ΠΑΣΟΚ θα έχει πνιγεί σε σκάνδαλα πολύ χειρότερα από αυτά που βιώνουμε σήμερα.
Το πράγμα είναι απλό: η πολιτική δομή και το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι του αισχίστου είδους. Την χώρα κυβερνούν δύο συμμορίες χωρίς ιδεολογικές ή/και πολιτικές διαφορές, που κινούνται πάντα με την λογική της ομερτά και της συλλογικής λεηλασίας, σαν κοπάδια από λύκους. Πιστεύει κανείς ότι ο Παπανδρέου, ο Ραγκούσης και οι υπόλοιπες μετριότητες (1) θα μπορέσουν να κυβερνήσουν καλύτερα από το 1996-04 και (2) ότι η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών που θα διορίσουν δεν θα έχει αποκλειστικό στόχο την λεηλασία και τον προσωπικό πλουτισμό;
Ελπίζω να μην το πιστεύει κανείς αυτό. Ελπίζω ότι η συλλογική ηλιθιότητα ρομαντισμού και απώλειας επαφής με την πραγματικότητα που μας κατέλαβε μετά το 1974 να έχει πλέον ξεφτίσει. Να μπορούμε να βλέπουμε και να παραδεχόμαστε την πραγματικότητα.
Το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα. Το πρόβλημα είναι οι μηχανισμοί, δηλαδή το σύστημα και οι θεσμοί. Εάν δεν πάμε σε μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, εάν δεν απαγορευθεί η κρατική διαφήμιση και εάν δεν εξασφαλισθεί η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανόμενης της ανεξαρτησίας χρηματοδότησης της δικαιοσύνης, οποιαδήποτε πολιτική κουβέντα στην Ελλάδα θα είναι επιπέδου «τρία πουλάκια κάθονται».