(Πρώτη δημοσίευση, THE CLOWN 14.04.2016)

Πρόσφατα η ΝΔ παρουσίασε — ξανά — πρόταση νόμου (αρχείο PDF) που θα επιτρέπει σε Έλληνες πολίτες του εξωτερικού να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα. Κι ενώ το Σύνταγμα προβλέπει την επιστολική ψήφο ως μέσου άσκησης του εκλογικού δικαιώματος στο εξωτερικό, η πρόταση της ΝΔ την παραλείπει.

Η επιστολική ψήφος είναι η απλούστερη, ασφαλέστερη, και πιο αξιόπιστη μέθοδος άσκησης εκλογικού δικαιώματος όσων κωλύονται να ψηφίσουν αυτοπροσώπως την ημέρα των εκλογών. Η μέθοδος της επιστολικής ψήφου εφαρμόζεται με επιτυχία και ακεραιότητα εδώ και δεκαετίες σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, και αλλού. Η παράλειψη της επιστολικής ψήφου στην πρόταση νόμου της ΝΔ είναι αδικαιολόγητη.

Στην πρόταση νόμου της ΝΔ προβλέπονται μια σειρά περίπλοκων και δαπανηρών διαδικασιών για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος στο εξωτερικό. Οι διαδικασίες αυτές μπορεί να είναι τετριμμένες στην Επικράτεια αλλά ανέφικτες στο εξωτερικό και ειδικά σε μικρές ή απομακρυσμένες κοινότητες Ελλήνων.

Το Σύνταγμα παρέχει εκλογικά δικαιώματα σε όλους τους Έλληνες πολίτες. Είτε κατοικούν στην Ελλάδα είτε βρίσκονται στο εξωτερικό. Τα δικαιώματα αυτά απορρέουν από την Ελληνική ιθαγένεια και ασκούνται από μια ηλικία κι έπειτα. Δεν προβλέπονται περιορισμοί με βάση τον τόπο διαμονής ή την φορολογική κατάσταση του πολίτη.

Για δεκαετίες η Ελλάδα αποφεύγει την συστηματική συμμετοχή Ελλήνων του εξωτερικού στις εκλογές της, με αόριστες δικαιολογίες και έωλα επιχειρήματα. Κατα καιρούς έχουμε ακούσει πως θα ψηφίζουν οι ομογενείς (στην πλειοψηφία τους είναι αλλοδαποί), ή πως θα αλλοιωθεί η λαϊκή βούληση με τη συμμετοχή ψηφοφόρων από το εξωτερικό. Όμως ψηφοφόροι από το εξωτερικό ήδη συμμετέχουν στην εκλογές, ταξιδεύοντας στην Ελλάδα όποτε μπορούν. Τα μέλη της ομογένειας που δεν είναι Έλληνες πολίτες, δεν έχουν εκλογικά δικαιώματα στην Ελλάδα.

Και δεν χωρούν επιφυλάξεις για την αξιοπιστία της επιστολικής ψήφου. Εξίσου δημοκρατικές (ή και δημοκρατικότερες) χώρες έχουν επιδείξει βέλτιστες πρακτικές επιστολικής ψήφου. Αυτές οι πρακτικές μπορούν να αφομοιωθούν εύκολα στο εκλογικό σύστημα της Ελλάδας. Η παρατεταμένη εθελοτυφλία απέναντι στην απλότητα, ευκολία, ασφάλεια, και ακεραιότητα της επιστολικής ψήφου δεν είναι απλώς αδικαιολόγητη, αλλά εκ του πονηρού.

Ως κοινωνία συμφωνήσαμε πως η συμμετοχή Ελλήνων του εξωτερικού στις εκλογικές διαδικασίες είναι καλή για τον τόπο. Η συμφωνία αυτή αποτυπώθηκε στο Σύνταγμα του 2008. Οχτώ χρόνια αργότερα είναι καιρός να σταματήσουμε τις δικαιολογίες με τις οποίες στερούμε από χιλιάδες Έλληνες το εκλογικό τους δικαίωμα.

Eπιτέλους ας θεσπίσουμε την επιστολική ψήφο ως αποκλειστική μέθοδο ψηφοφορίας για τους Έλληνες πολίτες που βρίσκονται στο εξωτερικό.

Με αφορμή μια μελέτη των Carl Frey και Michael Osborne από το Oxford Martin School που εμφανίστηκε το 2013, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση για το μέλλον της εργασίας και απασχόλησης. Η μελέτη ( αρχείο PDF) εξέτασε γνωστικά και μαθησιακά χαρακτηριστικά για διάφορα επαγγέλματα και χρησιμοποιώντας ένα στατιστικό μοντέλο, κατέληξε στο συμπέρασμα πως πολλά επαγγέλματα στο μέλλον θα αντικατασταθούν από ρομπότς ή υπολογιστικά συστήματα τεχνητής ευφυίας.

Αν και η μελέτη δεν δημοσιεύτηκε σε κάποιο επιστημονικό έντυπο, δηλαδή δεν πέρασε από την παραδοσιακή αξιολογική κρίση, έφερε στο προσκήνιο ένα ζήτημα που είχε παρατηρήσει ήδη από το 1932 ο John Maynard Keynes: πως (με σύγχρονους όρους) η τεχνολογία καταστρέφει περισσότερες θέσεις εργασίας απ όσες δημιουργεί.

Η μελέτη των Frey & Osborne επισημαίνει πως ο ρυθμός ανάπτυξης της τεχνολογίας σήμερα αυξάνει την ταχύτητα με την οποία χάνονται θέσεις εργασίας ενώ ταυτοχρόνως μειώνει την ταχύτητα με την οποία δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας. Η απώλεια θέσεων αφορά κυρίως εργασίες με επαναλαμβανόμενα καθήκοντα. Για παράδειγμα, παρατηρώ ολοένα και λιγότερους ταμίες στα πολυκαταστήματα. Οι ταμίες έχουν αντικαταστήσει από αυτοματισμούς που επιτρέπουν στους πελάτες να πληρώνουν μόνοι τους για τις αγορές τους. Τα προϊόντα έχουν γραμμικούς κώδικες ή ενσωματωμένες ηλεκτρονικές ταυτότητες (RFID), που ανιχνεύονται απο τον αυτοματισμό, οι τιμές αθροίζονται, και η πληρωμή γίνεται με πιστωτική κάρτα ή ακόμη και με μετρητά.

Εδώ και χρόνια βεβαίως έχουν μειωθεί οι θέσεις εργασίας στις τράπεζες, με την διάδοση των αυτόματων ταμειολογιστικών μηχανών (ATM). Με την εξέλιξη των κινητών τηλεφώνων, ήδη πολλές τραπεζικές συναλλαγές — ακόμη και κατάθεση επιταγών — γίνονται μέσω εφαρμογών. Σε πολλά αεροδρόμια αυτόματα τρένα μεταφέρουν επιβάτες αλλά και αυτόματες μηχανές ελέγχουν διαβατήρια και επιτρέπουν την είσοδο σε μια χώρα δίχως μεσολάβηση ανθρώπινου προσωπικού.

Στα επόμενα χρόνια θα δούμε περισσότερα αυτοματοποιημένα τρένα, οχήματα, αλλά και ποντοπόρα πλοία. Καθώς αυξάνεται το ελάχιστο ωρομίσθιο στις ΗΠΑ, ολοένα και περισσότερες αλυσίδες ταχυφαγείων, εγκαθιστούν αυτόματες μηχανές παραγγελίας, μειώνοντας έτσι τις ανάγκες τους για προσωπικό εξυπηρέτησης πελατών. Από το 2012 έχουμε και ρομποτική συσκευή ζύμωσης, ψησίματος, και ετοιμασίας hamburgers. Στις ΗΠΑ τα φάρμακα χρόνιων παθήσεων (στατίνες, κτλ), συσκευάζονται σε δόσεις 90 ημερών και αποστέλλονται ταχυδρομικώς στους ασθενείς απο ρομποτικές συσκευές που λαμβάνουν την συνταγή από τον γιατρό μέσω διαδικτύου. Και ο συνδυασμός της υπηρεσίας Über και αυτόνομων οχημάτων — όπως αυτά που αναπτύσσει η Google — θα αλλάξει δραστικά τις οδικές μας μετακινήσεις.

Επαγγέλματα όπως φαρμακοποιοί, λογιστές, οδηγοί ταξί ή λεωφορείων οδεύουν προς εξαφάνιση. Σε 2ο χρόνια θα βλέπουμε τον φαρμακοποιό με την ίδια νοσταλγία που βλέπουμε σήμερα τους πεταλωτές.

Κι αυτές είναι μόνο οι αλλαγές που μπορούμε να φανταστούμε σήμερα. Το μέλλον είναι απρόβλεπτο και θα επηρεάσει πολλά επαγγέλματα και λειτουργίες. Ακόμη και επαγγέλματα που θεωρούνται ασφαλή, θα υποστούν ριζικές μεταβολές. Για παράδειγμα, πόσο θα αλλάξει το επάγγελμα του οφθαλμίατρου όταν αυτοματοποιηθεί η διαθλαστική εξέταση; Ήδη η παραγγελία και επεξεργασία διορθωτικών φακών και γυαλιών έχει αυτοματοποιηθεί σημαντικά, αλλάζοντας το επάγγελμα των οπτικών.

Καθώς αλλάζει το τοπίο εργασίας, περιμένουμε σημαντικές επιπτώσεις και αλλαγές στην εκπαίδευση, τόσο στην γενική παιδεία όσο και στην επαγγελματική κατάρτιση. Ένας απο τους σκοπούς της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι να προετοιμάσει μαθητές και φοιτητές για μια ικανοποιητική σταδιοδρομία. Τα εφόδια όμως που παρέχει η παιδεία σήμερα αντανακλούν εργασιακά δεδομένα του περασμένου αιώνα.

Στην μελέτη για το μέλλον της εργασίας (αρχείο PDF) που δημοσιεύτηκε από το World Economic Forum στις αρχές του 2016, γίνεται μια συστηματική αποτύπωση των προσόντων και της παιδείας που απαιτούνται για το εργασιακό πλαίσιο της «4ης βιομηχανικής επανάστασης» όπως χαρακτηριστικά περιγράφεται η εποχή μας. Η μελέτη του WEF προβλέπει τα εξής 10 ζωτικά προσόντα για τον εργαζόμενο το 2020:

• Ικανότητα επίλυσης σύνθετων προβλημάτων (complex problem solving)
• Κριτική σκέψη (critical thinking)
• Δημιουργικότητα (creativity)
• Διοίκηση ατόμων (people management)
• Ικανότητα συντονισμού με άλλους (coordinating with others)
• Συναισθηματική νοημοσύνη (emotional intelligence)
• Ευθυκρισία και ικανότητα λήψης αποφάσεων (judgment and decision making)
• Αντίληψη εξυπηρέτησης (service orientation)
• Ικανότητα διαπραγμάτευσης (negotiation)
• Μαθησιακή ευελιξία (cognitive flexibility)

Είναι ενταγμένα τα προσόντα αυτά στα προγράμματα σπουδών; Πώς διδάσκουμε μαθητές και φοιτητές για διοίκηση ατόμων ή για συναισθηματική νοημοσύνη; Πώς αξιολογούμε την μάθηση αυτών των προσόντων; Γιατί είναι απαραίτητη η συναισθηματική νοημοσύνη για έναν φοιτητή φυσικής, ή η διοίκηση ατόμων για έναν μηχανικό υπολογιστών; Πώς μετρούμε και βελτιώνουμε την μαθησιακή ευελιξία των φοιτητών μας αλλά και την δική μας; Αντιλαμβάνονται τα μέλη του ΔΕΠ την σημασία των προσόντων αυτών και είναι σε θέση να ανταποκριθούν μαθαίνοντας και διδάσκοντας;

Δεν υπάρχουν ούτε εύκολες ούτε απλές απαντήσεις. Η συζήτηση ξεκινά σιγά-σιγά τώρα, καθώς ολοένα και περισσότερα ΑΕΙ στο εξωτερικό τουλάχιστον, διαπιστώνουν την ανάγκη να ανταποκριθούν στις επιταχυνόμενες τεχνολογικές εξελίξεις.

Μικρές χώρες όπως η Ελλάδα, μπορει να βρεθουν πίσω από τις εξελίξεις, δημιουργώντας έτσι ένα παγκόσμιο πανεπιστημιακό πλαίσιο τριών και τεσσάρων ταχυτήτων. Στο οποίο τα κορυφαία πανεπιστήμια θα ετοιμάζουν τους πρωταγωνιστές της οικονομίας και της κοινωνίας, και τα υπόλοιπα τους κομπάρσους αποκλειστικά. Είναι απαραίτητο για την Ελλάδα να αποκτήσει τουλάχιστον ένα ΑΕΙ που να εκπαιδεύει πρωταγωνιστές. Κι αυτό είναι στρατηγικός στόχος υψηλής προτεραιότητας.

Την βδομάδα που μας πέρασε μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση οι παρακάτω ειδήσεις.

Το υποθετικό πρωτοσέλιδο της Boston Globe.

Το υποθετικό πρωτοσέλιδο (PDF αρχειο 7.5 MB) της εφημερίδας Boston Globe που κυκλοφόρησε στις 9 Απριλίου 2016. Είναι στηριγμένο στις εξαγγελίες του Donald Trump. Η εφημερίδα δείχνει ποιά μπορεί να είναι η καθημερινή ειδησεογραφία τέτοιον καιρό του χρόνου, αν εκλεγεί πρόεδρος ο Donald Trump. Με το πρωτοσέλιδο αυτό η Boston Globe παροτρύνει το Ρεπουμπλικάνικό κόμμα να σταματήσει τον Trump από την πορεία προς το χρίσμα για τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου που μας έρχεται.

Η Boston Globe ιδρύθηκε το 1872 και από το 1993 ανήκει στον όμιλο των New York Times.

Όπως παρατήρησαν πολλοί σχολιαστές απο την Ελλάδα, ένα τέτοιο πρωτοσέλιδο θα είχε επιφέρει τη μήνη του πειθαρχικού συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ.

Nick Addams (left) and and Bill Sheppard (center) attend the memorial service they arranged for their neighbor, World War II veteran Andrew Moore, 89, at Arlington National Cemetery. (Marvin Joseph/The Washington Post)

Μια άλλη είδηση που μου έκανε εντύπωση, δημοσιεύτηκε στην Washington Post, στις 8 Απριλίου 2016. Ένας απόμαχος του Β’ΠΠ πέθανε μόνος και άκληρος σε κοιτώνα συνταξιούχων της Washington, D.C. Κανονικά η σορός του θα ενταφιαζόταν σε κάποιο νεκροταφείο απόρων. Οι γείτονες του απόμαχου όμως, πολλούς από τους οποίους δεν γνώριζε, κινητοποιήθηκαν, και κατάφεραν να εναποθέσουν την τέφρα του με τιμές στο Εθνικό Κοιμητήριο του Arlington, συνοδευόμενοι από τιμητικό άγημα.

Κι έτσι, ένας άνθρωπος που έζησε μόνος του για 40 χρόνια, συνοδεύτηκε στην τελευταία κατοικία του από άγνωστους φίλους και αναπαύεται πια ανάμεσα στους ήρωες της χώρας του.

Ένα είδος δημοσιογραφίας που δυστυχώς δεν ευδοκιμεί στην Ελλάδα, είναι η ερευνητική δημοσιογραφία (investigative reporting). Οι δύο ειδήσεις παρακάτω είναι εξαιρετικά δείγματα ερευνητικής δημοσιογραφίας. Αυτού του είδους η δημοσιογραφία απαιτεί χρόνο και έρευνα σε βάθος.

Για πάνω από δυο χρόνια o Guardian, ερευνά σε βάθος τις ανακριτικές πρακτικές της αστυνομίας στο Σικάγο. Να σημειώσω το προφανές: ο Guardian είναι βρετανική εφημερίδα και το Σικάγο αμερικανική πόλη.

Η εφημερίδα αποκάλυψε ένα κέντρο κράτησης και ανακρίσεων που η αστυνομία του Σικάγο κρατούσε κρυφό. Στο κέντρο αυτό γινόντουσαν ανακρίσεις με την άσκηση βίας και δίχως την προστασία που παρέχει ο νόμος σε υπόπτους και κρατούμενους. Ο Guardian έφτασε σε σημείο να κάνει μήνυση κατά της αστυνομίας του Σικάγο ώστε να αποκτήσει πρόσβαση σε εσωτερικά έγγραφα. Κι έτσι στις 11 Απριλίου 2016 ο Guardian αποκαλύπτει αποδείξεις πως η αστυνομία στο Σικάγο όντως χρησιμοποίησε παράνομα μέσα κράτησης και ανάκρισης στο κτίριο της πλατείας Homan.

Χάρτης εναέριας παρακολούθησης από διωκτικές αρχές.

Τέλος, το ψηφιακό μέσο κοινωνικής ενημέρωσης Buzzfeed δημοσίευσε εκτεταμένη έρευνα για τις εναέριες παρακολουθήσεις ατόμων, που κάνουν οι αμερικανικές διωκτικές αρχές. Το δημοσίευμα εμφανίστηκε στις 6 Απριλίου 2016, και κάνει χρήση δημόσιων δεδομένων για να συνθέσει την πορεία και την πρακτική των εναέριων παρακολουθήσεων.

Τα δεδομένα προέρχονται από τις ανοιχτές βάσεις πληροφοριών για πτήσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Και με τη βοήθεια απλών τεχνικών επεξεργασίας και απεικόνισης δεδομένων, το Buzzfeed δημιούργησε χάρτες με τις περιοχές όπου επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους οι διωκτικές αρχές των ΗΠΑ.

Βρήκα το άρθρο αυτό ενδιαφέρον τόσο για την δημιουργική ανάλυση που κάνει, όσο και για την υποδομή των ΗΠΑ που επιτρέπει απρόσκοπτη πρόσβαση στα δεδομένα που κάνουν εφικτή την σύνθεση και ανάλυση περίπλοκων συστημάτων.

Το παρόν ιστολόγιο αναδημοσιεύει κείμενο του Σταύρου Τσακυράκη, για το οποίο ο συντάκτης μηνύεται από την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Η αναδημοσίευση γίνεται ως ένδειξη συμπαράστασης στον κ. Τσακυράκη αλλά και  ως διαμαρτυρία απέναντι στον περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης. Παρόμοια στάση έχω τηρήσει και στο παρελθόν (βλ. αγωγή Καμμένου κατά Πετρουλάκη, και αγωγή Κουρή κατά Πετρουλάκη).

Να παραιτηθεί η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου

του Σταύρου Τσακυράκη, πρωτοδημοσιεύτηκε στις 9 Ιουλίου 2015

Η νεοδιορισθείσα Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, πρώην συνδικαλίστρια, κ. Βασιλική Θάνου, προέβη σε μια πρωτοφανή για δικαστικό λειτουργό ενέργεια. Απέστειλε σε όλους τους Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων των κρατών μελών της ΕΕ επιστολή για να τους ενημερώσει “κατά τρόπο αντικειμενικό, αμερόληπτο και ειλικρινή, όπως επιβάλει η δικαστική μου ιδιότητα αναφορικά με τις θέσεις του ελληνικού λαού και με την κατάσταση της Ελλάδος.” Στην επιστολή της προβαίνει σε σωρεία πολιτικών κρίσεων από την ερμηνεία της ψήφου στο δημοψήφισμα μέχρι την εκτίμηση για την πολιτική των Μνημονίων και την άποψη ότι οι Έλληνες δεν φέρουν ευθύνη αλλά μόνο οι κυβερνήσεις.

Ιδού ένα απόσπασμα της επιστολής:

“Οι ΄Ελληνες δεν επιθυμούν μία λύση που θα είναι σε βάρος των λαών των άλλων λαών-μελών της Ευρωζώνης, όπως, επίσης ανακριβώς, θέλουν να εμφανίζουν ορισμένοι από τους ευρωπαίους πολιτικούς για να είναι αρεστοί στους δικούς τους ψηφοφόρους, αλλά αναμένουν από τους ευρωπαίους εταίρους να επιτευχθεί με την ελληνική κυβέρνηση μία συμφωνία, η οποία θα προβλέπει ρύθμιση του ελληνικού χρέους κατά τρόπο που να επιφέρει ανάπτυξη της οικονομίας και μείωση της ανεργίας. Αναμένουν από τους ευρωπαίους εταίρους να σκεφθούν όχι μόνο τους αριθμούς και τα οικονομικά μεγέθη, αλλά και της ηθικές αξίες που επιβάλλει η Ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης.”

Αυτά δεν τα λέει κάποιος πολιτικός αλλά η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου σε συναδέλφους της δικαστές. Είναι φανερό ότι όχι μόνο δεν κατανοεί την επιταγή της αποχής της ιδίας από πολιτικές κρίσεις αλλά είναι τόσο αφελής ώστε δεν υποψιάζεται καν ότι οι δικαστές των άλλων χωρών θα τραβούν τα μαλλιά τους διαπιστώνοντας ότι ανώτατος δικαστικός λειτουργός μιλά ως πολιτικάντης.

Η επιστολή της κ. Θάνου καταβαραθρώνει τη Δικαιοσύνη και τους θεσμούς, εκθέτει την χώρα μας και μας ευτελίζει πολιτισμικά. Δεν μπορεί να παραμένει στη θέση της. Περιμένω την αντίδραση των ακέραιων δικαστών της χώρας μας. Να βγουν μπροστά και να πουν ότι ντρέπονται για το συμβάν και να ζητήσουν την παραίτησή της. Το ίδιο να κάνουν και οι επιφανείς και ακέραιοι πρώην δικαστές. Μετά από αυτή την επιστολή δεν μπορεί να ανεβεί στην έδρα.

Fragmentum Primum

Η «πληρωμή της ιατρικής επίσκεψης και πράξεων με πιστωτική κάρτα […] δεν θα συμβάλλει στην πάταξη της φοροδιαφυγής, καθώς πρόκειται για παροχή υπηρεσιών και όχι για προϊόν και δεν μπορεί κατ΄ αυτόν τον τρόπο να ελεγχθεί.» Αυτό ισχυρίζεται ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών σε ανακοίνωσή του στις 02.10.15. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους — συλλογικά — εμπιστευόμαστε τη ζωή μας.

Fragmentum Secundum

Άδωνις Γεωργιάδης. Εκπρόθεσμος. Πιο ιδανικός υποψήφιος για την αρχηγία κόμματος σε μια χώρα γενικώς εκπρόθεσμη, δεν υπάρχει.

Fragmentum Tertium

Ο Δημήτρης Δημητριάδης μεταφράζει το Πεθαίνω Σαν Χώρα, στα μεταμοντέρνα Ελληνικά και δημοσιεύει τη μετάφραση στο Lifo. Αυτόκλητοι Anton Ego στο διαδίκτυο ξεσπαθώνουν κατά του λογοτέχνη.

Sir Nicholas Winton. (Φωτογραφία: Wikepedia).

Γεννήθηκε το 1909 και πέθανε πλήρης ημερών την 1η Ιουλίου 2015. Ο Nicholas Winton ήταν ένας από τους πιο αξιόλογους Ανθρώπους του 20ου αιώνα. Για 9 μήνες πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και με τη βοήθεια λίγων γνωστών του, οργάνωσε τη διάσωση 669 εβραιόπουλων, φυγαδεύοντας τα με τρένο από την Τσεχοσλοβακία στην Αγγλία.

Ο ίδιος δεν μίλησε ποτέ δημόσια για τον ρόλο του στην επιχείρηση που αργότερα ονομάστηκε Kindertransport. Τυχαία το 1988 η σύζυγός του βρήκε στη σοφίτα του σπίτιού τους, το ημερολόγιό του και τις σημειώσεις του από την επιχείρηση Kindertransport. Όταν αποκαλύφθηκε ο ρόλος του, είπε πως την ουσιαστική και δυσκολότερη δουλειά την έκανε κάποιος συνεργάτης του.

Την ίδια χρονιά το BBC τον κάλεσε σε μια εκπομπή στην οποία — δίχως να το γνωρίζει ο ίδιος — βρέθηκε περιστοιχισμένος από τα παιδιά που διέσωσε πριν 60 σχεδόν χρόνια. Ενήλικες πια, τα άτομα αυτά συνάντησαν επιτέλους τον άνθρωπο που τους έσωσε.

Μετά την αποκάλυψη του ρόλου του και παρά τη σεμνότητα και διακριτικότητά του ο Nicholas Winton τιμήθηκε όπως του άρμοζε. Η μεγαλύτερη τιμή όμως είναι ίσως το παράδειγμα ανθρωπιάς που μας αφήνει ως κληρονομιά.

Κλείνουν σήμερα 8 χρόνια από τον θάνατο της Αμαλίας Καλυβίνου.

Σε ένδειξη συμπαράστασης προς τον Ανδρέα Πετρουλάκη αναδημοσιεύω παρακάτω το κείμενο του με τίτλο «Π. Καμμένος. Έχουν αρχίσει και του μοιάζουν». Το κείμενο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στο protagon στις 17.03.2015. Αφορμή για την αναδημοσίευση αποτελεί η αγωγή για δυσφήμιση που κατέθεσε ο Πάνος Καμμένος κατά του Ανδρέα Πετρουλάκη και του protagon, για το παρακάτω κείμενο.

Π. Καμμένος. Έχουν αρχίσει και του μοιάζουν

ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ

H συμμετοχή του κ. Καρατζαφέρη στην κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν κάρφος στο μάτι των κομμάτων που τη στήριξαν. Ουδέποτε ξέπλυναν την ντροπή εκείνη, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΔΗΜΑΡ αργότερα, που υποχρεώθηκε να συγκυβερνήσει με τον γνωστού φιλοχουντικού και τραμπούκικου παρελθόντος κ. Βορίδη. Όπως ήταν φυσικό όλοι οι αριστεροί αναλυτές, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, επί μία τριετία άρχιζαν και τέλειωναν κάθε σκέψη τους με την αναφορά στο όνειδος αυτό. Και δικαίως. Το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη ήταν ένα τυπικό ακροδεξιό εθνολαϊκίστικο κόμμα που οι θέσεις του για το μεταναστευτικό, τα εθνικά θέματα, τα θέματα της κοινωνίας και τον ρόλο της εκκλησίας, λογικά θα έκαναν κάθε αριστερό να ανατριχιάζει.

Ο κ. Καμένος και το δικό του κόμμα έχουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά. Είναι βγαλμένος από την ίδια μήτρας της έξαλλης εθνολαϊκίστικης ακροδεξιάς με κάπως πιο εμπλουτισμένο ρεπερτόριο με αεροψεκασμούς, υδατάνθρακες και οπερετικές αλληλοδωροδοκίες σε μοντάζ Λαζόπουλου. Επιπλέον, ο ίδιος ο αρχηγός, παρά το φλογερό ταμπεραμέντο του δεν έχει δώσει επαρκείς εξηγήσεις για τις οff shore εταιρείες και το αδήλωτο κότερο που του καταλογίζουν. Θα περίμενε λοιπόν εύλογα κανείς, όλοι οι αριστεροί δημοσιολόγοι να υποδέχονταν με την ίδια φρίκη τη συμμετοχή του κόμματος των ΑΝΕΛ στην Κυβέρνηση, και μάλιστα της πρώτη φορά αριστεράς, όπως είχε συμβεί και με το ΛΑΟΣ. Αμ δε. Άκρα του τάφου σιωπή. Όσο ακούγαμε τρία χρόνια για τον διορισμό του κ. Βορίδη από τον Παπαδόπουλο, άλλο τόσο δεν ακούσαμε τώρα για τους λόγους και τα βιβλία που έγραφε ο Γεωργαλάς για τον κ. Καμμένο. Ούτε καν από εκείνους τους πιστούς στον Ανδρέα παλιούς Πασόκους, τώρα ΣΥΡΙΖΑ – λησμόνησαν ότι του είχε αφιερώσει το πρώτο του βιβλίο δείχνοντάς τον ως αρχηγό της 17 Νοέμβρη.

Ο κομματικός πατριωτισμός, δυσάρεστη έκπληξη κυρίως για τους ανεξάρτητους δημοσιογράφους, και η παράνοια του αντιμνημονιακού μετώπου, έχει μέχρι στιγμής βυθίσει σε βαθιά σιωπή τους πάλαι ποτέ αδέκαστους τιμητές της ακροδεξιάς. Και αυτό είναι το λιγότερο. Ενώ ο κ. Καρατζαφέρης αρκείτο στον ανώδυνο ρόλο του τηλεοπτικού κονφερασιέ της κυβέρνησης εκείνης, ο κ. Καμμένος σέρνει το χορό στην παραχάραξη της αριστερής φυσιογνωμίας της τωρινής. Ποτέ άλλοτε δεν θυμάμαι τόσο άμεσα να έχει επαληθευθεί η αθάνατη ρήση του Χατζηδάκι «όταν το πρόσωπο του τέρατος δεν σε τρομάζει έχεις αρχίσει να του μοιάζεις». Δυστυχώς, για όλους μας, έχουν αρχίσει να του μοιάζουν.

Το κόμμα που ήταν κατά των παρελάσεων και ξιφουλκούσε κατά του κ. Αβραμόπουλου που τις επανέφερε είναι έτοιμο να διοργανώσει ένα εθνικολαϊκό φουστανελοκίτς τερατούργημα χουντικών προδιαγραφών στο Σύνταγμα, ανήμερα της 25ης Μαρτίου. Η  Πολεμική Αρετή των Ελλήνων στο Καλλιμάρμαρο ξαναζεί και κανείς αριστερός πολιτικός ή δημοσιογράφος δεν άρθρωσε αντίρρηση.

Η πρώτη φορά αριστερή Πρόεδρος της Βουλής επισκέπτεται το Πεντάγωνο και επιθεωρεί με ύφος στρατάρχη άγημα παρέα με τον υπουργό -τι δουλειά έχει ένας Πρόεδρος της Βουλής εκεί πέρα; Ποια ακριβώς ήταν η σκοπιμότητα να ενημερωθεί για το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων επί τόπου η άσχετη με το αντικείμενο πολιτειακή παράγων, πλην του τηλεοπτικού μιλιταριστικού ταρατατζούμ; Εδώ δεν περιμέναμε αντιδράσεις, η κ. Κωνσταντοπούλου είναι ιερό δισκοπότηρο της αριστερής δημοσιογραφίας.

Η πρώτη φορά αριστερή Περιφερειάρχης Αττικής πετά με τον φουσκωμένο σαν διάνο ένστολο υπουργό, με άψογο  στρατιωτικό στιλ και η ίδια- τι δουλειά έχει ένας Περιφερειάρχης σε αυτό το σόου; Ουδείς αριστερός αναρωτήθηκε.

Ο πρώτη φορά αριστερός αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας ετοιμάζει, για πρώτη φορά μετά τη Χούντα, σχέδιο εθνικής διαπαιδαγώγησης των μαθητών από τον στρατό -αρκετά είχαν αφεθεί τα παιδιά μας ανυπεράσπιστα  στο ανθελληνικό μένος της κ. Ρεπούση. Μούγκα η αριστερή ευαισθησία.

Τα φλογερά εθνικιστικά και αντιευρωπαϊκά  παραληρήματα του κ. Καμμένου αντανακλούν και χρεώνονται σε όλη την Κυβέρνηση- αυτός δεν κάθεται στα αυγά του σαν τον κ. Καρατζαφέρη. Άνοιξε βεντέτα με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έδωσε τον τόνο στην κήρυξη του ψυχρού πολέμου εναντίον της Γερμανίας- μια χαρά στρώνουμε το έδαφος για να πάμε να ζητήσουμε λεφτά, τη στιγμή που εκείνος απτόητος απολαμβάνει τον ρόλο του παίζοντας πόλεμο στο Αιγαίο με Απάτσι και φρεγάτες. Μέχρι και η τέως προστατευόμενή του κ. Ραχήλ Μακρή αναρωτήθηκε αν κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να ξοδεύει τα λεφτά μας σε οπερέτες. Δυστυχώς κάνει. Την κυβέρνηση σαν τα μούτρα του.

πηγή: protagon, 17.03.2015

Σήμερα, την πιο σκοτεινή μέρα του χρόνου σκέφτομαι φίλους στην Ελλάδα που αντέχουν το σκοτάδι και τις σκιές. Φίλους παλιούς και νέους, αυτοπρόσωπους και διαδικτυακούς. Που σκέφτονται και που αντιστέκονται. Που δεν παρασύρονται από τον παραλογισμό της κρίσης. Που δεν πιστεύουν παραμύθια για τα δισεκατομμύρια του Σιώρρα, τα πετρέλαια του Αιγαίου, τις διεθνείς συνομωσίες κατά της Ελλάδας. Για ψεκασμούς. Για μαγικές λύσεις.

Τη μέρα αυτή σκέφτομαι δικούς μου ανθρώπους που ανοίγουν βιβλία, αναζητούν πηγές, και μαθαίνουν. Ανθρώπους που θησαυρίζουν με τα πιο ανεκτίμητα αγαθά που μας έχουν απομείνει: λογική, γνώση, κριτική σκέψη. Φίλους δεξιούς κι αριστερούς, μα πάνω απ όλα ανθρωπιστές και προοδευτικούς.

Ανθρώπους που δεν ανέχονται την ημιμάθεια, δεν ανέχονται την διαστρέβλωση εννοιών και θεσμών. Σκέφτομαι ανθρώπους που γνωρίζουν και σέβονται ανθρώπινα δικαιώματα. Που βλέπουν τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Που αντί για παραδειγματικές (δηλαδή εκδικητικές) τιμωρίες αόριστων υπευθύνων, αναζητούν υποδειγματικές λύσεις στα προβλήματα της κρίσης.

Φίλους και φίλες όπως την Άννα Τ., τον Αντύπα Κ., την Αρετή Γ., τη Βίβιαν Ε., τον Γιάννη Δ., τον Γιάννη Κ., τον Γιώργο Σ., τον Δημήτρη Κ., τον Ευδόκιμο Τ., τον Κώστα Κ., τον Κωστή Γκ., τον Λουκά Β., τον Μπάμπη Χ., τον Ορέστη Κ., τον Περικλή Μ., τον Περικλή Κ., τον Πολυχρόνη Μ., τον Χρήστο Ε., τον Χρήστο Σ., τον Χρήστο Γρ., τη Χριστίνα Δ., και άλλους.

Ανθρώπους που έχουν δει δυο πράγματα εκτός συνόρων. Που έχουν συγκρίνει. Που πονούν την Ελλάδα αλλα δεν της χαρίζονται. Που βλέπουν τα στραβά της και τα λένε. Δίχως φόβο. Δίχως πάθος. Επειδή μόνο έτσι μπορούμε να πάμε μπροστά: αναγνωρίζοντας τα μειονεκτήματά μας πρώτα.

Τη μέρα που στην άλλη μεριά της Γης γιορτάζουν το ηλιοστάσι, τη μέρα που η μεγαλύτερη νύχτα σέρνεται πάνω από την Ελλάδα, σκέφτομαι τους φίλους μου που κρατούν φως κι ελπίδα, γνώση και λογική μέσα τους.

Μετα τη μεγάλη νύχτα, οι μέρες γίνονται φωτεινότερες.

Καλιό ηλιοστάσι. Και καλή αντάμωση.

Το ψέμα του όσον αφορά το γάμο ομόφυλων ζευγαριών, εκ των υστέρων ο Έλληνας Υπουργός Δικαιοσύνης το χαρακτήρισε λάθος εκ παραδρομής.

Έκανα εκ παραδρομής ένα λάθος στο ρήμα που χρησιμοποίησα για τη Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δεν ισχύει ότι το απαγορεύει, αλλά ότι δεν το προβλέπει. Μιλά για γάμο μεταξύ γυναίκας και άντρα. — www.in.gr 04.12.2014

Δικαιολογώντας το ψέμα του ο Υπουργός Δικαιοσύνης, λέει και δεύτερο. Ότι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση μιλά για γάμο μεταξύ γυναίκας και άντρα. Όμως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει νομολογήσει το 2010 πως:

στο εξής το Δικαστήριο δεν θα θεωρεί ότι το δικαίωμα γάμου που κατοχυρώνεται στο άρθρο 12 [της Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων] πρέπει σε όλες τις περιστάσεις να περιορίζεται σε γάμο μεταξύ δύο προσώπων αντιθέτου φύλου. — ECHR 30141/04, παράγραφος 61.

Εικόνα μιας κοινωνίας εθισμένης στο ψέμα είναι ο δόλιος Υπουργός Δικαιοσύνης και της μοιάζει.