Εγκώμια με αρμόνιο, Ανάσταση με ταξιθέτες και παρκαδόρους στην εκκλησία, κολώνια μυρτώ στο ραντιστήρι του παπά, αιμοστατικές λαβίδες, λακέρδα, παϊδάκια και μανούρι όσο σουβλίζεται το αρνί, και μια παρέα οικουμενικής φύσεως.
Μεγάλη Παρασκευή, Εγκώμια: στην Ελληνική μητρόπολη του Σικάγο, τον Ευαγελλισμό. Αφήνουμε το αυτοκίνητο στον παρκαδόρο, μπαίνουμε μέσα, ανάβουμε κεριά, καθόμαστε. Σε λίγο αρχίζουν τα εγκώμια. Ψέλνει την πρώτη στροφή από κάθε στάση ο παπάς. Τις υπόλοιπες στροφές τις ψέλνει η χορωδία. Με αμερικανίζουσα προφορά. Και με συνοδεία εκκλησιαστικού οργάνου. Βγαίνει ο παπάς να μας ευλογήσει μετά το Μυροφόροι ήλθον. Στο ραντιστήρι του έχει κολώνια μυρτώ! Όλη η ακολουθία στα Ελληνικά. Το μη Ελληνόφωνο εκκλησίασμα ας πάει να κουρεύεται (αλλά τα δολάριά τους καλοδεχούμενα στους δίσκους που βγαίνουν). Άλλωστε τα εγκώμια πάντοτε είχαν μια δόση μισαλλοδοξίας και ξενοφοβισμού:
Αλαζών Ισραήλ, μιαιφόνε λαέ, τί παθών τον Βαραββάν ηλευθέρωσας,
τον Σωτήρα δε παρέδωκας σταυρώ,
…
Αραβιανόν, σκολιώτατον γένος Εβραίων, έγνως την ανέγερσιν του ναού·
δια τί κατέκρινας τον Χριστόν;
…
Κατά τόν Σολομώντα βόθρος βαθύς το στόμα Εβραίων παρανόμων.
…
Μεγάλο Σάββατο, Ανάσταση: Φτάνουμε στις 11:30 στον Ευαγγελισμό. Ξανά παρκαδόροι. Καθώς γεμίζει η εκκλησία, οι επίτροποι αναλαμβάνουν ρόλο ταξιθέτη, καθοδηγώντας τον κόσμο πού να κάτσει και πού να σταθεί. Χοροστατεί ο Μητροπολίτης Ιάκωβος ο οποίος γνωρίζει αγγλικά κι έτσι οι “ξένοι” πληροφορήθηκαν κι αυτοί πως αναστήθηκε ο Χριστός. Λίγο πριν το Δεύτε λάβετε φώς σβήνουν όλα τα φώτα και τα κεριά της εκκλησίας. Βγαίνει το φως, ανάβουμε όλοι τις λαμπάδες μας και δημιουργείται μια ωραία ατμόσφαιρα. Άγιος ο Θεός, Ευαγγέλιο στα Ελληνικά και Αγγλικά, και ένα δόξα πατρί, αντί για το Δόξα τη ομοουσίω, και μετά το Χριστός Ανέστη. Βγαίνουν οι ψηφιακές μηχανές κι αστράφτουν τα φλάς! Μια φορά ψέλνει το Χριστός Ανέστη ο δεσπότης, πέντε φορές η χορωδία με τα τσ και ρρρρ και τα λλλλ. Ο δεσπότης όμως έχει ωραία φωνή και δεν σταματάει να ψέλνει το Χριστός Ανέστη! Φεύγοντας από την εκκλησία ακούω κάποιους ομογενείς να λένε Κριστός Ενέστι. Αλιτός ανάστε. Κρρρόνια Πολλλά. Του γιου τού. Μετά μαγειρίτσα, κρασάκι, αρνάκι με την Κική και τον Γιώργο ως τις 3 τα ξημερώματα. Στη συνέχεια σπίτι μας και ύπνο.
Κυριακή, Πάσχα: Φέτος ψήνω το πρώτο μου αρνί. Έχουμε 10-12 άτομα: εβραίους, μουσουλμάνους, βουδιστές, ορθόδοξους, καθολικούς, διαμαρτυρόμενους, κι έναν άθεο. Θα φάμε κατά τις 5 μμ. Ανάβω φωτιά στις 9:30 το πρωί. Στο μεταξύ έχει έρθει ο Κωνσταντίνος, δένουμε το αρνί στη σούβλα και στις 10:35 ακριβώς είναι πάνω στη φωτιά. Κατά τις 12 το μεσημέρι, έρχεται κι ο Δημήτρης με την Αντρέα. Βγάζουμε λακέρδα, μανούρι, ψήνουμε λίγα παϊδάκια, πίνουμε το ουζάκι μας. Μετά προετοιμασίες στην κουζίνα, σαλάτες, πατάτες στο φούρνο, ανιθοπίλαφο. Κατά τις 3 αρχίζουν να φτάνουν οι υπόλοιποι καλεσμένοι. Σταματήσαμε τη σούβλα στις 4:45 μμ. Μας πήρε κανένα τέταρτο να κατεβάσουμε το αρνί και να το κομματιάσουμε. Κι από τις 5 μμ και μετά άρχισε το φαγοπότι το οποίο τέλειωσε στις 9 το βράδι.
Παραλειπόμενα: την ώρα που ετοιμαζόμασταν να βάλουμε τη σούβλα στη φωτιά ο φωτογραφικός φακός κατέγραψε μια ιδιαίτερη σκηνή ανάμεσα στο αρνί και τον Όμπι. Εκείνη τη στιγμή δεν είδα τι συνέβαινε και μόνο όταν είδα τις φωτογραφίες αργότερα το πρόσεξα.
Καταναλώσαμε γύρω στα 10 κιλά ξυλοκάρβουνα για να ψήσουμε το αρνί. Ξυλοκάρβουνα βρισκει κανείς δύσκολα, αλλά βρίσκει (λέγονται lump charcoal). Στην Ελλάδα, λέει χρησιμοποιούν κληματσίδες για να ψήσουν το αρνί.
Μ’ έναν πρόχειρο υπολογισμό όμως που λαμβάνει υπόψη του πως φέτος σφάχτηκαν 750.000 αρνιά για το Πάσχα, πώς αν τα μισά γίνονται σουβλιστά, πώς ένα αμπέλι δίνει 10% της έκτασής του σε κληματσίδες, και πως οι κληματσίδες καίγονται πιο γρήγορα από το κάρβουνο και συνεπώς θέλεις μεγάλη ποσότητα για να ψήσεις το αρνί, βγάζει κανείς το συμπέρασμα πως η Ελλαδίτσα μας είναι όλη καλυμένη με κλήματα. Τότε όμως πού βόσκουν τα αρνιά;
Δευτέρα του Πάσχα σήμερα κι έξω χιονίζει!
Όλες οι (καλές) φωτογραφίες εδώ!
Πάντα μ’άρεσαν οι αναφορές στο ξενιτεμένο ελληνικό πάσχα. 7 χρόνια στην Αυστραλία πάντως με έτρεχαν από Ρώσικη εκκλησία σε Καθολική καθώς ο πατέρας μου είχε μια δυσκολία στο να αποδεχτεί τον ελληνορθόδοξο κλήρο. Τους λόγους τους κατάλαβα βέβαια όταν πήγα στο χωριό της φαμίλιας για να “Αναστήσουμε” και ο πάτερ, σε ημιμεθή κατάσταση αφού μας έστησε ένα δίωρο, ζητούσε 5.000 δραχμές (τότε) για να μας δώσει το Άγιο Φως.
Ο Χριστός αναστήθηκε, όμως φαντάζομαι ότι δεν ήθελε το ποίμνιό του να διαιρεθεί και να σφάζεται στο όνομά του (Σταυροφορίες, Βοσνία…) ή να τσακώνεται για το ποιός έχει δικαιοδοσία σε ποιές εκκλησίες (Οικουμενικό Πατριαρχείο vs Εκκλησία της Ελλάδος, Σέρβοι vs Σκοπιανοί). Ούτε προφανώς αναστήθηκε για να μπορέσει αυτός ο απερίγραπτος πάτερ της Τριταίας Αχαϊας να βάλει ράσα.
Όσον αφορά το muticultural της υπόθεσης, το Χριστός Ανέση φέτος το άκουσα από μια κοπέλα από το Ιράν, μωαμεθανή, η οποία κρατούσε την λαμπάδα της πιο ευλαβικά από τους υπερπιστούς που στριμωχνόντουσαν και κλωτσάγανε τους προσκόπους στον επιτάφιο για να βρεθούν πιο κοντά στον Κύριο…
Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη 🙂
Πάντα μ’άρεσαν οι αναφορές στο ξενιτεμένο ελληνικό πάσχα. 7 χρόνια στην Αυστραλία πάντως με έτρεχαν από Ρώσικη εκκλησία σε Καθολική καθώς ο πατέρας μου είχε μια δυσκολία στο να αποδεχτεί τον ελληνορθόδοξο κλήρο. Τους λόγους τους κατάλαβα βέβαια όταν πήγα στο χωριό της φαμίλιας για να “Αναστήσουμε” και ο πάτερ, σε ημιμεθή κατάσταση αφού μας έστησε ένα δίωρο, ζητούσε 5.000 δραχμές (τότε) για να μας δώσει το Άγιο Φως.
Ο Χριστός αναστήθηκε, όμως φαντάζομαι ότι δεν ήθελε το ποίμνιό του να διαιρεθεί και να σφάζεται στο όνομά του (Σταυροφορίες, Βοσνία…) ή να τσακώνεται για το ποιός έχει δικαιοδοσία σε ποιές εκκλησίες (Οικουμενικό Πατριαρχείο vs Εκκλησία της Ελλάδος, Σέρβοι vs Σκοπιανοί). Ούτε προφανώς αναστήθηκε για να μπορέσει αυτός ο απερίγραπτος πάτερ της Τριταίας Αχαϊας να βάλει ράσα.
Όσον αφορά το muticultural της υπόθεσης, το Χριστός Ανέση φέτος το άκουσα από μια κοπέλα από το Ιράν, μωαμεθανή, η οποία κρατούσε την λαμπάδα της πιο ευλαβικά από τους υπερπιστούς που στριμωχνόντουσαν και κλωτσάγανε τους προσκόπους στον επιτάφιο για να βρεθούν πιο κοντά στον Κύριο…
Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη 🙂
Χεχε, ομολωγώ ότι γέλασα πίκρα με το Κριστος Ενέστι… Πάντως δε πρέπει να παραπονιέμαι… είχα τη γνωστή (βλάχο)γκλαμουριά εδώ στην Αγία Σοφία του Λος Άντζελες, χωρίς βαλέδες παρκαδόρους αλλά με απομακρυσμένα πάρκινγκ στο byzantine-latino quarter (sic) απο τα οποία προφανώς και δεν περπατούσες μέχρι την εκκλησία (αλλιώς θα έφτανες μόνο με την λαμπάδα και άν…) αλλά βανάκια-ώπα (χωρίς πλάκα έτσι τα λέγανε…) τα οποία σε μετέφεραν στο προαύλιο… Highlight το γεγονός ότι στο μπροστινό θόλο της εκκλησίας υπάρχουν 8 εικόνες από αγγελούδια, τα οποία στη πραγματικότητα είναι φωτογραφίες από τα εγγονάκια του Σπανού που έχτισε την εκκλησία (και έτσι αγίασαν μέχρι και τα τρις-έγγονα του) και τα ανοιχτά μικρόφωνα των παπάδων που τόσο ξεκαρδιστικά ψιθύριζαν (για να τους ακούσουν μέχρι το westwood) “πέρνα πιο πέρα να φαίνομαι… μου πατάς το ράσσο” κλπ.
Χεχε, ομολωγώ ότι γέλασα πίκρα με το Κριστος Ενέστι… Πάντως δε πρέπει να παραπονιέμαι… είχα τη γνωστή (βλάχο)γκλαμουριά εδώ στην Αγία Σοφία του Λος Άντζελες, χωρίς βαλέδες παρκαδόρους αλλά με απομακρυσμένα πάρκινγκ στο byzantine-latino quarter (sic) απο τα οποία προφανώς και δεν περπατούσες μέχρι την εκκλησία (αλλιώς θα έφτανες μόνο με την λαμπάδα και άν…) αλλά βανάκια-ώπα (χωρίς πλάκα έτσι τα λέγανε…) τα οποία σε μετέφεραν στο προαύλιο… Highlight το γεγονός ότι στο μπροστινό θόλο της εκκλησίας υπάρχουν 8 εικόνες από αγγελούδια, τα οποία στη πραγματικότητα είναι φωτογραφίες από τα εγγονάκια του Σπανού που έχτισε την εκκλησία (και έτσι αγίασαν μέχρι και τα τρις-έγγονα του) και τα ανοιχτά μικρόφωνα των παπάδων που τόσο ξεκαρδιστικά ψιθύριζαν (για να τους ακούσουν μέχρι το westwood) “πέρνα πιο πέρα να φαίνομαι… μου πατάς το ράσσο” κλπ.