Αλλά αν το άγχος περί ποιότητας ήταν λόγος απαγόρευσης, τότε ποιος κλάδος θα ήταν ιδιωτικός στην Ελλάδα; … Υπάρχει τελικά ελπίδα μέσα στο πηχτό έρεβος της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης; …
Ο Χρήστος Παπαδημητρίου είναι ένας από τους πιο αναγνωρισμένους Έλληνες (αν όχι ο πιο αναγνωρισμένος) στον χώρο της πληροφορικής. Είναι, επίσης, ο μόνος Έλληνας που έχει γράψει επιστημονική δημοσίευση με τον Bill Gates (το 1979). Καθηγητής στο Stanford και στη συνέχεια στο San Diego και μετά στο Berkeley, έπειτα από ένα σύντομο (και μάλλον απογοητευτικό) διάλειμα στην Ελλάδα, ο Παπαδημητρίου δεν έχασε ποτέ την επαφή του με την Ελληνική πραγματικότητα. Στην Καθημερινή της 15.04.07 γράφει — επιτέλους — τις σκέψεις του για την κατάσταση στην Ελληνική παιδεία σήμερα. Γράφει νηφάλια, ψύχραιμα, αντικειμενικά. Θα τον ακούσει κανείς;
Η φωτογραφία του Χρ. Παπαδημητρίου είναι από την ιστοσελίδα του στο Berkeley.
“Οι αυταπάτες της δωρεάν Παιδείας… ένα μεσαιωνικό νόμο που να απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια…Η μεσαιωνική διάταξη…παρά την πρόθεση των κομμάτων [ποιών κομμάτων; όχι όλων όπως υπονοείται εδώ] να την καταργήσουν… κανείς άλλος να μην έχει αυτά τα προνόμια…Λες και δεν την πληρώνουν οι φορολογούμενοι, λες και δεν ξέρουμε τους ακραίους παραλογισμούς και σπατάλες όπου μας οδηγεί αυτό το καλοπροαίρετο «δωρεάν»…Και ο δρόμος για την αναβάθμιση περνάει, όπως είπαμε, από το ιδιωτικό πανεπιστήμιο (και την «εντατικοποίηση», και τα δίδακτρα με υποτροφίες, και το όριο φοίτησης, και…)[ε, αφού το είπαμε ντε…]…H επαγγελματική κατοχύρωση είναι ηχώ από άλλον αιώνα, που σιγοσβήνει…[και τελευταία η κορωνίδα, ο ορισμός του σοφίσματος:] Αλλά αν το άγχος περί ποιότητας ήταν λόγος απαγόρευσης, τότε ποιος κλάδος θα ήταν ιδιωτικός στην Ελλάδα;”
Πράγματι “νηφάλια, ψύχραιμα, αντικειμενικά”…
Δηλαδή βρε Αντώνη απ’ όλο το άρθρο του Χρήστου, εσύ κόλλησες εκεί που χαρακτηρίζει το καθεστώς ΑΕΙ ως μεσαιωνικό; Ακριβές είναι αφού τότε εδραιώθηκε η αντίληψη περι μονοπωλίου ανώτατης παιδείας (από τους βασιλιάδες ή τους παπάδες που λίγο πολύ ήταν το ίδιο).
Το γεγονός πως σε 10 χρόνια, αν συνεχίσει η κατάσταση ως έχει, τα Ελληνικά πτυχία δεν θα είναι ανταγωνιστικά στην ΕΕ δεν σε ανησυχεί; Η συνέπεια πως οι Έλληνες δεν θα έχουν επαγγελματική κινητικότητα εκτός των συνόρων, δεν προβληματίζει;
Δηλαδή βρε Αντώνη απ’ όλο το άρθρο του Χρήστου, εσύ κόλλησες εκεί που χαρακτηρίζει το καθεστώς ΑΕΙ ως μεσαιωνικό; Ακριβές είναι αφού τότε εδραιώθηκε η αντίληψη περι μονοπωλίου ανώτατης παιδείας (από τους βασιλιάδες ή τους παπάδες που λίγο πολύ ήταν το ίδιο).
Το γεγονός πως σε 10 χρόνια, αν συνεχίσει η κατάσταση ως έχει, τα Ελληνικά πτυχία δεν θα είναι ανταγωνιστικά στην ΕΕ δεν σε ανησυχεί; Η συνέπεια πως οι Έλληνες δεν θα έχουν επαγγελματική κινητικότητα εκτός των συνόρων, δεν προβληματίζει;
Να σαι καλά, γιατί το τμήμα «Πολιτισμός» συνήθως δεν το κοιτάω και μου ξέφυγε το άρθρο. Σωστός σε όλα ο Παπαδημητρίου. Συνυπογράφω.
Να σαι καλά, γιατί το τμήμα «Πολιτισμός» συνήθως δεν το κοιτάω και μου ξέφυγε το άρθρο. Σωστός σε όλα ο Παπαδημητρίου. Συνυπογράφω.
Από τα αποσπάσματα που παράθεσα δε νομίζω να προκύπτει ότι κόλλησα μόνο στο συγκεκριμένο επίθετο, το οποίο σίγουρα εδώ χρησιμοποιείται για να πλήξει την αξιοπιστία και το κύρος του θεσμού και όχι με βάση την ιστορική του ακρίβεια (αν ισχύει κάτι τέτοιο ο σεβαστός καθηγητής θα πρέπει να προσέχει περισσότερο τις διατυπώσεις του: μπορούσε να γράψει για μεσαιωνική αντίληψη ή για κάτι που έχει τις ρίζες του στο μεσαίωνα, αλλά και τότε θα ελεγχόταν). Αντίθετα, κόλλησα στα τρία επίθετα με τα οποία χαρακτηρίζεις το κείμενό του, χωρίς να στέκομαι τόσο στο περιεχόμενο του, με το οποίο σαφώς και διαφωνώ τόσο ως προς την περιγραφή της κατάστασης όσο και ως προς την πανάκεια που μας προσφέρει με γαλαντομία και μια δόση συγκατάβασης (δες για παράδειγμα πώς περιγράφει το αριστερό φοιτητικό κίνημα -περασμένων μάλιστα εποχών). Παίρνει σαφή θέση λοιπόν η οποία απέχει πολύ από την αντικειμενικότητα και θεωρεί πολλά πράγματα μονόδρομο αντιμετωπίζοντας με ευφυολογήματα και πυροτεχνήματα ό,τι δεν βολεύει τη βεβαιότητά του για τη λύση που προτείνει.
Ως προς τα άλλα ερωτήματα που θέτεις, το κρίσιμο σημείο είναι ακριβώς αυτή η παρένθετη φράση σου: “αν συνεχίσει η κατάσταση ως έχει.” Φυσικά και δεν θέλω να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια αλλά παρά την παραπληροφόρηση ή την έλλειψη έστω πληροφόρησης υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές εκτός από την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Πάντως, είναι πολύ έξυπνα τα επιχειρήματα αυτού του τύπου και χρησιμοποιήθηκαν πολύ εδώ στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες: “-Η κατάσταση στην ελληνική Ανώτατη Παιδεία είναι χάλια; -Είναι. -Δεν θέλετε να βελτιωθεί; -Θέλουμε. -Άρα, πρέπει να ιδρυθούν ιδιωτικά ΑΕΙ και όποιος δεν θέλει είναι προσκολλημένος σε ένα παρελθόν που έχει φύγει ανεπιστρεπτί, έχει προσωπικά συμφέροντα, βαριέται, είναι τεμπέλης κοκ.” Συγγνώμη, αλλά εγώ δεν βλέπω αυτονόητο το λογικό άλμα ότι η δυσαρέσκειά μου για τη σημερινή κατάσταση θα πάψει με την ίδρυση ιδιωτικών Ανώτατων Ιδρυμάτων.
Από τα αποσπάσματα που παράθεσα δε νομίζω να προκύπτει ότι κόλλησα μόνο στο συγκεκριμένο επίθετο, το οποίο σίγουρα εδώ χρησιμοποιείται για να πλήξει την αξιοπιστία και το κύρος του θεσμού και όχι με βάση την ιστορική του ακρίβεια (αν ισχύει κάτι τέτοιο ο σεβαστός καθηγητής θα πρέπει να προσέχει περισσότερο τις διατυπώσεις του: μπορούσε να γράψει για μεσαιωνική αντίληψη ή για κάτι που έχει τις ρίζες του στο μεσαίωνα, αλλά και τότε θα ελεγχόταν). Αντίθετα, κόλλησα στα τρία επίθετα με τα οποία χαρακτηρίζεις το κείμενό του, χωρίς να στέκομαι τόσο στο περιεχόμενο του, με το οποίο σαφώς και διαφωνώ τόσο ως προς την περιγραφή της κατάστασης όσο και ως προς την πανάκεια που μας προσφέρει με γαλαντομία και μια δόση συγκατάβασης (δες για παράδειγμα πώς περιγράφει το αριστερό φοιτητικό κίνημα -περασμένων μάλιστα εποχών). Παίρνει σαφή θέση λοιπόν η οποία απέχει πολύ από την αντικειμενικότητα και θεωρεί πολλά πράγματα μονόδρομο αντιμετωπίζοντας με ευφυολογήματα και πυροτεχνήματα ό,τι δεν βολεύει τη βεβαιότητά του για τη λύση που προτείνει.
Ως προς τα άλλα ερωτήματα που θέτεις, το κρίσιμο σημείο είναι ακριβώς αυτή η παρένθετη φράση σου: “αν συνεχίσει η κατάσταση ως έχει.” Φυσικά και δεν θέλω να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια αλλά παρά την παραπληροφόρηση ή την έλλειψη έστω πληροφόρησης υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές εκτός από την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Πάντως, είναι πολύ έξυπνα τα επιχειρήματα αυτού του τύπου και χρησιμοποιήθηκαν πολύ εδώ στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες: “-Η κατάσταση στην ελληνική Ανώτατη Παιδεία είναι χάλια; -Είναι. -Δεν θέλετε να βελτιωθεί; -Θέλουμε. -Άρα, πρέπει να ιδρυθούν ιδιωτικά ΑΕΙ και όποιος δεν θέλει είναι προσκολλημένος σε ένα παρελθόν που έχει φύγει ανεπιστρεπτί, έχει προσωπικά συμφέροντα, βαριέται, είναι τεμπέλης κοκ.” Συγγνώμη, αλλά εγώ δεν βλέπω αυτονόητο το λογικό άλμα ότι η δυσαρέσκειά μου για τη σημερινή κατάσταση θα πάψει με την ίδρυση ιδιωτικών Ανώτατων Ιδρυμάτων.
Αντώνη, κρίνεις άδικα τον Παπαδημητρίου. Δικαίωμά σου αλλά θεωρώ την κρίση σου άδικη.
Σχετικά με τη βελτίωση της ανώτατης παιδείας στην Ελλάδα. Έχω γράψει πως αυτή θα γίνει πραγματικότητα μόνο μέσα από την βελτίωση των δημοσίων πανεπιστημίων. (Δες τη θεματολογία “Παιδεία” στο ιστολόγιο αυτό για να πάρεις μια ιδέα). Στο σημείο αυτό συμφωνώ μαζί σου, πως προέχει η βελτίωση της δημόσιας παιδείας αφού ακόμη και με ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα, η πλειοψηφία των Ελλήνων θα εκπαιδεύεται στα δημόσια.
Το πρόβλημα είναι πως ακόμη και στη βελτίωση των δημοσίων αντιδρά το κατεστημένο. Βελτίωση δίχως εξορθολογισμό οργάνωσης και λειτουργίας δεν γίνεται. Κι αυτό σχολιάζει, μεταξύ άλλων ο Χρήστος στο άρθρο του.
Αντώνη, κρίνεις άδικα τον Παπαδημητρίου. Δικαίωμά σου αλλά θεωρώ την κρίση σου άδικη.
Σχετικά με τη βελτίωση της ανώτατης παιδείας στην Ελλάδα. Έχω γράψει πως αυτή θα γίνει πραγματικότητα μόνο μέσα από την βελτίωση των δημοσίων πανεπιστημίων. (Δες τη θεματολογία “Παιδεία” στο ιστολόγιο αυτό για να πάρεις μια ιδέα). Στο σημείο αυτό συμφωνώ μαζί σου, πως προέχει η βελτίωση της δημόσιας παιδείας αφού ακόμη και με ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα, η πλειοψηφία των Ελλήνων θα εκπαιδεύεται στα δημόσια.
Το πρόβλημα είναι πως ακόμη και στη βελτίωση των δημοσίων αντιδρά το κατεστημένο. Βελτίωση δίχως εξορθολογισμό οργάνωσης και λειτουργίας δεν γίνεται. Κι αυτό σχολιάζει, μεταξύ άλλων ο Χρήστος στο άρθρο του.
Μπορεί να ακούγεται φιλολογίστικο, αλλά είναι η πραγματικότητα: δεν κρίνω τον Παπαδημητρίου, αλλά το άρθρο του.
Πάντως, δεν λέω ότι κακώς παίρνει μια θέση, απλά προσπάθησα να καταδείξω ότι το κείμενο του δεν είναι ούτε πολύ νηφάλιο ούτε αντικειμενικό και καλά κάνει στην τελική. Έχω διαβάσει τα κείμενά σου για την Παιδεία και συμφωνώ σε πολλά σημεία τους. Επίτρεψε μου μου όμως να έχω σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με το αν, μετά την ίδρυση των (ψιλικατζίδικων, κατά πάσα πιθανότητα) ιδιωτικών πανεπιστημίων, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελληνών θα φοιτά ακόμα στα δημόσια…
Μπορεί να ακούγεται φιλολογίστικο, αλλά είναι η πραγματικότητα: δεν κρίνω τον Παπαδημητρίου, αλλά το άρθρο του.
Πάντως, δεν λέω ότι κακώς παίρνει μια θέση, απλά προσπάθησα να καταδείξω ότι το κείμενο του δεν είναι ούτε πολύ νηφάλιο ούτε αντικειμενικό και καλά κάνει στην τελική. Έχω διαβάσει τα κείμενά σου για την Παιδεία και συμφωνώ σε πολλά σημεία τους. Επίτρεψε μου μου όμως να έχω σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με το αν, μετά την ίδρυση των (ψιλικατζίδικων, κατά πάσα πιθανότητα) ιδιωτικών πανεπιστημίων, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελληνών θα φοιτά ακόμα στα δημόσια…
Αντώνη αν γίνει αυτό που λες, αν δηλαδή η πλειοψηφία των Ελλήνουν σπουδαστών περάσει στα ιδιωτικά ΑΕΙ, νομίζω πως θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια δύσκολη κατάσταση με άσχημες συνέπειες για το μέλλον του τόπου. Είμαι βέβαιος πως θα στηθουν λίγα ποιοτικά ιδιωτικά ΑΕΙ, αλλά φοβάμαι, όπως κι εσύ, πως στην πλειοψηφία τους τα ιδιωτικά θα είναι ψιλικατζίδικα. Δηλαδή θα δούμε φαινόμενα παρόμοια με αυτά της ιδιωτικής τηλεόρασης. Γι αυτό υποστηρίζω τη θέσπιση ενός βασικού πλαισίου ποιοτικών προδιαγραφών για δημόσια και ιδιωτικά ΑΕΙ.
Εύχομαι να αποφύγουμε την κατάσταση όπου ο κάθε φροντιστηριάρχης θα μπορεί να ανοίγει κι ένα ΑΕΙ, στην ίδια πολυκατοικία με το φροντιστήριό του.
Αντώνη αν γίνει αυτό που λες, αν δηλαδή η πλειοψηφία των Ελλήνουν σπουδαστών περάσει στα ιδιωτικά ΑΕΙ, νομίζω πως θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια δύσκολη κατάσταση με άσχημες συνέπειες για το μέλλον του τόπου. Είμαι βέβαιος πως θα στηθουν λίγα ποιοτικά ιδιωτικά ΑΕΙ, αλλά φοβάμαι, όπως κι εσύ, πως στην πλειοψηφία τους τα ιδιωτικά θα είναι ψιλικατζίδικα. Δηλαδή θα δούμε φαινόμενα παρόμοια με αυτά της ιδιωτικής τηλεόρασης. Γι αυτό υποστηρίζω τη θέσπιση ενός βασικού πλαισίου ποιοτικών προδιαγραφών για δημόσια και ιδιωτικά ΑΕΙ.
Εύχομαι να αποφύγουμε την κατάσταση όπου ο κάθε φροντιστηριάρχης θα μπορεί να ανοίγει κι ένα ΑΕΙ, στην ίδια πολυκατοικία με το φροντιστήριό του.
Και κάτι ακόμα: μπορεί να συμφωνώ με πολλά από τα επιμέρους που γράφεις, ιδίως ως προς την περιγραφή της κατάστασης, αλλά και με κάποιες από τις λύσεις που προτείνεις, όμως βλέπουμε από τελείως διαφορετική ιδεολογική σκοπιά την Παιδεία και όχι μόνο. Έχω βλέπεις ακόμα αρκετές αριστερές “ιδεοληψίες”…
Και κάτι ακόμα: μπορεί να συμφωνώ με πολλά από τα επιμέρους που γράφεις, ιδίως ως προς την περιγραφή της κατάστασης, αλλά και με κάποιες από τις λύσεις που προτείνεις, όμως βλέπουμε από τελείως διαφορετική ιδεολογική σκοπιά την Παιδεία και όχι μόνο. Έχω βλέπεις ακόμα αρκετές αριστερές “ιδεοληψίες”…
Pingback: « Greek University Reform Forum
Αντώνη οι αριστερές (και κάθε είδους) ιδεοληψίες και ιδεολογίες δεν είναι πρόβλημα όταν δεν εμποδίζουν τη διεξαγωγή ελεύθερου, καλόπιστου, και τεκμηριωμένου διαλόγου με σκοπό την αλληλοκατανόηση.
Αντώνη οι αριστερές (και κάθε είδους) ιδεοληψίες και ιδεολογίες δεν είναι πρόβλημα όταν δεν εμποδίζουν τη διεξαγωγή ελεύθερου, καλόπιστου, και τεκμηριωμένου διαλόγου με σκοπό την αλληλοκατανόηση.
>
Kι ο Παπαδημητρίου ίσως. Η διαφορά είναι ότι προφανώς αυτό δεν τον εμποδίζει να κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα ούτε το μυαλό του στα επιχειρήματα. Ίσως αυτά να είναι ενδεικτικά:
“Εκείνα τα ωραία και πονεμένα και λίγα χρόνια που δίδαξα στο ΕΜΠ τη δεκαετία του ’80, το αριστερό φοιτητικό κίνημα (ιδιαίτερα το εκτός κομμάτων) ήταν για μένα μοναδική παρηγοριά σε ένα περιβάλλον εχθρικό. Πολλοί τους κατηγορούν ότι είναι στην ουσία πολιτικοί οργανισμοί, με άποψη επί παντός επιστητού, από ανθρώπινα δικαιώματα και δημοτικές εκλογές μέχρι Τσάβεζ και Ιράκ – κι όχι αυστηρά για τα πανεπιστημιακά. Αλλά εμένα αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου, γιατί **τα πανεπιστημιακά είναι τα μόνα θέματα στα οποία εγώ διαφωνούσα και διαφωνώ ριζικά μαζί τους**”
Ο Παπαδημητρίου λέει (μεταξύ άλλων) ότι η παρούσα στάση της “Αριστεράς” κάνει μακροπρόθεσμη ζημιά στην εργατική τάξη και τα παιδιά της στην Ελλάδα, και στο στόχο της κοινωνικής κινητικότητας.
>
Kι ο Παπαδημητρίου ίσως. Η διαφορά είναι ότι προφανώς αυτό δεν τον εμποδίζει να κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα ούτε το μυαλό του στα επιχειρήματα. Ίσως αυτά να είναι ενδεικτικά:
“Εκείνα τα ωραία και πονεμένα και λίγα χρόνια που δίδαξα στο ΕΜΠ τη δεκαετία του ’80, το αριστερό φοιτητικό κίνημα (ιδιαίτερα το εκτός κομμάτων) ήταν για μένα μοναδική παρηγοριά σε ένα περιβάλλον εχθρικό. Πολλοί τους κατηγορούν ότι είναι στην ουσία πολιτικοί οργανισμοί, με άποψη επί παντός επιστητού, από ανθρώπινα δικαιώματα και δημοτικές εκλογές μέχρι Τσάβεζ και Ιράκ – κι όχι αυστηρά για τα πανεπιστημιακά. Αλλά εμένα αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου, γιατί **τα πανεπιστημιακά είναι τα μόνα θέματα στα οποία εγώ διαφωνούσα και διαφωνώ ριζικά μαζί τους**”
Ο Παπαδημητρίου λέει (μεταξύ άλλων) ότι η παρούσα στάση της “Αριστεράς” κάνει μακροπρόθεσμη ζημιά στην εργατική τάξη και τα παιδιά της στην Ελλάδα, και στο στόχο της κοινωνικής κινητικότητας.
“Οι αυταπάτες της δωρεάν Παιδείας… ένα μεσαιωνικό νόμο που να απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια…Η μεσαιωνική διάταξη…παρά την πρόθεση των κομμάτων [ποιών κομμάτων; όχι όλων όπως υπονοείται εδώ] να την καταργήσουν… κανείς άλλος να μην έχει αυτά τα προνόμια…Λες και δεν την πληρώνουν οι φορολογούμενοι, λες και δεν ξέρουμε τους ακραίους παραλογισμούς και σπατάλες όπου μας οδηγεί αυτό το καλοπροαίρετο «δωρεάν»…Και ο δρόμος για την αναβάθμιση περνάει, όπως είπαμε, από το ιδιωτικό πανεπιστήμιο (και την «εντατικοποίηση», και τα δίδακτρα με υποτροφίες, και το όριο φοίτησης, και…)[ε, αφού το είπαμε ντε…]…H επαγγελματική κατοχύρωση είναι ηχώ από άλλον αιώνα, που σιγοσβήνει…[και τελευταία η κορωνίδα, ο ορισμός του σοφίσματος:] Αλλά αν το άγχος περί ποιότητας ήταν λόγος απαγόρευσης, τότε ποιος κλάδος θα ήταν ιδιωτικός στην Ελλάδα;”
Πράγματι “νηφάλια, ψύχραιμα, αντικειμενικά”…