Η ποιότητα προϋποθέτει αξιολόγηση και σύγκριση

Σύμφωνα με τα Νέα 22.12.10 ο υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος δήλωσε

Το γνωστό μας, όπως μέχρι σήμερα σύνθημα, ‘ήλιος και θάλασσα’ δεν αρκεί. Πρέπει να προσθέσουμε σε αυτό τη λέξη ποιότητα.

Οι τουριστικές υποδομές της Ελλάδας πάσχουν από ποιότητα και είναι καιρός, επιτέλους, να υπάρξει κάποιος προβληματισμός για το ζήτημα αυτό.

Η ποιοτική αναβάθμιση των τουριστικών υπηρεσιών προϋποθέτει δύο βασικές λειτουργίες: την αξιολόγηση και την σύγκριση.

Η αξιολόγηση προσφέρει ένα αντικειμενικό σύστημα μέτρησης και αναπαράστασης προδιαγραφών που είναι εύκολο να υλοποιηθεί μέσω πληροφορικών εφαρμογών.  Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως πρώτα θα πρέπει να σκεφτούμε τις μεθόδους ταξινόμησης και ανάλυσης των δεδομένων που χαρακτηρίζουν τις τουριστικές υπηρεσίες.  Για παράδειγμα: η βαθμολόγηση των ξενοδοχείων σε 4-5 κατηγορίες είναι μια παρωχημένη μέδοθος.  Τα σύγχρονα πληροφορικά συστήματα παρέχουν την δυνατότητα μιας πιο λεπτομερούς καταγραφής.  Υπάρχει δηλαδή, η δυνατότητα να καταγράφουμε το εμβαδόν κάθε δωματίου, τον εξοπλισμό του (πχ τηλεόραση με επίπεδη οθόνη, δικτυακή καλωδίωση, ψυγειάκι, κτλ), τον προσανατολισμό του μπαλκονιού, την απόσταση από μια στάση μετρό, κτλ.   Ένα σύστημα καταγραφής χαρακτηριστικών και δεδομένων δίνει στον χρήστη-καταναλωτή-τουρίστα τη δυνατότητα να αξιολογήσει ο ίδιος τις υπηρεσίες που επιθυμεί.  Τι να το κάνω, για παράδειγμα, το ξενοδοχείο Α’ κατηγορίας όταν με χρεώνει 10 ευρά επιπλέον για ασύρματο δίκτυο τη στιγμή που το ξενοδοχείο Β’ κατηγορίας έχει πιο άνετα δωμάτια και δωρεάν ασύρματη σύνδεση;

Η σύγκριση είναι μια λειτουργία που μας επιτρέπει να διαπιστώσουμε τα σημεία στα οποία υστερούμε έτσι ώστε να προγραμματίσουμε τις αναγκαίες βελτιώσεις.  Για παράδειγμα, ας δούμε τα λιμάνια μας.  Συγκεκριμένα ας συγκρίνουμε το επιβατικό λιμάνι του Seattle με αυτό του Πειραιά.  Την τελευταία φορά που βρέθηκα στον Πειραιά περιμένοντας το Δελφίνι για Ύδρα δεν υπήρχε ούτε μια πινακίδα με κατευθύνσεις και οδηγίες.  Δεν υπήρχε ούτε μια αξιοπρεπής τουαλέτα.  Από την άλλη, το λιμάνι του Seattle διαθέτει κλιματιζόμενους χώρους αναμονής, πεντακάθαρες τουαλέτες, πληροφορικά συστήματα απεικόνισης δρομολογίων σε πραγματικό χρόνο, και εξαιρετική σήμανση που κατευθύνει τον ταξιδιώτη στο σωστό πλοίο.  Ας δημιουργηθεί λοιπόν μια ομάδα συγκριτικής μελέτης, ας διαλέξουν 20 λιμάνια του εξωτερικού για να τα επισκεφθούν, να τα φωτογραφίσουν, να μελετήσουν τα διαγράμματά τους και την οργάνωσή τους, κι ας μεταφέρουν την τεχνογνωσία που θα αποκτήσουν στην Ελλάδα.

Μόνο έτσι πιστεύω πως θα κάνουμε ένα βήμα μπροστά για την εξασφάλιση της ποιότητας στις τουριστικές υπηρεσίες.  Σύγκριση και αξιολόγηση: δηλαδή αντικειμενική καταγραφή δεδομένων σε πρώτη φάση και ανάλυσή τους σε δεύτερη.

Share

ORD/MAD/ATH/KVA/ATH/MAD/ORD

Εκτός απροόπτου, είμαστε στο δρόμο για την Αθήνα.

Φύγαμε από το Σικάγο στις 16.12, φτάνουμε στη Μαδρίτη το πρωί της 17.12 και συνεχίζουμε την ίδια μέρα για Αθήνα.  Στις 18.12 ανεβαίνουμε στη Δράμα, μέσω Καβάλας.  Στις 21.12 επιστρέφουμε στην Αθήνα και στις 28.12 στο Σικάγο.

Κάθε ταξίδι στην Ελλάδα είναι επώδυνο.  Η Ελλάδα με πληγώνει μόνο όταν ταξιδεύω σ’ αυτήν.

Share

Ναϊάγκαρα (Νιαγάρας)

Πολύ νερό.

Πάρα πολύ νερό!

20 χρόνια σχεδόν στις ΗΠΑ, δεν είχα πάει στους καταρράκτες του Νιαγάρα.  Πήγα, την βδομάδα που μας πέρασε, με τον μπατζανάκη μου και τις συζύγους μας.  Άξιζε.
Continue reading

Share

080808: Έρχεται ο (Έλλην)* μπατζανάκης

Σούμπιτος μετά συζύγου, από Αθήνα μέσω Μεδιολάνου Λομβαρδίας.  Το ιστολόγιο θα τον ακολουθήσει στις περιηγήσεις του ανά τις ΗΠΑ καθότι ο σύγγαμβος εκ Χολαργού έχει μάτι κριτικό (και κρητικό), νού οξύ και πνεύμα επιχειρηματικό.  Είχε πεί κάποτα για την Ελλάδα «είμαστε χώρα του δήθεν».

Ο σύγγαμβρος θα ξεναγηθεί στα ακόλουθα ευαγή ιδρύματα του Chicago:

(* Πέρα από τον Έλληνα μπατζανάκη, διαθέτουμε σύγγαμβρους: Ιρλανδό πακιστανικής καταγωγής και Βρετανό ινδικής καταγωγής· επίσης διαθέτουμε συνυφάδες τρείς, όλες εντόπιας παραγωγής Ιρλανδές.  Αναμένουμε δε εντός 12μήνου δύο Ιρλανδούς σύγγαμβρους.  Κουνελόσπορος το Μαγκρέικο δηλαδή!)

Share

Φάτε μάτια ψάρια …




Επιστρέψαμε από το ταξίδι μας στις Ολλανδικές Αντίλλες όπου είχαμε πάει για να γιορτάσουμε τα γεννέθλια της Breeda καταδυόμενοι στα 40 μέτρα (ένα μέτρο για κάθε έτος)!

Ο προορισμός μας στις Αντίλλες ήταν η νήσος Bonaire. Πρόκειται για ηφαιστιογενές νησί που περικυκλώνεται από κοραλλιογενή ύφαλο. Στη Bonaire φτάνει κανείς εύκολα και από την Ελλάδα: η KLM έχει απευθείας πτήσεις από το Amsterdam. Εμείς πετάξαμε από το Chicago στο San Juan του Puerto Rico. Απο κεί πήραμε ένα μικρό αεροπλάνο που μας πήγε στη Bonaire.

Το νησί αποτελεί αποκλειστικά προορισμό για δύτες. Αν δεν είναι κάποιος δύτης το νησί δεν προσφέρει απολύτως καμιά εναλλακτική μορφή ψυχαγωγίας. Υπάρχουν φυσικά εστιατόρια, ξενοδοχεία, και εμπορικά καταστήματα αλλά πέρα από καταδύσεις δεν έχει να κάνεις τίποτ’ άλλο στο νησί.

Η Bonaire είναι ένας παράδεισος για δύτες. Ο ύφαλος βρίσκεται σε απόσταση 20-100 μέτρων από την ακτή. Οι περισσότεροι δύτες αφήνουν το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου, φορούν τον εξοπλισμό, και βουτούν από την ακτή. Στις 6 μέρες που είχαμε στη διάθεσή μας κάναμε 21 καταδύσεις. Το μεγαλύτερο βάθος που κατεβήκαμε ήταν τα 41 μέτρα, στα όρια δηλαδή της αποσυμπίεσης, όταν επισκεφτήκαμε το ναυάγιο της Hilma Hooker. Γενικώς όμως κινηθήκαμε συντηρητικά στα 20-30 μέτρα.

Όλος ο ύφαλος περιμετρικά του νησιού έχει ανακηρυχθεί εθνικό θαλάσσιο πάρκο. Απαγορεύεται το ψάρεμα και οι κανόνες κατάδυσεις είναι αυστηροί. Δεν επιτρέπονται τα γάντια (προκειμένου να μην μπαίνει σε πειρασμό ο δύτης να ακουμπά τα κοράλλια και να τα καταστρέφει άθελά του). Οι δύτες πρέπει να επιδείξουν τις δεξιότητές τους στον έλεγχο της ουδέτερης άνωσης έτσι ώστε να μην τραυματίζουν τα κοράλλια με τα βατραχοπέδιλά τους ή τον εξοπλισμό τους.

Η βιοποικιλία στον ύφαλο ήταν εντυπωσιακή. Και τι δεν είδαμε: από χταπόδια ως χελώνες κι από ιππόκαμπους ως σμέρνες. Εντύπωση μας κάναν τα αγγελόψαρα τα οποία έχουν μεγάλη περιέργεια και ακολουθούν τους δύτες από πολύ κοντά. Σε μια άλλη κατάδυση ένα μεγάλο λιθρίνι (το οποίο φωτογράφισα κιόλας) ήρθε στην αγκαλιά μου. Μεγάλο μαρτύριο πάντως να κολυμπάς δίπλα σε λιθρίνια, τσιπούρες, ροφούς, σαργούς, χταπόδια, αστακούς, και γαρίδες και να μην μπορείς να πάρις κατιτις μαζί σου για μεσημεριανό.

Η Bonaire είναι τμήμα του Ολλανδικού Βασιλείου. Παλιά ήταν ολλανδική αποικία. Έχει τεράστιες αλυκές που παράγουν κυρίως αλάτι για αποχιονισμό. Η οικονομία του νησιού στηρίζεται στον τουρισμό και στην εξαγωγή άλατος. Η Bonaire βρίσκεται 75 χιλιόμετρα βορείως της Βενεζουέλας απ΄ όπου και προμηθεύεται υγρά καύσιμα για αυτοκίνηση και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η τοπική κυβέρνηση υλοποιεί ένα φιλόδοξο πρόγραμμα εγκατάστασης μεγάλων ανεμογεννητριών για την παραγωγή ηλεκτρισμού.

Οι κάτοικοι χωρίζονται σε δύο βασικές φυλετικές ομάδες. Τους ιθαγενείς που είναι απόγονοι ινδιάνων της νότιας Αμερικής και στους βορειοευρωπαίους. Φυσικά υπάρχουν και μικτές ομάδες καθώς και μικρότερες φυλετικές ομάδες που έφτασαν στο νησί τα τελευταία 50-80 χρόνια.

Το νησί είναι μάλλον φτωχό αν και η οικοδομική ανάπτυξη μάλλον το αντίθετο δείχνει. Πρόκειται όμως για παραπλανητικό δεδομένο διότι τα πολυτελή συγκροτήματα κατοικιών που χτίζονται παντού στο νησί ανήκουν σε Ευρωπαίους που θέλουν να περνούν 2-3 μήνες το χρόνο στην Καραϊβική. Τον υπόλοιπο χρόνο νοικιάζουν τα διαμερίσματά τους σε τουρίστες (αυτό εδώ το λέμε timeshare κι αν κάποιος γνωρίζει τον αντίστοιχο Ελληνικό όρο ας τον γράψει σε κάποιο σχόλιο).

Πηγαίνοντας στη Bonaire, καθώς και επιστρέφοντας, σταματήσαμε στο Puerto Rico για 6 ώρες. Το Puerto Rico ανήκει στην Κοινοπολιτεία των ΗΠΑ (δεν είναι όμως πολιτεία). Εκεί ανταμώσαμε τον φίλο μας Victor ο οποίος μας έκανε ωραίες βόλτες στο San Juan. Σε μια πλατεία της παλιάς πόλης λοιπόν είδαμε το άγαλμα του Eugenio Hostos ο οποίος είχε πει κάποτε το φοβερό «Civilizacion o muerte» (πολιτισμός ή θάνατος). Ως επίγραμμα το θεωρώ πιο ενδιαφέρον από το «ελευθερία ή θάνατος».

Επιτέλους, στο Puerto Rico έφαγα και το λιθρίνι μου!

Share

Κλειστόν λόγω διακοπών


Το κατάστημα θα παραμείνει κλειστό λόγω διακοπών για λίγες ακόμη μέρες. Βρισκόμαστε στο νοτιοανατολικό άκρο της Καραϊβικής, καταδυόμενοι τρις ημερησίως. Προς αποφυγή ιδεολογικών τύψεων παραθερίζουμε 75 χιλιόμετρα βορείως της σοσιαλιστικής Βενεζουέλας και γευματίζουμε αποκλειστικά σε εστιατόρια με κουβανέζικη επιρροή στην κουζίνα.

Θα επανέλθουμε με φωτογραφίες και οδοιπορικό κοινωνικό-οικονομικής φύσεως για τη ζωή και την πορεία του τόπου. (Μεγέθυνση χάρτου)

Share

Τοπία στην ομίχλη

Τη βδομάδα που μας πέρασε ταξιδέψαμε στην πολιτεία Maine, στην βορειοανατολική ακτή των ΗΠΑ. Η περιοχή έχει μια περίπλοκη ακτογραμμή γεμάτη όρμους και φιόρδ, ατέλειωτα ελατοδάση, γραφικά ψαροχώρια, και μικρά λιμανάκια.

Στις ιχθυόσκαλες του Maine κυριαρχούν τα κλουβιά-παγίδες με τα οποία ψαρεύουν τους αστακούς. Τα νερά τους είνα γεμάτα από αστακούς και οι τιμές είναι απίστευτές. Από τα $35 το κιλό που τον πληρώνουμε στο Σικάγο, ο αστακός στο Maine κοστίζει μόλις $10-$15. Εννοείται πως σκάσαμε στον αστακό!

Στο Maine πιάνει ομίχλη. Λίγο η υγρασία που κρατάει το παράκτιο δάσος, λίγο οι εναλλαγές των θαλάσσιων ρευμάτων λόγω παλιρροϊκών φαινομένων, λίγο το βόρειο γεωγραφικό πλάτος· δημιουργούνται έτσι ιδανικές συνθήκες για πρωινή ομίχλη η οποία σμιλεύει απίστευτα τοπία στη στεριά και στη θάλασσα.

Το δρομολόγιο που ακολουθήσαμε ήταν το εξής.  Ταξιδέψαμε αεροπορικώς από το Chicago στο Portland του Maine. Απο κει, με νοικιασμένο αυτοκίνητο οδηγήσαμε στην εθνική οδό 1 (US Route 1), φτάνοντας ως τα σύνορα με τον Καναδά.

Στη διαδρομή σταματήσαμε σε διάφορα ψαροχώρια.  Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ήταν το Belfast.  Στο χωριουδάκι αυτό βρίσκεται το ναυπηγείο των French & Webb.  Κι έτυχε τη μέρα που είμασταν εκεί να είχαν καθελκύσει τρία αναπαλαιωμένα Buzzards Bay ξύλινα ιστιοφόρα που πρωτοναυπηγήθηκαν το 1902. Τρία πανέμορφα σκαριά 30 ποδών το καθένα, με ξύλινα κατάρτια.

Το τελευταίο βράδι μείναμε στο χωριουδάκι Rockland, σ’ ένα καταπληκτικό B&B το Limerock Inn.  Κι όπως το ‘φερε η τύχη, βρεθήκαμε για φαγητό στο Conte’s. Μπαίνοντας στο εστιατόριο αισθανθήκαμε όπως θα πρέπει να ένοιωσε κι ο Harry Potter μπαίνοντας στην ταβέρνα The Leaky Cauldron.  Εξαιρετικό μέρος, ξεχασμένο από άλλη εποχή, με θαλασσινά της μέρας.

Στο Maine μείναμε 5 μέρες (4 διανυκτερεύσεις).  Πήγαμε για το γάμο ενός πολύ καλού φίλου και έτσι το πρόγραμμά μας ήταν κάπως περιορισμένο (ήμουν ο βασικός φωτογράφος του γάμου!)  Θα επιστρέψουμε όμως στο Maine για να εξερευνήσουμε μια-δυο περιοχες που μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση.

Μερικές από τις φωτογραφίες του ταξιδιού είναι εδώ και οι φωτογραφίες του γάμου εδώ.

Share

Lubec Maine

Η ανατολικότερη πόλη των ΗΠΑ, 50 μέτρα από τα σύνορα με τον Καναδά. Στην Πολιτεία Maine όπου το fast food σημαίνει ένα πράγμα μόνο: αστακό. Στην πολιτεία αυτή οι φυλακισμένοι πριν χρόνια είχαν κάνει πολυήμερες αποχές και καταλήψεις διαμαρτυρίας επειδή τους ταΐζαν μόνο αστακό!

Share

Το geographic web ως τουριστικός οδηγός

Στο Google Earth, υπάρχει το layer που ονομάζεται Geographic Web. Μας επιτρέπει να δούμε, μεταξύ άλλων, τα σημεία όπου διάφοροι χρήστες έχουν τραβήξει φωτογραφίες. Οι πυκνότητες των συστάδων από τέτοια σημεία επιτρέπει να προσδιορίσουμε δημοφιλείς προορισμούς σε μια περιοχή.

Continue reading

Share