Από τη γελοιότητα βγαίνει και λογοκρισία

(Το παρόν κείμενο δεν έχει καμιά σχέση με την υπόθεση του Greek University Reform).

Ο Μάνος Αντώναρος είναι δημοσιογράφος.  Είναι αδερφός του κυβερνητικού εκπροσώπου.  Είναι γιός του αξέχαστου σκιτσογράφου Αρχέλαου.  Είναι δεινός φωτογράφος.  Με σύστημα και με αντικείμενο.  Την καθημερινή ζωή στην Ερμού, ειδικά πέριξ της Καπνικαρέας.  Εκεί τον βρίσκει κανείς, σχεδόν καθημερινά να φωτογραφίζει.  Τα βράδια, στο σπίτι του λίγο παραπάνω, δουλεύει τις φωτογραφίες της ημέρας, τις ξεσκαρτάρει, και δημοσιεύει αυτές που του αρέσουν στο τέλος.

Ο Μάνος Αντώναρος είναι φωτογράφος και καταγράφει την καθημερινότητα της Ερμού.  Οι φωτογραφίες του μιλούν.  Ο Μάνος Αντώναρος φωτογραφίζει το χρονικό της Ερμού.

Αυτό το φωτογραφικό χρονικό επιθυμούν να διώξουν από το facebook δυο περσόνες: ένας Antonis-Marios και μια Mairi Apostolidis.  Έτσι, επειδή δεν γουστάρουν τις φωτογραφίες του Αντώναρου.  Ξεσηκώνουν χρήστες του facebook να καταγγείλουν τον Αντώναρο, να του κλείσει τις σελίδες το facebook.

Ήδη κατήγγειλα στο facebook την εκστρατεία κατά του Αντώναρου ως ανυπόστατη και απαράδεκτη. Αν θέλετε να σταματήσει αυτό το φασισταριό στο διαδίκτυο, κάντε κι εσείς την καταγγελία σας στο facebook κατά της εκστρατείας σε βάρος του Μάνου Αντώναρου.  Πολύ απλά, μπορείτε να πείτε στο facebook τα εξής:

The admins of the cause seem to have personal issues with a specific member of Facebook. The cause and its description contain misleading information about the person and his work of art, while the cause admins ask people to report the user’s profile.  Therefore, the cause should be deleted.

Στη φωτογραφία παραπάνω, ο Μάνος Αντώναρος μπροστά στην Καπνικαρέα τον Ιούνιο του 2007 φωτογραφημένος από εμένα.

Share

64 thoughts on “Από τη γελοιότητα βγαίνει και λογοκρισία

  1. ΑΑΤ

    αγνοειτε οτι τα νεα μεσα προσφερουν δυνατοτητες μεγαλης ευκολιας ανακτησης, διαχειρισης και διασπορας της πληροφοριας? Μπορει να εχω τραβηξει ενα παρανομο ζευγαρακι αθελα μου σε φωτογραφια και να το ανεβασω στο φεισμπουκ και να μην γινει τιποτα. Ο ΜΑ ειναι meeting place και αυξανει σημαντικα την πιθανοτητα αυτο το προσωπικο δεδομενο να γινει γνωστο.
    Σε περιπτωση που βρισκοταν η φωτογραφια του ζευγαριου βρισκοταν σε εφημεριδα την οποια κατα λαθος ο ρεπορτερ τραβηξε με το ζευγαρακι παλι δεν υπαρχει ζητημα προθεσης. Σκοπος του ρεπορτερ ηταν να φωτογραφισει τον περιβαλλοντα χωρο και οχι το ζευγαρακι. Ο ΜΑ εχει προθεση φωτογραφησης και διακινει την πληροφορια σε μερος με απειρες ικανοτητες ανακτησης, διαχειρισης και διασπορας. Εκ τουτου για μενα υπαρχει πολυ μεγαλη ποιοτικη διαφορα και για αυτο πρεπει να δινει την συγκαταυεση του ο φωτογραφιζομενος. Θεωρω επισης πως και ο ευζωνας εχει δικαιωμα να αρνηθει την φωτογραφιση

  2. @ ΖΟΥΡΙΧΜΑΝ

    Κατ’ αρχήν θεωρώ την επιθυμία κάποιου να μην φωτογραφηθεί, απολύτως σεβαστή (και, αν τύχαινε τέτοιο περιστατικό σε μένα, θα προσπαθούσα να αποκαταστήσω τα πράγματα).
    Τό δικαίωμα όμως, σε σχέση με την επιθυμία, είναι κάτι πιο σύνθετο και πολύπλοκο και πάντα έχει σχέση με πολές άλλες παραμέτρους (χώρος, χρόνος, νομικό-εθιμικό-πολιτισμικό περιβάλλον κ.ά.). Δεν ξέρω αν υπάρχει νομοθεσία ή νομολογία που να ορίζει επακριβώς το πού τελειώνει το δικαίωμα κάποιου να φωτογραφίζει σε δημόσιο χώρο και να χρησιμοποιεί τη φωτογραφία με κάποιο τρόπο και το πού αρχίζει το δικαίωμα κάποιου που εικονίζεται σε μια τέτοια φωτογραφία να φέρει αντίρρηση. Νομίζω ότι η γκρίζα ζώνη είναι τόσο ευρεία που σχεδόν το κάθε περιστατικό εξατομικεύεται (οπότε, ό,τι συζήτηση και αν κάνουμε μοιάζει άσκοπη).

    Σαφώς και γνωρίζω τις δυνατότητες της νέας τεχνολογίας. Όμως, άλλο κείμενο και άλλο τυχαία φωτογραφία χωρίς ονόματα. Όσο και αν ο ΑΜ είναι meeting place, πόσοι νάναι οι “οπαδοί” και πόσοι από αυτούς, “ξεφυλίζοντας” τις χιλιάδες φωτογραφίες, θα πέσουν σε κάποιο γνωστό που απαικονίζεται σε κάποια από αυτές;
    Είναι λοιπόν, και θέμα πιθανοτήτων (που κατ’ εμέ, είναι απειροελάχιστες για τόσο θόρυβο – θόρυβο, που γίνεται μεγαλύτερος αν ο “θιγόμενος” τον προκαλέσει μόνος του).

    Όσον αφορά στον εύζωνα, βεβαίως και μπορεί να μη θέλει να φωτογραφηθεί. Αν εξαιρέσουμε όμως το καρτ-ποστάλ και ας πάρουμε την περίπτωση, όπου κάποιος τουρίστας φωτογραφίζει τη “μνηστή” του δίπλα σε έναν εύζωνο (λίαν συχνό) και μετά βάζει τη φωτογραφία στο facebook. Τί γίνεται τότε;

    ΥΓ
    Τα λέω αυτά γιατί αισθάνομαι ότι έχουμε αρχίσει να “χάνουμε τη μπάλα” με τα δικαιώματα και όλα τα άλλα που εφευρίσκουμε για να διατηρήσουμε μερικές νευρώσεις. Η ζωή έχει και άλλες πλευρές και θέλει και λίγο χιούμορ (αλλιώς, με τις υπερβολικές ευθιξίες δεν βγαίνει).

  3. @ ΖΟΥΡΙΧΜΑΝ

    Κατ’ αρχήν θεωρώ την επιθυμία κάποιου να μην φωτογραφηθεί, απολύτως σεβαστή (και, αν τύχαινε τέτοιο περιστατικό σε μένα, θα προσπαθούσα να αποκαταστήσω τα πράγματα).
    Τό δικαίωμα όμως, σε σχέση με την επιθυμία, είναι κάτι πιο σύνθετο και πολύπλοκο και πάντα έχει σχέση με πολές άλλες παραμέτρους (χώρος, χρόνος, νομικό-εθιμικό-πολιτισμικό περιβάλλον κ.ά.). Δεν ξέρω αν υπάρχει νομοθεσία ή νομολογία που να ορίζει επακριβώς το πού τελειώνει το δικαίωμα κάποιου να φωτογραφίζει σε δημόσιο χώρο και να χρησιμοποιεί τη φωτογραφία με κάποιο τρόπο και το πού αρχίζει το δικαίωμα κάποιου που εικονίζεται σε μια τέτοια φωτογραφία να φέρει αντίρρηση. Νομίζω ότι η γκρίζα ζώνη είναι τόσο ευρεία που σχεδόν το κάθε περιστατικό εξατομικεύεται (οπότε, ό,τι συζήτηση και αν κάνουμε μοιάζει άσκοπη).

    Σαφώς και γνωρίζω τις δυνατότητες της νέας τεχνολογίας. Όμως, άλλο κείμενο και άλλο τυχαία φωτογραφία χωρίς ονόματα. Όσο και αν ο ΑΜ είναι meeting place, πόσοι νάναι οι “οπαδοί” και πόσοι από αυτούς, “ξεφυλίζοντας” τις χιλιάδες φωτογραφίες, θα πέσουν σε κάποιο γνωστό που απαικονίζεται σε κάποια από αυτές;
    Είναι λοιπόν, και θέμα πιθανοτήτων (που κατ’ εμέ, είναι απειροελάχιστες για τόσο θόρυβο – θόρυβο, που γίνεται μεγαλύτερος αν ο “θιγόμενος” τον προκαλέσει μόνος του).

    Όσον αφορά στον εύζωνα, βεβαίως και μπορεί να μη θέλει να φωτογραφηθεί. Αν εξαιρέσουμε όμως το καρτ-ποστάλ και ας πάρουμε την περίπτωση, όπου κάποιος τουρίστας φωτογραφίζει τη “μνηστή” του δίπλα σε έναν εύζωνο (λίαν συχνό) και μετά βάζει τη φωτογραφία στο facebook. Τί γίνεται τότε;

    ΥΓ
    Τα λέω αυτά γιατί αισθάνομαι ότι έχουμε αρχίσει να “χάνουμε τη μπάλα” με τα δικαιώματα και όλα τα άλλα που εφευρίσκουμε για να διατηρήσουμε μερικές νευρώσεις. Η ζωή έχει και άλλες πλευρές και θέλει και λίγο χιούμορ (αλλιώς, με τις υπερβολικές ευθιξίες δεν βγαίνει).

  4. Δεν διαφωνω στο τελικο συμπερασμα, ειδικα με την δικηγορολαγνεια που εχει ξεφυγει ειδικα με την περιπτωση Σωτηροπουλου.
    Παρολα αυτα ομως για πρωτη φορα στην ιστορια της ανθρωποτητας εχουν δημιουργηθει τοσο μεγαλες βασεις δεδομενων για τοσους πολλους συγκεντρωμενες στα χερια λιγων. Κατα συνεπεια δημιουργειται θεμα κατα ποσο εχω το στοιχειωδες δικαιωμα να μην παρακολουθουμαι ειτε απο καμερες, ζεπελιν και φωτογραφους.
    Στην περιπτωση του Αντωναρου αρνουμαι προσωπικα η καθημερινοτητα μου να ειναι αντικειμενο προωπικης προβολης καποιου και εκθεσης σε μεσα χωρις την θεληση μου Το θεμα των πιθανοτητων βρεθηκε στο επικεντρο του Στρη Βιου της Γκουγκλ και τελικα αποδειχτηκε οτι δεν ειναι και τοσο ελαχιστες

  5. Δεν διαφωνω στο τελικο συμπερασμα, ειδικα με την δικηγορολαγνεια που εχει ξεφυγει ειδικα με την περιπτωση Σωτηροπουλου.
    Παρολα αυτα ομως για πρωτη φορα στην ιστορια της ανθρωποτητας εχουν δημιουργηθει τοσο μεγαλες βασεις δεδομενων για τοσους πολλους συγκεντρωμενες στα χερια λιγων. Κατα συνεπεια δημιουργειται θεμα κατα ποσο εχω το στοιχειωδες δικαιωμα να μην παρακολουθουμαι ειτε απο καμερες, ζεπελιν και φωτογραφους.
    Στην περιπτωση του Αντωναρου αρνουμαι προσωπικα η καθημερινοτητα μου να ειναι αντικειμενο προωπικης προβολης καποιου και εκθεσης σε μεσα χωρις την θεληση μου Το θεμα των πιθανοτητων βρεθηκε στο επικεντρο του Στρη Βιου της Γκουγκλ και τελικα αποδειχτηκε οτι δεν ειναι και τοσο ελαχιστες

  6. Γιατί, όλες αυτές τις γάτες στις καρτ-ποστάλ τις ρώτησε κανείς αν θέλουν να τις δουν άλλες γάτες φωτογραφημένες σε χαζές, τάχαμου χαριτωμένες, πόζες; Τα άγρια ζώα της ζούγκλας τα ρώτησε κανείς; Και μη μου αρχίσει κανείς τα μα και μου, γιατί ο άνθρωπος είναι κι αυτός ζώον: ένας χιμπατζής που έκανε χαλάουα και πετάχτηκε σα μην πω τι για να το παίξει κυρίαρχος της γης.

  7. Γιατί, όλες αυτές τις γάτες στις καρτ-ποστάλ τις ρώτησε κανείς αν θέλουν να τις δουν άλλες γάτες φωτογραφημένες σε χαζές, τάχαμου χαριτωμένες, πόζες; Τα άγρια ζώα της ζούγκλας τα ρώτησε κανείς; Και μη μου αρχίσει κανείς τα μα και μου, γιατί ο άνθρωπος είναι κι αυτός ζώον: ένας χιμπατζής που έκανε χαλάουα και πετάχτηκε σα μην πω τι για να το παίξει κυρίαρχος της γης.

  8. Αν και τείνω προς την άποψη της ελευθερίας της έκφρασης, πρέπει επίσης να σημειώσω ότι στην περίπτωση του ΜΑ αυτή η έκφραση δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρή και γενικά η προσωπικότητά του όπως αυτή εκφράζεται δημοσίως στο διαδίκτυο δεν μου έχει αφήσει καλές εντυπώσεις.

    Με άλλα λόγια, μπορεί ο ΜΑ να μπορεί να εκφράζεται, αλλά και εμείς μπορούμε αντίστοιχα να εκφραζόμαστε όπως πρέπει για την έκφρασή του.

  9. Αν και τείνω προς την άποψη της ελευθερίας της έκφρασης, πρέπει επίσης να σημειώσω ότι στην περίπτωση του ΜΑ αυτή η έκφραση δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρή και γενικά η προσωπικότητά του όπως αυτή εκφράζεται δημοσίως στο διαδίκτυο δεν μου έχει αφήσει καλές εντυπώσεις.

    Με άλλα λόγια, μπορεί ο ΜΑ να μπορεί να εκφράζεται, αλλά και εμείς μπορούμε αντίστοιχα να εκφραζόμαστε όπως πρέπει για την έκφρασή του.

  10. Reader σύμφωνοι αρκεί να μην επιμετρούμε τα δικαιώματα του καθενός με βάση το πόσο σοβαρό άτομο τον θεωρούμε.

  11. Reader σύμφωνοι αρκεί να μην επιμετρούμε τα δικαιώματα του καθενός με βάση το πόσο σοβαρό άτομο τον θεωρούμε.

  12. Σοφία η συναυλία είναι ιδιωτικό γεγονός και γίνεται σε ιδιωτικό χώρο. Εκεί μπορεί κανείς να θέσει ό,τι περιορισμούς θέλει. Μη φωτογραφίζετε, μην έρθετε ντυμένοι με blue jeans, κτλ.

    Σε δημόσιο χώρο όμως τι περιορισμοί να μπούν;

    Μην φωτογραφίζεις; Το κλείσαμε το μαγαζί διότι τι θα κάνουν μετά οι τουρίστες;

    Μην φωτογραφίζεις με τηλεφακό πάνω από 100 χιλιοστά; Θα μετράει η αστυνομία την εστιακή απόσταση την ώρα που κάνεις ζούμ;

    Μη φωτογραφίζεις πρόσωπο όταν γεμίζει το κάδρο πάνω απο 60%; Και φωτογραφίες διαβατηρίων πώς θα βγάζουμε που έχουν fill factor 85%; Αφίσες οι πολιτικοί πώς θα βγάζουν, να ρυπαίνουν το βλέμμα μας;

    Σε δημόσιο χώρο δεν χρειάζεται ειδική ρήτρα περι φωτογράφισης. Σε δημόσιο χώρο θα σε δουν και θα σε φωτογραφίσουν.

    Έχουμε πάρει την έννοια της ιδιωτικότητας στην Ελλάδα και την έχουμε ξεσκίσει. Δες την περίπτωση του Greek University Reform (είχα δεν είχα, από δω την έφερα τη συζήτηση). Βροντοφωνάζει ο e-lawyer πως δημοσίευσε ανωνυμοποιημένη την απόφαση που φωτογραφίζει όμως την εντολέα του. Μας λέει πως η ανωνυμοποίηση έγινε με βάση γνωμοδότηση της αρμόδιας Αρχής. Που σημαίνει: βγάζουμε το όνομα της κ. Ιορδανίδου από την πρώτη σελίδα και το αφήνουμε σε άλλες! Μετά το ξαναβγάζουμε αλλά αφήνουμε αναφορές σε πληροφορίες που μονοσήμαντα καταδεικνύουν την κ. Σοφία Ιορδανίδου.

    Δεν εννοούμε να καταλάβουμε (ως κοινωνία) πως στον δημόσιο χώρο και στον δημόσιο βίο ανωνυμία και ιδιωτικότητα δεν υπάρχουν.

Leave a Reply to AAT Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *