Άρθρο του Διονύση Γουσέτη *
Το 70 μ.Χ., οι Ρωμαίοι έπνιξαν στο αίμα την εξέγερση των Εβραίων που ζητούσαν ελευθερία και ανεξαρτησία. Κατέστρεψαν το ιερό τέμενος -το ναό της Ιερουσαλήμ- και έδιωξαν τους επιζήσαντες από τον ιερό τόπο τους, πρόσφυγες στα πέρατα του κόσμου και στο έλεος των εκάστοτε ισχυρών. Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε, με ατόφια τα χαρακτηριστικά της, το 1959 μ.Χ., με δράστες τους Κινέζους και θύματα τον πολύπαθο λαό του Θιβέτ. Καταστράφηκαν 6.000 μοναστήρια και εξοντώθηκαν 1.200.000 άτομα, δηλαδή το ένα πέμπτο του πληθυσμού! Τόσο οι 130.000 πρόσφυγες, που κατέφυγαν στην Ινδία, όσο και οι εναπομείναντες στο υπό κινεζική κατοχή Θιβέτ είναι όμηροι των δύο κυβερνήσεων, αφού και οι δύο, από την εποχή του Σινο-ινδικού πολέμου του 1962, διεκδικούν εδάφη της χώρας του Δαλάι Λάμα.