Είναι ένα εστιατόριο στην Κουνουπίτσα Σπετσών, από τη μεριά της θάλασσας λίγο παρακάτω από το Ξενοδοχείο Σπέτσες. Το είδαμε καθώς πηγαίναμε για κολύμπι στην παραλία μπροστά στις Σχολές. Μας έκανε εντύπωση το όνομα και στην επιστροφή μπήκαμε μέσα. Αποδείχτηκε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια που έχω δει ποτέ.
Η εμπειρία ήταν εξαιρετική από την πρώτη στιγμή: περιποιημένος χώρος, όμορφα τραπεζομάντηλα, σκιά, δροσερό αεράκι, ωραία θέα, κι ένας χαμογελαστός ιδιοκτήτης ο Μηνάς.
Το μενού προσεγμένο και φτιαγμένο με μεράκι. Τα ούζα διαλεγμένα. Τα ψάρια φρέσκα από το καΐκι της οικογένειας που διατηρεί ψαράδικο στην πόλη και ψαροταβέρνα (τον Ταρσανά) στο Παλιό Λιμάνι.
Στις δυο μέρες που μείναμε στην Ύδρα δεν φάγαμε πουθενά αλλού: και τα τέσσερα γεύματά μας τα κάναμε στο Νερό της Αγάπης. Το όνομα του εστιατορίου είναι εμπνευσμένο από το νερό που βρίσκει κανείς στη γούρνα μέσα στη Σπηλιά του Μπεκίρη.
Ανάμεσα στους εξαιρετικούς μεζέδες που δοκιμάσαμε στου Μηνά, ξεχωρίζει το ψητό χταπόδι που σερβίρεται μαζί με ψητά μανιτάρια κι αχνιστά κρεμμύδια ραντισμένα με γλυκό balsamico, το θαλάσσιο σαγανάκι (αλλά ζητήστε να σας βάλει μέσα λίγο τσίλι), το carpaccio τόνου και φαγγριού, κι ο ψητός γαλέος. Άπιαστος είναι ο λευκός ταραμάς, τα ψητά μπαρμπούνια, οι σαλάτες, και ο μαρινάτος γαύρος (όχι του εμπορίου αλλά του μαγαζιού).
Με την προτροπή του Μηνά άφησα στην άκρη το Μίνι της ΕΠΟΜ και δοκίμασα το Καζανιστό του Χιώτη Ι. Α. Στουπάκη. Έχει τα χαρακτηριστικά του Μίνι (ελαφρύ, γλυκό) αλλά αφήνει μια ουδέτερη απαλή γεύση σα να καθαρίζει τον ουρανίσκο για να γευτείς την επόμενη λιχουδιά. Πολύ καλό ούζο.
Οι τιμές είναι λογικές για την περιοχή και την εποχή. Υπολογίστε από €20-€50 το άτομο ανάλογα με το τι θα παραγγείλετε.
Φύγαμε χτές από τις Σπέτσες και το ξέρω πως το μαγαζί αυτό θα μου λείψει. Ήταν, ίσως, το καλύτερο μέρος για φαγητό που βρήκαμε στο ταξίδι αυτό και ένα από τα καλύτερα εστιατόρια που έχω δει στην Ελλάδα ως σήμερα.
Η φωτογραφία παραπάνω είναι από το http://www.all-restaurants.gr/argosaronicos2007/spetses.html και αναδημοσιεύεται με άδεια.
Δουλευα για ενα μηνα και κατι στο συγκεκριμενο εστιατοριο, και χαιρομαι για τα σχολια που διαβασα 🙂
Δουλευα για ενα μηνα και κατι στο συγκεκριμενο εστιατοριο, και χαιρομαι για τα σχολια που διαβασα 🙂
μηπωσ….λεω μηπωσ…μιλατε για αλλο μαγαζι??????
μηπωσ….λεω μηπωσ…μιλατε για αλλο μαγαζι??????
Αντε μπραβο χαιρομαι για τα ομορφα γευματα και τα ομορφα λογια αλλα την ιστορια για το Νερο της Αγαπης ποιος σας την ειπε????????????? Ειναι λαθος αυτο που γραφετε αν και πριν χρονια καλιο αργα παρα ποτε………..το Εστιατοριο πριν το 1930 λεγοταν “Νυχτεριδα”λιγο μετα το ’30 ενας παρανομος δεσμος ενος πριγκιπα που εδηνε ραντεβου με την καλη του στο πηγαδι εκει στου παππου μου το μαγαζι εγθνε η αφορμη για αυτο το ομορφο ονομα !!!!!!!Ετσι λοιπον ονομασαν το εστιατοριο Το ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ .