Νυχτώσανε τὰ χρόνια.
Ἄφτιαχτες περιόδους δέχονται γκρεμίσματα
γραμματεῖς χωρίς Μωυσή
ἀγάλματα δίχως Ἑρμὴ
καραβέλες δίχως Κολόμβο
σφύρα τὸ τώρα, εἶναι τὸ μεταχθές.
(Νικόλας Κάλας, Ὁδὸς Νικήτα Ράντου)

Όπου κι αν ταξιδέψω αναζητώ την οδό Νικήτα Ράντου.  Υπάρχει παντού.  Αρκεί να την αφουκραστείς.  Στην Αθήνα, ας πούμε, η οδός Ράντου διασχίζει τα ανήλιαγα δρομάκια στου Ψυρρή.  Εκεί που Πακιστανοί και Νιγηριανοί πρόσφυγες παραδίνονται καθημερινά στον τρόμο της πραγματικότητας.

Στη Θεσσαλονίκη η οδός Νικήτα Ράντου περνούσε από την Ισαύρων και έφτανε ως τα μάτια της Λένας, στη Λυσσικράτους κάτω από την Δελφών.  Στο Seattle η οδός κουλουριάζεται στην πλατεία Pioneer.  Οι άστεγοι της πλατείας γνωρίζουν την οδό.  Κάθε βράδι, μπαίνει στα όνειρά τους και την ακολουθούν.  Ως τις μέρες που χάθηκε το τελευταίο χαμόγελο από το πρόσωπό τους.

Στα Γιάννενα η οδός Ράντου ήταν βυθισμένη στη λίμνη.  Ποτέ μου δεν την περπάτησα. Στην Pisa την βρήκα σ’ ένα μικρό δρομάκι απέναντι από τo εκκλησάκι της Santa Croce.

Δύσκολος δρόμος η Νικήτα Ράντου.  Σε φέρνει κύκλο: από το Frombork των ουράνιων κύκλων, στη Santa Croce, στη Λυσσικράτους, βυθίζεται σε μια λίμνη κι αναδύεται στην υπόγεια λεωφόρο Wacker στο Σικάγο, παράλληλα με το ποτάμι.

Στην οδό Νικήτα Ράντου υπάρχει πάντοτε μουσική.  Έξη γρήγορες νότες, ημιτόνιο κάτω, δυό ακόμη ημιτόνια παρακάτω: ίλεος ίλεος.  Ήρθε, λέει από τη Βαβυλώνα και πάει στο μάτι του κυκλώνα.  Πόθοι σε υπόγειες διαδρομές.

Οι τοίχοι στην οδό Νικήτα Ράντου είναι γεμάτοι με στίχους. Γραφή και Φως.  Δεν με παρατάς, είπε, κι απέλειπεν ο Θεός Αντώνιον.  Μακρινοί πυροβολισμοί — Σιθωνία.  Ελαιώνες κι αμπέλια.  Desnuda eres tan simple como una de tus manos.

Στο τέλος του δρόμου ο ίδιος ο Νικήτας Ράντος περιμένει.  Σε αντικρύζει που πλησιάζεις.  Κοιτά το ρολόι του.  Άργησες, κάπου θα ξεχάστηκες.  Ξέρεις πως θα σε ρωτήσει: τί σ´έφερε εδώ;

Εδώ, στην οδό Νικήτα Ράντου πώς έφτασες;  Κι από εδώ, από την οδό Νικήτα Ράντου πού θα πάς;

Θεέ μου πόσο παράξενοι
είν’ οι δικοί μας τόποι…
Θλιμμένα τα τραγούδια μας
και γελαστοί οι ανθρώποι…