Βεβαίως όλα τα ζώα είναι ίσα. Αλλά κάποια ζώα είναι πιό ίσα από τα άλλα.
Και γι αυτό, το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε και τελικά δεν υποστήριξε το νομοσχέδιο για την άσκηση του δικαιώματος ψήφου των Ελλήνων του Εξωτερικού. Θα περίμενε κανείς από τον κ. Γ. Παπανδρέου περισσότερη ευαισθησία και περισσότερη υπευθυνότητα στο ζήτημα. Έχει ζήσει ως Έλληνας του Εξωτερικού. Γνωρίζει το ζήτημα. Κι όμως επέτρεψε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δυναμιτίσει ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο που έχει να κάνει άμεσα με την ισονομία και την ισοπολιτεία των Ελλήνων.
Που σημαίνει: πως είτε ο κ. Παπανδρέου είναι επικίνδυνος για τη δημοκρατία επειδή δεν αντιλαμβάνεται τη σημασία του νομοσχεδίου που τορπίλισε· είτε οι σύμβουλοι που του εισηγήθηκαν τον τορπιλισμό είναι επικίνδυνοι για τον τόπο. Η τελική ευθύνη πάντως βαρύνει τον κ. Παπανδρέου.
Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ περι ουσιαστικής απόσχισης από την ΕΕ, πρόσφατα, διαπίστωσε διάθεση προσέγγισης. Για τέτοια υπεύθυνη πολιτική στάση μιλάμε.
Ποιά ήταν τα ευρήματα αυτής της διάθεσης για προσέγγιση; Πρόκειται για την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, απεμπλοκή απο τη συνθήκη της Λισαβόνας,νέοι όροι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επανεξέταση με νέους όρους της κοινής αγροτικής πολιτικής και πρωτοβουλία εκ μέρους της Ελλάδας, ώστε να μην υποστηριχθεί η επανεκλογή του Ζοζέ Μπαρόζο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Είναι σα να περπατάς στο δρόμο, να σου λέει ο μασκοφόρος «τα λεφτά σου ή τη ζωή σου», κι εσύ να πιστεύεις πως υπάρχει διάθεση για προσέγγιση επειδή σου μιλάει ασχέτως με το τι σου λέει!
Ακόμη και ο σφόδρα αντιπαπανδρεϊκός Γ. Πρετεντέρης διαφωνεί μαζί σου (μόνο στο ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ)
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct;=6&artid;=262926
Ακόμη και ο σφόδρα αντιπαπανδρεϊκός Γ. Πρετεντέρης διαφωνεί μαζί σου (μόνο στο ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ)
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=262926
Αποτελεί μέτρο ορθής αναφοράς η γνώμη του Γιάννη Πρετεντέρη;
Είναι γεγονός πως ο ΓΑΠ διαπίστωσε διάθεση για προσέγγιση ακούγοντας τις ανοησίες του Α. Αλαβάνου. Το αν δέχτηκε τις προτάσεις Αλαβάνου δεν έχει απολύτως καμιά σημασία. Σημασία έχει πως τις θεώρησε ως ένδειξη διάθεσης για προσέγγιση. Πόσο απελπισμένος για την εξουσία πρέπει να είναι κανείς για να βλέπει τέτοια διάθεση στα λόγια στου Αλαβάνου;
Για να το πω και με όρους Πρετεντέρη: «προτάσεις τις οποίες κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να συζητήσει» ο ΓΑΠ τις εξέλαβε ως διάθεση προσέγγισης. Ήτοι: φστ μπόινκ!
Αποτελεί μέτρο ορθής αναφοράς η γνώμη του Γιάννη Πρετεντέρη;
Είναι γεγονός πως ο ΓΑΠ διαπίστωσε διάθεση για προσέγγιση ακούγοντας τις ανοησίες του Α. Αλαβάνου. Το αν δέχτηκε τις προτάσεις Αλαβάνου δεν έχει απολύτως καμιά σημασία. Σημασία έχει πως τις θεώρησε ως ένδειξη διάθεσης για προσέγγιση. Πόσο απελπισμένος για την εξουσία πρέπει να είναι κανείς για να βλέπει τέτοια διάθεση στα λόγια στου Αλαβάνου;
Για να το πω και με όρους Πρετεντέρη: «προτάσεις τις οποίες κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να συζητήσει» ο ΓΑΠ τις εξέλαβε ως διάθεση προσέγγισης. Ήτοι: φστ μπόινκ!
O Aλαβάνος είναι ο Καρατζαφέρης της Αριστεράς.
O Aλαβάνος είναι ο Καρατζαφέρης της Αριστεράς.
@ λ:ηρ
Η γνώμη του Πρετεντέρη αποτελεί μέτρο ορθής αναφοράς, στο βαθμό που η κακοπιστία του για τον ΓΑΠ, δεν θα άφηνε ποτέ ένα τέτοιο κελεπούρι να πάει χαμένο.
Θα τον χτύπαγε σαν χταπόδι και το κάνει συχνά χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Ποιος θα ήταν ο ορθοδοξος δρόμος για τον ΓΑΠ; Να βρισει τον Αλέκο;
(Σ.Σ.: το ορθόδοξος γράφεται με την έννοια της δογματικής καθαρότητας που επιζητείς)
Άσπα, ο «ορθόδοξος» δρόμος που θα προτιμούσα να ακολουθούσε ο ΓΑΠ, ήταν να έλεγε: εμείς είμαστε ανοιχτοι σε συνεργασίες μέσα σε ένα πλαίσιο ρεαλιστικών προσδοκιών που βελτιώνει σταθερά την πορεία της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό χώρο.
Δεν εγκάλεσε δηλαδή τον Αλαβάνο για τις παράλογες (αλλά και ανέφικτες) θέσεις του, αλλά του χάϊδεψε τ’ αυτιά. Επαναδιατυπώνω το ερώτημα που έκανα: πόσο απελπισμένος πρέπει να είναι κανείς σήμερα στην Ελλάδα για να χαϊδεύει τα αυτιά των Αλαβάνων (και των Καρατζαφέρηδων);
Άσπα, ο «ορθόδοξος» δρόμος που θα προτιμούσα να ακολουθούσε ο ΓΑΠ, ήταν να έλεγε: εμείς είμαστε ανοιχτοι σε συνεργασίες μέσα σε ένα πλαίσιο ρεαλιστικών προσδοκιών που βελτιώνει σταθερά την πορεία της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό χώρο.
Δεν εγκάλεσε δηλαδή τον Αλαβάνο για τις παράλογες (αλλά και ανέφικτες) θέσεις του, αλλά του χάϊδεψε τ’ αυτιά. Επαναδιατυπώνω το ερώτημα που έκανα: πόσο απελπισμένος πρέπει να είναι κανείς σήμερα στην Ελλάδα για να χαϊδεύει τα αυτιά των Αλαβάνων (και των Καρατζαφέρηδων);
@ λ:ηρ
Η γνώμη του Πρετεντέρη αποτελεί μέτρο ορθής αναφοράς, στο βαθμό που η κακοπιστία του για τον ΓΑΠ, δεν θα άφηνε ποτέ ένα τέτοιο κελεπούρι να πάει χαμένο.
Θα τον χτύπαγε σαν χταπόδι και το κάνει συχνά χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Ποιος θα ήταν ο ορθοδοξος δρόμος για τον ΓΑΠ; Να βρισει τον Αλέκο;
(Σ.Σ.: το ορθόδοξος γράφεται με την έννοια της δογματικής καθαρότητας που επιζητείς)